۳۳ سال چشم‌انتظاری خانواده «کاظم اخوان» خبرنگار مشهدی ربوده شده توسط اسرائیل

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، همه ما خبرنگاران، 17 مرداد روز خبرنگار را بهانه‌ای می‌دانیم برای زنده نگه داشتن  یاد و خاطره شهید محمود صارمی، خبرنگاری که در افغانستان به شهادت رسید و از آن پس روز شهادت وی به عنوان روز خبرنگار در تقویم ملی کشور ثبت شد.

اما فراموش کرده‌ایم همکار دیگری داریم که سالهاست خانواده‌اش چشم انتظاری او را می‌کشند، همکاری که 33سال است سرنوشتی نامعلوم دارد و ما خبرنگاران مشهدی کمتر از او یاد کرده‌ایم؛ چه خوب بود در کنار گرامیداشت یاد و خاطره شهید محمود صارمی گوشه چشمی به فداکاری‌های بسیجی وار کاظم اخوان و سرنوشت نامعلوم او نیز می‌داشتیم.

چرا که سرنوشت نامشخص کاظم اخوان خبرنگار و عکاس خبرگزاری ایرنا که 33سال پیش به منظور مستند سازی جنایات رژیم صهیونیستی به همراه 3 دیپلمات دیگر راهی لبنان شد هنوز هم در پاره‌ای از ابهام است و جامعه خبری همچنان به سکوت خود  ادامه داده و این نشان می‌دهد ما خبرنگاران که در همه عرصه ها حضور فعال داریم از خانواده خود فراموش کرده‌ایم.

کاظم اخوان در سال 1338 در شهر مقدس مشهد متولد شد و به دلیل تقارن با میلاد امام کاظم(ع)، خانواده نام کاظم را برای او انتخاب کردند. پدرش خادم بارگاه ملکوتی حضرت امام ‌رضا(ع) بود و خاندان اخوان، این افتخار را داشتند که نسل اندر نسل از خادمان حرم امام رضا(ع) باشند.

کاظم اخوان نیز با عشق به اهل بیت پرورش یافت و تحصیلات خود را در خراسان به پایان رساند.در دوران انقلاب همراه با مردم در پیروزی انقلاب اسلامی نقش داشت و با شروع جنگ تحمیلی به مناطق جنگی رفت و با تشویق شهید چمران در جبهه ها شروع به عکاسی کرد.

در سال 1361 به عنوان خبرنگار عکاس، داوطلبانه به لبنان رفت و در راه ورودی به بیروت به همراه سه دیپلمات دیگر کشورمان توسط حزب تندرو فالانژها (عاملان قتل عام فلسطینیان صبرا و شتیلا) اسیر و به صهیونیست‌ها تحویل داده شد و امروز با گذشت 33 سال از اسارت این چهار دیپلمات، کماکان سرنوشت وی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و خانواده کاظم اخوان با وجود پیگیری‌هایی که در تمام این سال‌ها داشته‌اند همچنان چشم انتظار فرزندشان هستند.

اخوان که روزگاری از مظلومیت ها و حقانیت‌ها خبر و عکس می‌گرفت، امروز خود فریاد مظلومیتی شده تا قلم به دستان، جویای احوالش شوند.

کاظم اخوان با شروع مبارزه مردم در برابر رژیم پهلوی، با آنان همراه و پس از پیروزی انقلاب اسلامی به خدمت برای این مرز و بوم مشغول شد.هنگامی که حزب بعث عراق به ایران حمله کرد، او راهی اهواز شد و با حضور در ستاد جنگ های نامنظم به دفاع از میهن پرداخت.

او در عملیات گوناگون در کنار مبارزه با تجاوزگران، تصویربرداری و عکاسی از رویدادهای جبهه نبرد را نیز ادامه داد
در جبهه‌های جنوب کشور همرزم شهید دکتر مصطفی چمران شد و از همان زمان بود که همکاری خود را با خبرگزاری ایرنا آغاز کرد. خاطرات تصویری فراوانی از ایثار، مقاومت و رشادت آن دوران از دریچه دوربین کاظم اخوان به جا مانده است.

پس از شهادت دکتر چمران، اخوان با روحیه انقلابی و پرتلاش خود و تاثیرپذیری از رفتارهای سردار شهیدش، عازم لبنان شد تا تصاویری از تجاوز و جنایات غاصبان مسجدالاقصی را به ثبت برساند و این آغازی بر سرنوشت جاودانه چهار دیپلمات ربوده شده، کاظم اخوان خبرنگار و عکاس ایرنا، سیدمحسن موسوی کاردار سفارت، حاج احمد متوسلیان وابسته نظامی و تقی رستگار مقـدم کارمند سفارت ایران است.

کاظم در عملیات‌های زیادی حضور داشت و توانست صحنه‌های بدیعی را به ثبت برساند. او به عنوان یک عکاس و خبرنگار مسؤولیت و رسالت سنگین خود را خوب شناخته بود تا پس از پایان جنگ نسل‌ها ببینند و بدانند آن چه را که سال‌ها پیش اتفاق افتاده است.

وی با ثبت تصاویر ایثارها و فداکاریها در برابر دشمن متجاوز، حماسه ها را زنده و پایدار نگه می داشت. آخرین عملیاتی که کاظم در آن شرکت داشت فتح خرمشهر بود و پس از آن همراه سه تن از همرزمان خود به بیروت رفت. زمانی که بیروت در محاصره رژیم اشغالگر قدس بود در همان جا در مسیر طرابلس توسط فالانژها، مزدوران وابسته به اسراییل، ربوده شدند.

روزهای نخست این واقعه اخباری مبنی بر شهادت آنان منتشر شد اما مدرک‌ها و اطلاعات به دست آمده نشان از آن داشت که این افراد در اسارت رژیم صهیونیستی هستند و برپایه شواهد گوناگون، شبه نظامیان فالانژ مسوول این آدم ربایی عنوان شدند.

جمهوری اسلامی ایران سالهاست که برای آزادی دیپلمات‌ها از اسارت رژیم صهیونیستی تلاش و کوشش می‌کند تا به انتظار طولانی خانواده آنان پایان دهد و اما به رغم کوشش فراوان، هنوز وضعیت آنان مشخص نیست.سازمان‏های بین ‏المللی نیز در این زمینه سکوت کردند و هیچگاه خواستار اطلاعات و اسناد روشنی درباره وضعیت دیپلمات‏‌های ایرانی نشدند.

بعد از جنگ تحمیلی کاظم اخوان تصمیم گرفت این بار به جای تفنگ با دوربینش اشغالگران صهیونیست را نشانه برود و با به تصویر کشیدن مقاومت مردم فلسطین و لبنان نقشی در افشای چهره جنایت پیشگان تاریخ بر عهده بگیرد.

اخوان همیشه آمادگی ایثار و خدمت‌های بزرگ را داشت حتی از همان دوران نوجوانی و جوانی که با رژیم پهلوی مبارزه می‌کرد و روحیه بسیجی وار خود را حتی پس از اتمام جنگ تحمیلی حفظ کرد و قطعا اگر امروز هم  از بند اسارت رها شود بازهم دوربین به دست خواهد شد و قلمش را برای دفاع از مسلمانان جهان صرف خواهد کرد.

پدر و مادر کاظم اخوان اینک در قید حیات نیستند و آرزوی دیرینه دیدار مجدد فرزندشان را با خود به سینه خاک بردند همانند مادران و پدران گمنامی که در انتظار بی خبری از فرزندانشان سر بر سجده گذاشتند و دیدار حق را لبیک گفتند.

خانواده دیپلمات‌های ربوده شده در طول سالیان گذشته به نتیجه‌ای نرسیدند و به طور پی در پی بر تشکیل یک کمیته حقیقت یاب تأکید داشتند، اما توجهی به آن نشد.

خانواده دیپلمات‌ها در زمان ریاست جمهوری احمدی نژاد نیز دیداری داشتند و در این ملاقات رئیس جمهور کمیته‌ای را مأمور پیگیری این قضیه کرد تا سرنوشت گروگان‌ها را معلوم کنند. در این کمیته که به سرپرستی سیداحمد موسوی معاون پارلمانی رئیس جمهور تشکیل شد، به پیشنهاد آقای احمدی نژاد دو نفر از نمایندگان خانواده‌ها هم در کمیته حضور داشتند تا اقدامات لازم جهت انجام هماهنگی‌ها و آغاز روند پیگیری اعمال شود.

سید رائد موسوی فرزند سید محسن موسوی و شاهرخ سلطان احمدی خواهرزاده کاظم اخوان به عنوان نماینده چهار خانواده به کمیته پیگیری معرفی شدند تا موجبات آگاهی این خانواده ها از ریز اقدامات انجام شده را فراهم آورند اما تا به امروز هیچ نشانی از سرنوشت این چهار دیپلمات کشورمان نیست.

  به راستی که این گروگان گیری یکی از طولانی ترین گروگان گیری‌های تاریخ است اما براستی چرا سازمان ملل و صلیب سرخ سکوت کرده‌اند و چرا اهالی رسانه و مطبوعات نسبت به سرنوشت این چهار دیپلمات بی توجه شده‌اند؟ و صدها چرای دیگر که بعد از گذشت 33سال همانند سرنوشت 4 دیپلمات ربوده شده بی پاسخ مانده‌اند.

رسانه‌های گروهی ما در طول این سالیان چقدر به این موضوع پرداخته اند و سرنوشت کاظم اخوان را دنبال کرده اند تا حداقل او را به دنیا به عنوان یک خبرنگار ایرانی در بند بشناسانند؟

پدر و مادر کاظم اخوان امروز دیگر درمیان ما نیستند تا بتوان پای درد و دل‌های آنها نشست، تا بتوان غم دوری و چشمان انتظار انان را به تصویر کشید. براستی تا به حال از خود پرسیده ایم چرا تا به امروز در قبال سرنوشت کاظم اخوان و دیگر دیپلمات‌های ربوده شده کوتاهی کرده‌ایم ...

سه دهه از ربوده شدن کاظم اخوان، سردار حاج احمد متوسلیان،تقی رستگار مقدم و سید محسن موسوی توسط نیروهای وابسته به رژیم اشغالگر قدس در لبنان سپری شده است اما جز صدای سکوت جوامع بشری صدای دیگری شنیده نمی‌شود.

گزارش از مرجان شریعت

انتهای پیام/ ب