شروط ساخت «پایتخت ۵» از نگاه سیروس مقدم

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نشست خبری سریال «پایتخت 4» عصر روز گذشته با حضور سیروس مقدم کارگردان، الهام غفوری تهیه‌کننده، خشایار الوند نویسنده و محسن تنابنده، هومن حاجی‌عبداللهی و ریما رامین‌فر بازیگران این سریال برگزار شد.

سیروس مقدم کارگردان سریال در ابتدای این نشست به حادثه جاری شدن سیل در استان مازندران اشاره کرد و گفت: این حادثه بسیار تأسف‌بار و ناراحت کننده بود و عوامل سازنده «پایتخت» به همه مصیبت زدگان تسلیت می‌گویند و همدردی خود را با آنها اعلام می‌کنند.

وی با اشاره به سختی‌ها و فشارهایی که در این کار روی عوامل وجود داشت، افزود: دو روز آخر و 48 ساعت پایانی «پایتخت 4» واقعاً کشنده بود و من به‌عنوان کارگردان سریال قبول دارم که فشردگی کار بسیار بالا بود اما به‌دلیل تعهد و عشقی که به مردم و سریال «پایتخت» داشتیم، سعی کردیم تا لحظات آخر کار را درست انجام دهیم.

مقدم درباره ساخت سریال «پایتخت 5» توضیح داد و گفت: ساخت سریال «پایتخت 5» به سه عنصر اصلی نیاز دارد، ابتدا به اشتیاق مردم برای دیدن این سریال بستگی دارد. دوم باید دید مدیران فرهنگی و مدیران سازمان در دستور کار و برنامه ریزی خود «پایتخت» را در نظر گرفته‌اند یا خیر. همچنین دلیل سوم برای ساخت پایتخت این است که تیم سازنده حرف تازه‌ای برای گفتن داشته باشد. اگر قرار باشد سریال «پایتخت» در ورطه تکرار بیفتد و یا قصه تازه‌تری نداشته باشد ما ترجیح می‌دهیم خاطره خوبی که ایجاد کرده‌ایم در ذهن مردم باقی بماند. پس این سه عنصر باید کنار هم جمع شود تا «پایتخت 5» شکل بگیرد. البته مردم نشان داده‌اند که همچنان خواهان این اثر هستند.

وی افزود: مدیران سازمان هم به نظر می‌رسد بعد از تغییر و تحولاتی که در رسانه ملی رخ داد، علاقمند به تولید «پایتخت» باشند اما لازم است که از همین الآن برای آن تصمیم گیری‌ها و پیش‌بینی‌های لازم را داشته باشند تا تیم نویسنده اتاق فکر خود را تشکیل دهد، قصه‌هایش را پیدا کند و جلو برود. تیم سازنده هم به‌محض اینکه قصه‌ای شکل بگیرد کارش را شروع خواهد کرد چرا که سریع‌ترین تیم در دنیا تیم «پایتخت» است.

وی با اشاره به بعضی انتقادها درباره فیلمنامه این سریال ادامه داد: قسمت یازدهم این سریال حدود 7 بار بازنویسی شد، من در جایی خواندم که گفته شد این تیم حتی یک برگه فیلمنامه هم ندارد در حالی که بعضی از قسمت‌ها بارها بازنویسی شده است و حتی در تمرین و دورخوانی‌ها باز هم شکل نهایی آن تغییر کرده است و اساساً چیزی به‌نام بداهه در سریال «پایتخت» وجود ندارد چه برسد به اینکه ما در این کار فیلمنامه هم نداشته باشیم.

کارگردان سریال «مدینه» با اشاره به تفاوت این سری از «پایتخت» با سری‌های قبل عنوان کرد: ما 4 سری از سریال «پایتخت» را ساخته‌ایم و به‌اعتقاد من هر 4 فصل آن شکل خاصی از قصه‌گویی را داشته است، به‌طور مثال در «پایتخت 1» بحران‌ها از بیرون خانواده هستند و در این سری برای اولین بار بحران در دل خانواده اتفاق می‌افتد و چند نفر از اعضای خانواده با یکدیگر دچار مشکل می‌شوند. در این سری خانمی در شورای شهر انتخاب می‌شود که کارش در این شورا با کار وی در خانه به تضاد کشیده می‌شود و وقتی این زن و شوهر با هم چالش می‌کنند قصه‌ای به وجود می‌آید که تراژدی نام دارد. این استایل‌های مختلف به‌معنی اولویت و برتری هیچ کدام از مجموعه‌های «پایتخت» نیست. همان قدر که من «طبیعت بی‌جان» سهراب شهید ثالث را بسیار دوست دارم از کارهای اکشن اسپیلبرگ هم لذت می‌برم چون هرکدام به‌شکل مختلفی قصه می‌گویند و آن را درست روایت می‌کنند.

الوند: نگارش 66 متن مختلف برای 26 قسمت «پایتخت4»
خشایار الوند نویسنده سریال «پایتخت 4» نیز درباره سطح کیفی این سریال بیان کرد: گویا از مصاحبه‌های بازیگران و عوامل این طور برداشت شده است که اگر کیفیت «پایتخت 4» به‌نسبت سریهای قبل پایین‌تر است به‌خاطر کمبود زمان است ولی ما این را قبول نداریم که کیفیت کار پایین‌تر است بلکه منظور این بوده که فشار بیشتری در این سری از «پایتخت» به گروه وارد شد. اگر ما یک سال و یا حتی دو سال هم وقت داشتیم کیفیت سریال «پایتخت» باز هم به همین شکل بود چون کیفیتی از این بالاتر در بازیگری، نویسندگی، کارگردانی، مونتاژ و... در شرایط فعلی در سازمان صدا و سیما به دست نمی‌آید.

الوند همچنین در پاسخ به سؤالی درباره شخصیت‌های ثابت سریال «پایتخت» عنوان کرد: ما سریال‌های 90قسمتی زیادی داشته‌ایم که با شخصیت‌ها و لوکیشن‌های ثابت پیش رفته‌اند و به‌نسبت مورد قبول هم بوده‌اند و «پایتخت» هنوز به 60 قسمت هم نرسیده است چون ما 35 قسمت داریم تا بتوانیم به 90 قسمت برسیم. فکر می‌کنم تا زمانی که قصه خوبی برای تعریف کردن داشته باشیم، می‌توانیم این مجموعه را ادامه دهیم، اگر زمانی هم به این نتیجه برسیم که دیگر قصه‌ای نداریم «پایتخت» را تعطیل می‌کنیم.

وی درباره نوع قصه‌گویی در سریال توضیح داد: ما در این سری کاری را در قصه‌گویی انجام دادیم که شاید هیچ کس چنین کاری نکند، ما پنج قصه را از وسط شروع کردیم، یعنی قسمت‌های خوب و جذاب و سینمایی مثل مرگ چوچانگ و یا نحوه ورود هما را به شورای شهر نمایش ندادیم، در قسمت‌های پیشین ما یک خانواده متحد در برابر یک بحران بیرونی داشتیم و اینجا برای اولین بار این بحران در دل خانواده اتفاق می‌افتد و این موضوع کار را بسیار سخت می‌کرد که از سطح خود خارج نشود، به‌طور مثال اعضای خانواده در عین دعوا همچنان یکدیگر را دوست داشته باشند و کنار هم باشند. نگه‌داشتن اندازه این ارتباط و چالش‌ها بسیار سخت بود و بازنویسی‌های متعدد کار شاید برای حفظ همین اندازه بود.

نویسنده مجموعه «شوخی کردم» در پاسخ به انتقادها به فیلمنامه سریال ادامه داد: من برای این 22 قسمت حدود 66 متن مختلف نوشتم و بارها متن خود را کنار گذاشتم و دوباره قصه دیگری را روایت کردم. در این سری برای اینکه تقابل بین هما و نقی شکل بگیرد باید هویت هما به جایگاهی در شورای شهر می‌رسید و موقعیت نقی هم به جایی می‌رسید که مقابل هما قرار می‌گرفت. بنابراین در قسمت‌های اول ابتدا قصه‌های ریزی دیده می‌شود که بعداً به کار می‌آید و به این شکل نبود که ما قصه نداشته باشیم اما فکر می‌کنم دوستان صبر نداشتند و با دیدن چهار قسمت از سریال اظهار نظر کردند، ما داریم یک سریال 26قسمتی را می‌بینیم و حداقل باید 15 قسمت دیده شود و بعد درباره آن تصمیم بگیریم.

الوند درباره احتمال اعتراض مشاغل و یا صاحبان لهجه عنوان کرد: من چون تجربه حضور در 10 قسمت از مجموعه «در حاشیه» را داشتم این احتمال را می‌دادم و می‌دانستم که همیشه اعتراض‌هایی هست اما مهم این است که سفارش دهنده پای کار بایستد و سازمان صدا و سیما هم پای کار ایستاد، درحالی که مدیریت قبلی پای سریال «سرزمین کهن» نایستاد.

نویسنده مجموعه «شبهای برره» اضافه کرد: «پایتخت» نیازی ندارد که شغل، لهجه یا موقعیتی را برای خنداندن مخاطب و جذب کردنش مسخره کند، از طرف دیگر چون ما در دل مازنی‌ها بودیم تدارکات و عده‌ای از بازیگران ما مازنی بودند و با این لهجه و فرهنگ آشنایی داشتیم، تنها شاهد اعتراض‌های اندکی بودیم که گفتند لهجه مازنی را مسخره می‌کنیم.

این نویسنده در ادامه درباره همکاری مشترک خود و محسن تنابنده در نگارش فیلمنامه بیان کرد: من و محسن تنابنده درباره قصه و موقعیت‌ها صحبت می‌کردیم و بعد او همان‌جا دیالوگ‌هایی را از طرف همه شخصیت‌ها طراحی می‌کرد و آن‌قدر هم بازیگر خوبی است که می‌توانست جای همه بازی کند. بنابراین تنابنده هم فیلمنامه نویسی می‌کرد، فقط قلم را روی کاغذ نمی‌برد و بعد من هم عین آن دیالوگ را می‌نوشتم. درواقع چندان تفکیک شده، نبود که تنابنده قصه‌ای را طراحی کند به من بدهد و بعد من با حسن وارسته مشورت کنم. این کار واقعاً یک محصول جمعی بود و هرکسی در سیستم کاری هرچه به ذهنش می‌رسید، می‌گفت.

انتهای پیام/*