پاکستان برای گسترش روابط با کشورهای مسلمان غیر عرب در منطقه برنامه ریزی کند

به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، «خالد جاوید برکی» کارشناس پاکستانی در روزنامه «اکسپرس تریبون» با اشاره به اهمیت توافق هسته‌ای ایران برای پاکستان نوشت: «نیویورک تایمز» درحالی در مورد توافق هسته‌ای ایران با شش قدرت جهانی در 14 جولای (23 تیر) سالجاری، سیاست «باراک اوباما» رئیس جمهور کنونی و «ریچار نیکسون» رئیس جمهور سابق آمریکا را مقایسه کرده است.

کارشناس پاکستانی اظهار داشت: این روزنامه آمریکایی نوشته که دستاوردهای رئیس جمهور کنونی آمریکا در سال 2015 میلادی و «ریچارد نیکسون» در40 سال قبل مشابه یکدیگر هستند.

وی گفت: نیکسون در سفر به چین و دیدار با «مائو تسه تونگ» رئیس جمهور سابق و سیاستمدار کمونیست چین، این کشور را از دیوار تنهایی ساخته شده خود درآورد.

قابل ذکر است که نیکسون رئیس جمهوری وقت آمریکا 22 فوریه سال 1972 ، یک روز پس از ورود به چین با مائو تسه تونگ رهبر این کشور در پکن ملاقات کرد . این نخستین دیدار یک رئیس جمهور آمریکا از چین بود. تا آن زمان واشنگتن حاضر نبود جمهوری خلق چین را به رسمیت بشناسد.

به گفته کارشناس پاکستانی، مائو چند سال بعد مرد و و «دینگ ژائو پینگ» یکی از رهبران دیگر چین جایگزین وی شد.

جانشین مائو پس از آغاز سرعت رشد اقتصادی چین، در حدی موفق شد که در تاریخ بشر بی سابقه بوده است.

به گفته صندوق بین‌المللی پول، اقتصاد چین در مدت حدود چهار دهه گذشته 35 برابر رشد یافته است.

چین آمریکا را پشت سر گذاشته و رتبه نخست بزرگترین اقتصاد جهان را بدست آورده است.

برکی اظهار داشت: نیکسون نتوانست تصور کند که دیدار وی از چین سبب چنین انقلابی در ساختار اقتصادی جهان خواهد شد.

اگر اوباما نیز مشابه نیکسون عمل کند نتیجه چه خواهد شد؟

کارشناس پاکستانی اذعان کرد: نخستین چیزی که بدون شک اتفاق می‌افتاد پایان تلاش برای انزوای اجباری ایران بود که در آن صورت، سیاست اوباما در قبال ایران با سیاست نیکسون در قبال چین مشابه می‌شد.

برکی با اشاره به حفظ موقعیت انقلاب اسلامی ایران در منطقه نیز گفت: روحانیون مسلمان که انقلاب اسلامی را در جمهوری اسلامی ایران در سال 1979 میلادی بنیان نهادند، بر حفظ استقلال انقلاب اسلامی تاکید کردند.

وی خاطر نشان کرد: قدرت‌های غربی تحریم‌های تحمیل شده بر ایران را بیشتر کردند تا این کشور از دستاوردهای هسته‌ای خود دست کشد.

اما سرانجام جمهوری اسلامی با تلاش و مقاومت توافقنامه هسته‌ای 23 تیر ماه با آمریکا و سایر قدرت‌های جهان را به امضا رساند.

برکی گفت: یک تفاوت عمده بین رابطه پکن و تهران با واشنگتن آن است که مقامات چینی در گذشته با مخالفت جدی از سوی جامعه بین‌المللی روبرو نشده بود اما برخی کشورها به ویژه رژیم صهیونیستی با توافق هسته‌ایران و شش قدرت جهانی مخالف است.

به گفته وی، کشورهای عرب که همواره کشور شیعی ایران را تهدید بزرگی برای خود می‌دانند نیز از توافق هسته‌ای تهران نگران هستند.

این مخالفت‌ها عواقب زیادی برای پاکستان درپی دارند.

کارشناس پاکستانی خاطرنشان کرد: اسلام آباد چندی قبل برای شرکت در جنگ یمن از سوی متحدان عربی‌اش تحت فشار قرار گرفته بود که با برخورد هوشمندانه تا حدودی رفع شده است.

دولت پاکستان تایید این درخواست عربستان را در اختیار پارلمان این کشور گذاشت تا رد شود.

واکنش کشورهای عربی در مورد توافق هسته‌ای ایران

برخی از کشورهای عربی احتمال دارد که عناصری را برای نفوذ در دیگر کشورهای مسلمان و به ویژه در پاکستان برای تفرقه مذهبی پشتیبانی کنند.

مدارس متعددی در پاکستان وجود دارند که کمک مالی عرب‌ها را دریافت می‌کنند. برخی از این مدارس در فعالیت‌های فرقه‌ای نیز دست دارند.

این در حالی است که اقدام برای کمک به پاکستان پس از آغاز «طرح اقدام ملی برای مبارزه با تروریسم» توسط مقامات این کشور به رسمیت شناخته شد اما بدلیل منافع شخصی هیچ اقدامی علیه این مدارس انجام نداد.

اما تاثیر مثبت توافق هسته‌ای ایران بر پاکستان، این کشور را از پیامدهای منفی و سنگین دور نگه خواهد داشت.

وی اذعان کرد: پاکستان، بدلیل توافق هسته‌ای ایران با شش قدرت جهانی، قادر به تکمیل خط لوله گاز صلح (IP) با این کشور خواهد بود.

این در حالی است که اسلام آباد بدلیل ترس از اقدامات تلافی جویانه آمریکا تمایل بیشتری به سوی ایران ندارد در حالی که پس از برداشتن تحریم‌های خارجی علیه این کشور، این نگرانی پاکستان پایان یافته است.

حتی هند هند نیز احتمال شرکت در این پروژه را دارد زیرا تلاش مقامات این کشور نیز تاکنون برای دریافت گاز منظم و قابل اعتماد نتیجه چندانی نداشته است.

برکی تاکید کرد: دولت اسلام‌آباد باید به تدریج برای حضور در اقتصادی بین‌الملل روابط خود را در منطقه با کشورهای مسلمان غیرعرب مانند افغانستان، ترکیه و کشورهای آسیای میانه گسترش دهد.

از سوی دیگر، چینی‌ها نیز این ایده را خواهند پذیرفت زیرا آنها در حال حاضر متعهد به سرمایه‌گذاری هنگفتی در پاکستان برای ساخت «راهرو اقتصادی پکن- اسلام‌آباد» (CPEC) است.

راهرو اقتصادی پکن- اسلام‌آباد نه تنها ارتباط بین کشورهای منطقه برقرار خواهد کرد بلکه از لحاظ اقتصادی نیز سودآور خواهد شد.

انتهای پیام/.