نگرانی روزنامه‌نگاران از «برند دروغ و تقلب» در روزنامه‌های زنجیره‌ای
خبرگزاری تسنیم: یکی از روزنامه‌های کشور در دفاع از آرمان‌های حزب و جریان سیاسی حامی خود، مصاحبه‌ای را به نام عباس‌عبدی، فعال اصلاح‌طلب منتشر کرد، اما بعداً مشخص شد که این چهره سیاسی اصلاً چنین مصاحبه‌ای را با این روزنامه انجام نداده است!
به گزارش گروه "رسانه‌ها" خبرگزاری تسنیم، چندی پیش تاریخ مطبوعات کشور با اتفاقی کم‌نظیر مواجه شد؛ یکی از روزنامه‌های کشور در دفاع از آرمان‌های حزب و جریان سیاسی حامی خود، مصاحبه‌ای را به نام عباس‌عبدی، فعال اصلاح‌طلب منتشر کرد، اما بعداً مشخص شد که این چهره سیاسی اصلاً چنین مصاحبه‌ای را با این روزنامه انجام نداده است! انتشار این مصاحبه کذب و سپس جوابیه عباس عبدی و به دنبال آن امتناع رسانه مربوطه از انتشار این جوابیه، خطری را متوجه اعتماد عمومی نسبت به صحت و صداقت مطالب رسانه‌های کشور کرده است؛ خطری که صاحبان اندیشه حوزه رسانه را هم به فکر فرو برده است!
دعواها و کشمکش‌های سیاسی معمولاً از تبعات حزبگرایی در کشورهاست اما داستان آنجایی بغرنج می‌شود که در این مجادله سیاسی، کار به اعمال غیرحرفه‌ای، انتشار مطالب کذب و ارائه آن به مردم از طریق ابزار رسانه کشیده شود. اخیرا عباس عبدی، فعال اصلاح‌طلب در گفت‌وگو با روزنامه «اعتماد»، تفکر آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی را بحران‌ساز توصیف کرده و به شدت وی را مورد نقد قرار داده است. به طور طبیعی روزنامه منتسب به خانواده آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی چنین نقدی را برنمی‌تابد و در پی آن در تاریخ 10 خرداد مطلبی در صفحه 6 این روزنامه منتشر می‌شود که تیتر، تصویر عباس عبدی و بخشی از متن مصاحبه آن نیز به صفحه اول آن می‌آید، عبدی اما در روز دوشنبه با انتشار بیانیه‌ای هرگونه مصاحبه با روزنامه مربوطه را تکذیب و اعلام می‌کند: «این روزنامه در 10 خرداد خبری به کلی جعلی را از بنده منتشر کرده است.» با این حال تاکنون این روزنامه از انتشار تکذیبیه سر باز زده است!
حالا این داستان به اشکال مختلفی تفسیر می‌شود، از یک‌سو افرادی چون کامبیز نوروزی، مدرس حقوق مطبوعات این اتفاق را نتیجه اشتباه سهوی خبرنگار روزنامه مربوطه در برقراری تماس با یکی از معاونان وزارت معدن به جای عباس‌عبدی و مصاحبه با او می‌داند و برخی دیگر همچون حسین‌کربلایی، دبیر اجرایی و نایب‌رئیس انجمن روزنامه‌نگاران مسلمان یا تقی دژاکام، روزنامه‌نگار نیز این اتفاق را عمدی تلقی می‌کنند.
در این رابطه تقی دژاکام، روزنامه‌نگار در گوگل پلاس خود در مطلبی با تیتر «خاطره جعل‌سازان به مصاحبه‌سازی روی آورده‌اند!» نوشته است: «تصور کنید هرچند تصور سختیه. روزنامه کیهان یا جوان یا خبرگزاری فارس یا مشرق یا رجانیوز مصاحبه‌ای منتشر کرده‌اند با یک شخصیت معروف خودمان مثلاً آقای الف - ب. عکسش را هم کنار خبر کار کرده‌اند. این مصاحبه چون آبرو و حیثیتی برای اصولگراها و حزب‌اللهی‌ها نگذاشته، حسابی سر و صدا کرده است و تیتر یک روزنامه‌های زنجیری اصلاح‌طلب شده است و در سایت‌هایشان حسابی درباره‌اش صحبت کرده‌اند. خب سوژه کمی نبوده است! حالا آقای الف - بای مزبور، نامه سرگشاده نوشته به روزنامه یا خبرگزاری اصولگرای منتشرکننده این مصاحبه و به شدت اعتراض کرده که من کی با تو مصاحبه کرده‌ام که این حرف‌ها را زده باشم. منبع مزبور هم نوشته که منظور ما از «الف – با» شما نبودی بلکه یک الفبای دیگه بوده. حالا بگذریم که اگر منظور این بوده، چرا عکس دو ستونی بزرگ او را کنار خبر در صفحه اول کار کرده‌اند و اصولاً الفبای دیگر مگر ارزش خبری یا ارزش شهرت یا مرجعیت سیاسی - اجتماعی داشته که با او مصاحبه کرده‌اند؟!
سؤال این است: رفتار و واکنش اصلاح‌طلبان با چنین گاف بسیار بزرگ و دروغ آشکار رسانه‌ای چه می‌بود؟ اینها را نوشتم تا قشنگ برای اونها جا بیفتد که چه گند بزرگی زده‌اند و روزنامه درجه چندی که کاری جز پاچه‌خواری هاشمی و خاندان رفسنجانی ندارد، به خودِ به اصطلاح اصلاح‌طلب‌شان هم رحم نکرده‌اند و مصاحبه جعلی با او ترتیب داده‌اند. حالا ببینید که چه جعلیاتی به دشمنانشان که حزب‌اللهی‌ها و انقلابی‌ها و دلبستگان به نظام وامام و رهبری و... باشند، نسبت می‌دهند.
در عین حال سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در گفت‌وگو با «جوان» تأکید کرد که در صورت وقوع اشتباه، رسانه مربوطه باید شجاعت پذیرفتن اشتباهش را داشته باشد. حسین نوش‌آبادی به «جوان» می‌گوید: «براساس قانون و صراحت اصل 24 قانون اساسی، مطبوعات در بیان مطالب آزاد هستند مگر اینکه مخل مبانی اسلام و تضییع حقوق عمومی باشد؛ مطبوعات آزاد هستند اما آزادی مسئولانه و متعهدانه که در چارچوب قوانین و رعایت حریم‌ها باشد. اگر نشریه‌ای اقدام به انجام یک مصاحبه کرده باشد که بعد مشخص شود فردی که با او مصاحبه شده فرد دیگری بوده و اشتباهی صورت گرفته است باید به هر حال شجاعت پذیرفتن اشتباهش را داشته باشد.»
سخنگوی وزارت ارشاد ادامه می‌دهد: «قانون مطبوعات می‌گوید اگر متنی خلاف واقع منتسب به فرد خاصی نوشته شده باشد، فرد ذی‌نفع و ذی‌حق این حق را دارد که اعتراض خود را منعکس کند و صاحب نشریه و مدیرمسئول هم باید پاسخ آن فرد را در همان صفحه یا شماره بعد بلافاصله چاپ کنند. این یک امر متداول و قانونی است. اینکه روزنامه مربوطه این کار را نکرده است باید دید چه دلایلی دارد.»
در عین حال حسین کربلایی، دبیر اجرایی و نایب‌رئیس انجمن روزنامه‌نگاران مسلمان در گفت‌وگو با «جوان» نظر کم و بیش متفاوت‌تری دارد: « قطعاً این اقدام عمدی بوده است. از نظر بنده این قبیل کارها، روتین خط سوم جریان فکری یا اصلاح‌طلبان و دوم خردادی‌ها است؛ یعنی آنها به انحای مختلف سعی می‌کنند نقطه نظرات خود را مطرح کنند. این اقدام قطعاً سهوی نبوده بلکه عمدی بوده است.» به گفته کربلایی، امروزه رسانه‌ها عملاً آمده‌اند و نقش احزاب را بازی می‌کنند و عمدتاً هم هر کدام به یک جریان و خط فکری وابسته هستند و تریبون و ارگان آنها محسوب می‌شوند. نشریه مربوطه هم خط فکری جناح اصلاح‌طلب و دوم خرداد را در جامعه تسری می‌دهد، به همین خاطر است که آنها نقش خود را این‌گونه ایفا می‌کنند.
نظرات درباره این اتفاق نادر تاریخ مطبوعات کشور بسیار است، اما آنهایی هم که به سهوی بودن این اقدام روزنامه اصلاح‌طلب اعتقاد دارند معتقدند که اگر رسانه مربوطه از درج این تکذیبیه که بی‌شک حق قانونی ذی‌نفع - عباس عبدی- و تکلیف قانونی و اخلاقی نشریه است، خودداری کند، این استنکاف، ابعاد بدتری به اصل اشتباه می‌دهد؛ این مسئله حتی می‌تواند منجر به ایجاد شبهاتی درباره سایر مصاحبه‌ها و خبرسازی‌های برخی رسانه‌های اصلاح‌طلب شود اما مهم‌تر از هر چیز ضربه خوردن بر اعتماد عمومی نسبت به رسانه‌ها و نیز میزان اعتبار کار خبری و روزنامه‌نگاری است؛ اتفاقی که تبعات چنین رویدادها و تناقضاتی محسوب می‌شود.
منبع : روزنامه جوان
انتهای پیام/
