مثلث سه‌گانه انگلیس، آمریکا و پاکستان «نقشه راه» افغانستان را ترسیم می‌کند
خبرگزاری تسنیم: رئیس‌دفتر سابق حامد کرزی با انتقاد شدید از امضای تفاهمنامه اطلاعاتی کابل - اسلام‌آباد از جزئیات نقشه راه صلح افغانستان توسط انگلیس، امریکا و پاکستان پرده برداشت که به نظر وی، این کشور را به نقطه صفر بازمی‌گرداند.
به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، امضای تفاهنامه اطلاعاتی میان کابل و اسلام‌آباد به بحث داغ این روزهای صحنه سیاست خارجی افغانستان تبدیل شده که در این بین صدای مخالفان نیز باعث شده تا اشرف‌غنی کمی از موضع خود در این رابطه کوتاه بیاید.
«کریم خرم» که در زمان ریاست‌جمهوری حامد کرزی ریاست دفتر وی را به عهده داشت با اشاره به حضور خود در ارگ ریاست‌جمهوری افغانستان بابت تصمیم‌گیری در مورد امضا این تفاهنامه به بیان خاطراتی از دوران حکومت سابق افغانستان پرداخت که در زیر متن کامل آن را مطالعه می‌کنید:
پنجشنبه گذشته لطف کردند و مرا هم با جمعی از بزرگان به ارگ ریاست‌جمهوری فرا خواندند تا در رابطه با امضای تفاهمنامۀ جنجالی بین ریاست عمومی امنیت ملی افغانستان و سازمان آی- اس- آی پاکستان نظریات و تشویشهای خود را با جناب رئیس‌جمهور محمد اشرف غنی درمیان بگذاریم و توضیحات ایشان را بشنویم.
اشرف‌غنی گفت: صلح ضرورت ماست، ما به روند صلح دو بُعد داده‌ایم. یکی پایان دادن به جنگ اعلام ناشده با پاکستان تا دیده شود که آیا پاکستان صلح می‌کند یا نه، که این بعد اول است، بعد دوم رسیدن به راه حل با مخالفین خود ما است. یعنی اول با پاکستان صلح می‌کنیم بعد با مخالفین خود..... برای دست یافتن به صلح با پاکستان اعتمادسازی بین ما و آنها ضروری است.
رئیس‌جمهور گفت که موافقتنامۀ مورد بحث به همین دلیل ترتیب یافته است تا با آن بتوانیم با پاکستان اعتماد سازی کنیم و اضافه کرد که این تفاهمنامه تا حال امضاء نه بلکه فقط توسط معاونین دو ادارۀ افغانی و پاکستانی بررسی شده است.
این توضیحات رئیس‌جمهور کشور مرا وا داشت تا در نوبت خود بخشی از تلاش‌های صلح حکومت رئیس جمهور قبلی حامد کرزی را که مستقیماً به همین موضوع ارتباط داشت را مختصراً بیان کنم. برای اینکه مطلب خود را بهتر بیان کرده باشم و آن را با سایر هموطنان خود نیز شریک ساخته باشم آن را درین سطور بصورت بسیار خلاصه به رشته تحریر در می‌آورم، تفصیل و ذکر اسامی شخصیت‌های ذی‌دخل را می‌گذارم برای فرصت دیگر.
در تابستان سال 2012، دقیقاً در تاریخ 19 جولای 2012 نخست‌وزیر تازه انتخاب شدۀ پاکستان «راجا پرویز اشرف» با نظامیانش به دعوت حامد کرزی به کابل آمد و در اینجا مهمان وی شد. در همین زمان انگلیس‌ها به ما اطلاع دادند که «دیوید کامرون» نخست‌وزیر این کشور که جهت بازدید از نظامیانش به هلمند آمده، میخواهد در کابل یک نشست سه جانبه با رئیس جمهور افغانستان و نخست‌وزیر پاکستان داشته باشد. رئیس جمهور حامد کرزی با این پیشنهاد موافقت کرد و آن را فرصت خوب برای داعیۀ صلح خود دانست.
هیئت ما با هیئت پاکستانی در قصر حرمسرا ملاقات داشت. در آن ملاقات پرویز اشرف موضوع ملا فضل الله را یاد آوری کرده و گفت که نامبرده از کنر حملات خود بر نظامیان پاکستانی را سازماندهی می‌کند.
رئیس جمهور کرزی اظهار داشت چون سازمان ناتو با همه دم و دستگاهش در افغانستان حضور دارد و زمین و هوای کشور ما را کنترل می‌کند بعید بنظر می‌رسد که تنظیم اعمال تروریستی را مشاهده کرده، جلو آن را نگیرد، مگر اینکه قضیه طور دیگری باشد. وی اضافه کرد اگر فرضاً چنین اعمالی از خاک افغانستان علیه پاکستان سازماندهی شده مقصر اصلی آن پاکستان است؛ زیرا پاکستان جهت فرستادن تروریست‌ها به اینسو حالت ابهام و فضای پر از گرد و غبار را بوجود آورده است.
بعد از ملاقات دو جانبه بین افغانستان و پاکستان، ملاقات سه جانبه با انگلستان آغاز شد.
در آن ملاقات دیوید کامرون حرفی جدید به زبان آورد. نامبرده گفت که تا حال تلاش‌های زیادی برای برقراری صلح در افغانستان صورت گرفته است؛ اما این تلاش‌ها بر اساس یک نقشه و یک تقسیم اوقات مشخص نبوده تا بتوانیم پیشرفت و کاستی‌های آنرا محاسبه نمائیم. وی ترتیب یک «نقشه راه» را برای صلح افغانستان پیشنهاد کرد.
بعد از این جلسه، کار ترتیب یک نقشۀ راه برای صلح به سرعت آغاز شد و به پیش رفت، مسئولیت آن را رئیس دبیرخانه شورای عالی صلح «معصوم ستانکزی» و معاون سیاسی وزارت خارجه «جاوید لودین» به عهده گرفته بودند.
در این جریان یکی از نظامیان بلند پایۀ ایساف/ ناتو چندین مرتبه نزد من آمد و گفت: شما از پاکستان شکایت دارید که تروریزم را علیه شما تقویت می‌کند، اما پاکستان هم از ناحیۀ شما تشویش‌هایی دارد که باید رفع شوند.
این نظامی بلند پایۀ غربی بالآخره در تاریخ 2 اگست 2012 به دفترم آمد و گفت: جهت رفع تشویشهای پاکستان و برای اینکه پاکستان از راه دوستی داخل شود ضروریست که افغانستان یک ابتکار سیاسی از خود نشان دهد.
وی ادامه داد: شما با همه قراردادهای دوستی و همکاری‌های استراتژیک عقد می‌کنید، چه می‌شود اگر رئیس‌جمهور شما چنین قراردادی را با پاکستان نیز به امضاء برساند تا خیال پاکستانی ها از طرف شما راحت شود؟
من این پیغام را به رئیس‌جمهور حامد کرزی رساندم. وی گفت: با کمال میل، اما در قدم اول باید انفجارها و فرستادن تروریست‌ها و تخریب افغانستان از جانب پاکستان پایان یابد. در قدم دوم بسوی بحث روی یک قرارداد دوستی حرکت خواهیم کرد.
بعد از آن نشست‌های سه جانبۀ دیگر نیز برگزار شدند که از آن جمله میتوان به نشست (چکرز) لندن که در آن محمد اشرف‌غنی رئیس جمهور فعلی نیز حضور داشت اشاره کرد.
«نقشۀ راه» صلح آهسته آهسته به سندی تبدیل می‌گردید که قبول کردنش برای حامد کرزی و هر افغان واقعی مشکل بود.
مثلاً از «حل مشکلات مرزی میان افغانستان و پاکستان» در آن ذکر شده بود، گر چه ظاهراً این موضوع به تردد تروریست مربوط می‌شد. موضوع مهم دیگر که رئیس‌جمهور حامد کرزی با آن سخت مخالف بود عبارت از «خاتمۀ جنگ در پایان روند صلح» بود. در چکرز بر افغانستان فشار وارد می‌شد که با پاکستان قرارداد دوستی امضا شود ولو که جنگ نیز در افغانستان ادامه داشته باشد.
همین موضوع در اعلامیه‌ای که در زمان سفر ماه ژانویه 2013 ما به واشنگتن باید صادر می‌گردید مطرح شد. آمریکایی‌ها می‌گفتند که کار روند صلح و دفتر قطر به پیش خواهد رفت و جنگ در پایان این روند خاتمه خواهد یافت. حامد کرزی یکبار دیگر در آنجا مخالفت کرد در حالیکه بعضی از اعضای هیأت افغانی و آمریکایی‌ها بر پایان جنگ در پایان روند صلح اصرار داشتند. آنها می‌گفتند پایان جنگ یا آتش بس باید نتیجۀ روند باشد نه آغاز این روند!
«نقشۀ راه» برای صلح و روند صلح بگونه‌ای که توسط انگلیس‌ها و آمریکایی‌ها مطرح می‌شد این اشتباه را به وجود می‌آورد که گویا پاکستان این جنگ را بر افغان‌ها تحمیل کرده است و در افغانستان قتل و انفجار را توسط تروریست‌هایش تا زمانی ادامه می‌دهد که این کشور به شرایط اسلام‌آباد گردن نهد.
یعنی صلح در آخر این روند به عنوان یک تحفه، تحفۀ زندگی به مردم به خاک و خون کشیده شدۀ افغانستان داده خواهد شد. (به اصطلاح عامیانۀ ما پاکستان، افغانستان را به مرگ گرفته بود تا به تب راضی شود) از نقشۀ راه معلوم می‌شد که در صدر فهرست شرایط پاکستان مسألۀ خط دیورند که باید در این جریان به عنوان مرز پذیرفته می‌شد و چگونگی روابط با هندوستان قرار داشت.
در حال حاضر، سند sop دربارۀ عملیات هماهنگ و مشترک در امتداد خط دیورند ترتیب یافته و به اطلاع من شورای امنیت ملی افغانستان آن را به تصویب رسانده است که آماده امضا می‌باشد و سند دومی همین تفاهمنامۀ مورد بحث بین ریاست عمومی امنیت ملی افغانستان و آی- اس- آی پاکستان است که امضاء (یا بررسی) شده است، این دو سند همان چیزیست که تحت نام «نقشۀ راه» صلح، و روند صلح مشترکاً از جانب آمریکا، انگلستان و پاکستان دیروز بر افغانستان تحمیل می‌شد اما حامد کرزی بنا بر دلایلی که در بالا ذکر کردم آن را رد کرد.
رئیس‌جمهور کرزی در مراسم تحلیف محمد اشرف غنی به عنوان رئیس‌جمهور جدید اظهار داشت: تجارب خود را برای حکومت جدید بجا گذاشته‌ام، اگر این تجارب را در شروع کار میداشتم شاید بعضی از تصمیم‌ها را بگونۀ دیگر گرفته بودم، وی همچنین اظهار داشت: یقین دارم که افغانستان یکبار دیگر تجربۀ تلخ آغاز کردن از صفر را تکرار نمی‌کند.» اما با تأسف دیده می‌شود که زمامداران کنونی افغانستان همچنان در حال تکرار نمودن تجربۀ تلخ آغاز کردن از صفر می‌باشند.
انتهای پیام/.
