خانه کودکی داریوش فرضیائی

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، داریوش فرضیائی در صفحه اینستاگرامش نوشت:

خانه کودکیِ من همان کلبه چوبی قدیمی است که درونش صفا بود و وفا و دوستی
اسب آرزوهایم شاخهِ خشک‌شده درختی بود که سوار بر آن به دشت رؤیاهای‌مان می‌تاختیم و با غول جنگل مبارزه می‌کردیم
حیاط کلبه‌ام را گلهای رنگارنگ و متنوعی پوشش داده بودند که شبیه نقاشی‌هایم بود
همبازی‌هایم برادر و خواهری بودند که هرگز به کوچکی کلبه‌مان نگاه نمی‌کردند ؛ چرا که وجودشان همچون اقیانوسی مملو از گذشت و مهربانی بود
ما بزرگ شدیم و خواسته‌های‌مان از ما بزرگتر؛ اما کلبه کوچک همچنان پابرجا ماند
حال همه‌چی داریم ولی بازم دلتنگ کلبه‌ایم
همان کلبه‌ای که خانه بازیهای‌مان بود
همان کلبه‌ای که بهترین بهانه شادیهای‌مان بود
همان کلبه‌ای که به‌اندازه همه آدمهایِ خوب روی زمین جا داشت
همان کلبه‌ای که تمام خاطرات کودکی‌ام را در خود جای داده بود... .

انتهای پیام/