ظریف تا کجا محترم است؟

به گزارش گروه "رسانه‌ها" خبرگزاری تسنیم، «ظریف تا کجا محترم است؟»​ عنوان سرمقاله روزنامه جام جم به قلم مهدی فضائلی کارشناس مسائل سیاسی است که در آن می خوانید:

سفر اخیر دکتر ظریف به نیویورک برای شرکت در کنفرانس بازنگری معاهدة ان پی تی، که طبق معمول با مصاحبه های متعدد همراه بود، با حاشیه های زیادی هم توأم شد، از جمله مصاحبه دکتر ظریف با شبکه پی. بی. اس و این اظهارنظر وی که: «ما افراد را به دلیل عقایدشان زندانی نمی کنیم»و «کسانی که قانون را زیر پا می گذارند، نمی توانند پشت عنوان روزنامه نگار یا فعال سیاسی پنهان شوند» که موجی سنگین علیه او در رسانه ها بخصوص از نوع مجازی اش به راه انداخت.

کسانی که تا دیروز ظریف را هم ردیف مصدق و امیرکبیر معرفی می کردند، یکباره تیغ زبان و قلم از نیام کشیدند و او را در ردیف احمدی نژاد قرار دادند که از نظر آنها مظهر همه بدی هاست، با این تفاوت که بلد است به انگلیسی هم دروغ بگوید!

این رفتار جریان های اپوزیسیون و فتنه با ظریف، پیام روشنی برای این فرزند انقلاب دارد و آن این که تعریف و تمجیدهای اغراق آمیز این جماعت از وی در واقع تعریف از ظریف و شخصیت و توانایی و چهره متبسم وی نیست، بلکه تعریف و تمجید از اهداف و برنامه های خودشان است بنابراین تا زمانی که احساس کنند ظریف یا هرکس دیگر در زمین مورد نظر آنها بازی می کند و با خواست و تمایل آنها منطبق است، محترم و شایان تحسین است و بهترین، ورزیده ترین و صادق ترین دیپلماتش می خوانند، اما به محض خروج از دایره خواست و اراده آنها، ظریف می شود کسی که نه تنها می توان، بلکه باید به او هر ناسزا و توهینی را روا داشت.

این از همان دیکتاتوری های مدرن و امروزی است که این جماعت به پیروی از سردمداران خود آن را تکرار می کنند و پیش از ظریف هم در عرصه های دیگر از جمله هنر انجام داده اند.

فراموش نکرده ایم برخورد این جماعت با برخی هنرمندان را که به محض همراهی شان با ارزش های دینی و انقلابی یا بازی در یک فیلم ارزشی، چگونه آماج حمله های بی رحمانه قرار گرفته اند. مرام این جماعت بی مرام آن است که چنان فضای سنگینی ایجاد کنند که کسی جرات اظهار نظری خلاف میل و اراده آنان نداشته باشد و اگر احیاناً جرات کرد و گفت، او را پشیمان کنند.

ممکن است جناب ظریف یا دیگرانی که این یادداشت را می خوانند، بگویند منتقدان مذاکرات هسته ای هم گاهی همین گونه برخورد می کنند؛ صرف نظر از شدت و غلظت توهین ها و این که اگر چنین باشد آنها هم اشتباه می کنند و حق توهین نداشته و ندارند، یک نکته مهم این دو گروه را از هم تفکیک می کند و آن این است که، اکثر قریب به اتفاق منتقدان مذاکرات هسته ای دغدغه ارزش های انقلاب را دارند و نگران زیاده خواهی دشمن و فریبکاری او هستند، اما دغدغه این جماعت منافع نظام و انقلاب نیست، بلکه کاملاً برعکس، نگران موفقیت نظام هستند.

به عبارت دیگر گروه اول مثل خود آقای ظریف فرزندان خودمان و انقلاب هستند، اما آن دیگری وابسته به بیگانه یا فریب خورده اوست و تفاوت این دو برای فرزند انقلاب روشن است!

انتهای پیام/