تاریخ را تحریف نکنند آینده به مجاهدین افغانستان افتخار خواهد کرد

به گزارش خبرنگار دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم در کابل، «محمد انور جگدلگ» وزیر حامد کرزی رئیس‌جمهور سابق افغانستان در امور پارلمانی این کشور و یکی از فرماندهان دوران جهاد این کشور در گفت‎وگوی اختصاصی با تسنیم از دوران تکرار نشدنی جهاد و چالش‌های پیش روی مجاهدین افغان می‌گوید:

متن کامل این مصاحبه در ادامه آمده است:

تسنیم: به عنوان شخصی که به صورت مستقیم در جهاد علیه نیروهای شوروی سابق شرکت کردید با گذشت 26 سال، اکنون به آن دوران چگونه نگاه می‌کنید؟

وقتی نظام «داوود خان» براثر کودتای نیروهای کمونیستی سقوط کرد و چپی‌ها به قدرت رسیدند، با شکل‌گیری آهسته آهسته مقاومت در برابر آن‌ها، سربازان روس برای حمایت از نظام دست‌نشانده‌شان وارد افغانستان شدند.

این خود دلیلی شد برای تحریک مضاعف مردم که به صفوف جهاد بپیوندند، اما جای تأسف‌ است که جهاد و مقاومت مردم و مجاهدین این کشور حتی از سوی مطبوعات داخلی پوشش داده نمی‌شود و بدین ترتیب مردم از تاریخ گذشته خود در مورد جهاد با نیروهای شوروی به خوبی باخبر نمی‌شوند.

در آن دوران بسیاری از مردم به جرم گوش دادن فلان موج رادیویی و یا مطالعه فلان کتاب اعدام می‌شدند و گورهای دسته جمعی در زندان پلچرخی در کابل و هرات نمونه این جنایات است.

آن دوران نظامی حاکم بود که برای از بین بردن فرهنگ اسلامی مردم افغانستان تلاش می‌کردند و پیروان «لنین» دین را افیون جامعه می‌دانستند.

بیش از پنج میلیون نفر به دنبال تجاوز شوروی به افغانستان مهاجر شدند، بسیاری از مردم شکنجه و شهید شدند و افراد تحصیل کرده و  متخصص نیز از کشور فرار کردند و در چنین شرایطی مردم قیام مقدسی را علیه کمونیسم شروع کردند.

با این حال، وقتی جهاد به پیروزی رسید، مجاهدین از این دستاور بزرگ بخوبی استفاده نکردند و جنگ قدرت به شکل دیگری آغاز شد که اکنون با گذشت زمان دیگر حمایت‌های مردمی نیز از این پیروزی بزرگ کمرنگ شده است.

وظیفه نسل جوان و کسانی که هنوز عشق وطن و جهاد در قلب‌هایشان وجود دارند؛ آشنا کردن مردم با جهاد مقدس و بیان شکست ابرقدرت شرق در افغانستان است.

رسانه‌های جهان به «ویتنام» لقب قهرمان می‌دهند، جایی که هزاران کیلومتر با آمریکا فاصله داشت و سربازان آمریکایی در آن خاک شکست خوردند اما همین رسانه‌ها، جهاد مقدس مردم افغانستان و شکست ابرقدرت شرق در همسایگی این کشور را امروزه به تمسخر می‌گیرند تا این پیروزی مقدس به فراموشی سپرده شود.

تسنیم: به گفته شما چرا تقدس جهاد افغانستان به فراموشی سپرده شد؟

مردم مسلمان افغانستان بصورت خود جوش علیه رژیم کمونیستی وقت بپا خواستند و برخی از کشورها که محبوبیت و نفوذ جهادی‌ها را دیدند با نفاق پراکنی سعی کردند تا جهاد را کنترل کنند بنابراین وقتی مردم به پیروزی رسیدند اشتباهات زیادی برای ادامه آن بوجود آمد که سبب درگیری‌های داخلی چند ساله شد.

اکنون نیز در محافل گرامیداشت از جهاد مردم افغانستان، هرگز حضور افراد و خانواده‌هایی که در جهاد با کمونیسم همه چیز خود را از دست دادند را نمی‌بینیم و مجاهدینی که پول و قدرت نداشته باشند در این محافل حضور ندارند.

تسنیم: در حال حاضر افرادی همواره به عنوان مجاهد خواستار برآورده شدن حقوق مجاهدین هستند، آیا این افراد توانایی نمایندگی از جامعه مجاهدین واقعی را دارند؟

متأسفانه چنین چیزی تاکنون صورت نگرفته بنابراین اگر جهاد و عظمت آن را حفظ کنیم دستاورد بسیار بزرگی است. البته به این معنی نیست که بطور حتم شخص خاصی وزیر شود یا در یک مقام عالی رتبه‌ای قرار گیرد.

وقتی حکومت بطور عمد عظمت جهاد را حفظ نکند و روزهای  پرافتخار مجاهدین را شایسته برگزار نکند چگونه می‌توانیم انتظار داشته باشیم که تمام ملت به حق خود برسد؟ و اینکه چون فلان شخص از سران جهادی بوده و باید صاحب کرسی شود حق جهاد را ادا نمی‌کند.

تسنیم: بیشتر رهبران مجاهدین از پشتوانه مردمی برخوردارند و تجربه نیز نشان داده در معادلات این کشور نقش پررنگی دارند، برخی معتقدند که این نفوذ سبب احساس خطر برخی از افراد شده و به حاشیه راندن مجاهدین از روندهای افغانستان شده است، چقدر با این نظر موافقید؟

موافقم، بسیاری نمی‌خواهند از روز جهاد و مجاهدین افغانستان تجلیل شود، چون در آن روز آزادی خواهی، استقلال و عظمت افغانستان مطرح می‌شود، چیزی که استعمار به هیچ وجه دوستدارش نیست و می‌خواهد مردم این کشور همواره مطیع باشند.

تسنیم: آیا درشرایط فعلی اراده استفاده از سلاح  توسط مجاهدین وجود دارد؟ و امکان دارد که دوباره به قدرت گذشته بازگردند؟

مجاهدین هرگز به ناحق دست به سلاح نمی‌بردند و نخواهند برد، رسیدن به قدرت دوباره مجاهدین نیازمند انسجام است بنابراین باید رضایت خانواده‌های مجاهدین واقعی که اکثریت جامعه را تشکیل می‌دهند بدست آید، کاری که با خانه‌های گران قیمت و اتومبیل‌های مدل بالا انجام نمی‌شود و این مسئله نیازمند مبارزه مردمی است که متأسفانه تاکنون در افغانستان صورت نگرفته است.

در انتخابات گذشته از احساسات مجاهدین سوء استفاده شد، قبل از انتخابات وعده‌های فراوانی داده می‌شود اما وقتی به کرسی می‌رسند دیگر توجهی به قول‌هایشان ندارند.

در هر دو گروه انتخاباتی نمی‌بینیم که از خانواده‌های مجاهدین واقعی کسی را در قدرت شریک بسازند و آن‌ها را مورد احترام قرار دهند و یا حتی تاریخ را آنطوری که هست بازگو کنند.

از سوی دیگر عده‌ای وجود دارند که از مجاهدین و انسان‌های وطن پرست و کسانی که حلقه غلامی را به گردن نمی‌اندازند هراس دارند، به همین دلیل تلاش می‌کنند ملت را مطیع خود نگاه دارند تا برنامه‌های آتیه خود را عملی کنند.

تسنیم: در زمان جهاد چطور مردم افغانستان بدون داشتن تجربه توانستند به انسجام برسند و اکنون با کوله‌باری از تجربه سال‌های جهاد به آن دست نمی‌یابند؟

شوروی و رژیم دست نشانده‌اش با دین مخالف بود که همین امر مردم مسلمان افغانستان را برای مبارزه مشترک و منسجم در راستای حفظ اعتقادات و ارزش‌های خود هم‌سو ساخت.

مجاهدین اصلا به فکر دستیابی به قدرت نبودند و تفکر آن‌ها حفظ ارزش‌های اسلامی و شهادت طلبی بود، اما وقتی جهاد به پیروزی رسید، سران مجاهدین نتوانستند حکومتی را تشکیل دهند که مردم در آن سهمی داشته باشند و بر سر قدرت جنگیدند و این عاملی شد تا این قشر محبوب به شدت جایگاهش را در نزد مردم از دست داد.

تسنیم: چگونه به صفوف جهاد پیوستید؟

در دوران مدرسه و دانشگاه علیه رژیم‌های کمونیستی باوجودی که مبارزه غیرمسلحانه می‌کردم اما به عضویت هیچ حزبی در نیامدم در عین حال با افرادی که با کمونیست‌ها مبارزه می‌کردند؛ همکاری داشتم.

در روزهای نخست جهاد، مبارزه را از شهر کابل شروع کردم و بزودی مورد توجه دستگاه‌های امنیتی رژیم قرار گرفتم، در آن زمان با پخش شب نامه و ایجاد مجالس مخفی علیه شوروی و رژیم دست نشانده‌اش فعالیت‌های تبلیغی انجام می‌دادم در حالی که مجازات این نوع فعالیت‌ها خطر مرگ را نیز در پی داشت.

در همان ایام وزارت کشور وقت، فهرست 25 هزار اعدامی را که از نظر رژیم کمونیستی مجرم سیاسی بودند، منتشر کرد، این مسئله باعث شد که عملا به جهاد بپیوندم.

برای اولین بار با مجاهدین حزب اسلامی و جمعیت اسلامی فعالیت‌های جهادی خود را آغاز کردم و پس از سفر به منطقه پنجشیر و ملاقات با شهید «احمدشاه مسعود» به شهید «برهان‌الدین ربانی» معرفی شدم.

ربانی مرا به عنوان مسئول جبهه «جگدلگ» معرفی کرد که در بین کابل و جلال آباد واقع است. فعالیتم را در این منطقه با 12 نفر شروع کردم که بعدها به یکی از بزرگترین، فعالترین و کلیدی‌ترین جبهات تبدیل شد.

این منطقه به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی که داشت همواره مورد توجه نیروهای نظامی شوروی و رژیم وقت بود که بدلیل ایجاد کمین‌های مختلف ضربات سختی در بزرگراه کابل جلال آباد به دشمن وارد می‌کردیم.

نیروهای شوروی با استفاده از این راه کابل و ولایات شرقی افغانستان را تحت پوشش تدارکاتی و نظامی قرار می‌داد و همواره حفظ این منطقه برایشان مهم بود.

تسنیم: از سختی‌های جهاد در برابر نیروهای شوروی بگویید.

ارتش وقت به کمک اتحاد جماهیر شوروی از امکانات نظامی بسیار خوبی برخوردار بود و همه این امکانات را علیه مجاهدین استفاده می‌کردند.

بنابراین شاهد شهادت نزدیک‌ترین دوستان و همسنگران خود بودیم همچنین سوختن واز بین رفتن روستاها و خانه‌ها را دیدیم و برای روزهای متمادی حتی قرص نانی برای خوردن نداشتیم.

در طول 14 سال جهاد بسیار کم پیش می‌آمد که کسی از جنگ و جهاد صرف نظر کند، اما عوامل بسیاری وجود داشت که علاقه آن‌ها را کم می‌کرد، به عنوان مثال درگیری‌های برخی گروه‌های جهادی با یکدیگر ویا عدم پایبندی به اصول اسلامی و وحدت که متأسفانه رهبران ما آن را نداشتند، اما کم‌کم دلسردی‌ها افزایش یافت زیرا در اواخر از نام جهاد سوء استفاده‌هایی انجام می‌شد.

تسنیم: آیا مجاهدین می توانند وجهه گذشته خود را بدست آورند؟

شاید دیگر مجاهدین وجهه گذشته خود را بدست نیاورند اما اگر با نوشتن تاریخ مخالفتی صورت نگیرد و تحریفی به عمل نیاید افتخار بزرگی برای آینده خواهد بود.

اکنون دیگر شرایط گذشته برای مجاهدین وجود ندارد، دشمن از نظر آنها تعاریف متفاوتی دارد و احزاب، جریان‌ها و کشورهای مختلف تلاش می‌کنند تا بطور عمد عظمت گذشته جهاد به فراموشی سپرده شود و دربرابر این جریان مانع تراشی کنند.

تسنیم: پیام شما به مجاهدین کشورتان چیست؟

مردم به خاطر ریاست و بدست آوردن کرسی جهاد نکردند، بخاطر اسلام، استقلال، آزادی، تمامیت عرضی و رضای خدا قیام کردند، اگر به مادیات نرسیدیم زیرا برای آن مبارزه نکردیم، اگر مجاهدین از عدم سهم‌گیری در امکانات مادی کنونی ناراحت نباشند و به گذشته پر افتخارشان فکر و افتخار کنند.

تسنیم: فرزندانتان به شما به عنوان یک جهادی افتخار می‌کنند؟

بله، اما دیگران آنطوری لازم است دیگر برای جهاد ارزشی قائل نیستند.

انتهای پیام/.