عبدالباری عطوان: سالروز انقلاب مصر به جای جشن و شادی به کشتاری خونین تبدیل شد

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه «رأی الیوم»، «عبد الباری عطوان» در مقاله‌ای نوشت: چهارمین سالروز انقلاب مصر به جای آنکه مناسبتی فرخنده برای مصری‌ها باشد و این مناسبت را به یکدیگر تبریک گفته و شربت و شیرینی پخش کنند و سرنگونی یکی از بزرگ ترین رژیم های فاسد و طاغوتی در خاورمیانه را جشن بگیرند، به یک کشتار خونین تبدیل شد و نیروهای امنیتی این جشن را به چیز دیگری که خود می خواستند، تبدیل کردند و از گلوله جنگی برای مقابله با تظاهرات کنندگان بی دفاع که بیشتر از قشر جوانان بودند، استفاده کردند و بیش از 16 نفر را به قتل رساندند.

آمارهای غیر رسمی نشان می دهد که از زمان عزل محمد مرسی در تاریخ 3 جولای 2013 تا کنون 1400 نفر به ضرب گلوله نیروهای امنیتی مصر به قتل رسیده اند و علاوه بر آن نزدیک به 20 هزار نفر در پشت میله های زندان هستند و بیش از 2 هزار نفر از زندانیان با حکم اعدام مواجه هستند.

این ارقام افتخاری برای نظام جدید مصر نیست و اعتماد ملت مصر و احترام افکار عمومی جهان را که مصر برای دریافت کمک های مالی و وام جهت نجات بحران اقتصادی خود نیاز دارد، جلب نمی کند و ممکن نیست که حاوی بشارتی برای آینده ای برخوردار از امنیت و ثبات و حداقل زندگی شرافتمندانه باشد.

ملت مصر به خاطر دستیابی به آزادی، کرامت، عدالت اجتماعی، ریشه کنی فساد و محاکمه چهره های فاسد دست به انقلاب باشکوهی زد، اما چیزی که اکنون در مصر رخ می دهد با تمام این اصول و ارزش هایی که ملت به خاطر آن قربانی شده و صدها شهید تقدیم کرده اند، در تضاد است، آنهایی که به روش مسالمت آمیز اعتراض کردند مگر چه کرده بودند که در سالروز انقلابشان بایستی با گلوله جنگی به آنها پاسخ داده می شد؟ اینهمه خونریزی و بی رحمی، گاز اشک آور و خودروهای آب پاش برای چیست؟ آیا مصر در عصر غارنشینی بسر می‌برد؟

انقلاب مصر در معرض وحشیانه ترین رفتارها برای ناکام گذاشتن این انقلاب بدست مدعیان حمایت و اصلاح این انقلاب قرار گرفت در حالیکه به عقیده ما ملت صبور مصر نمی پذیرد که انقلاب آن ناکام بماند و یا ربوده شود، کسانی هستند که می خواهند این ملت را به دوره ظلم، سرکوبگری و سرقت رزق و روزی این ملت بازگردانند.

نیروهای امنیتی که به سمت تظاهرات کنندگان شلیک می کنند، از جنس مصری ها نیستند و این عدالت نیست که هزاران نفر در زندان ها و بازداشتگاه ها زندانی شوند و صدها و بلکه هزاران حکم اعدام علیه تظاهرات کنندگان صادر شود در حالیکه اینها تنها به ظلم و ستم و رژیم طاغوتی «نه» گفته اند و به خیابان ها آمدند تا علیه ظلم، ستم و سرکوبگری که به اسم امنیت و ثبات در کشور مرتکب می شوند، فریاد بزنند.

آنهایی که دیروز (یکشنبه) با گلوله نیروهای امنیتی به قتل رسیدند، «تروریست» وابسته به جماعت اخوان المسلمین که مسئولان نظام از آنها به عنوان بهانه ای برای قتل و کشتار خود استفاده می کنند، نبودند بلکه از بهترین فرزندان مصر و جوانان شریف ملی بودند که خیر و عدالت را برای اهالی مصر و برادران خود می خواستند.

شیماء الصباغ که به ضرب گلوله نیروهای امنیتی بر زمین افتاد، اخوانی نبود همچنانکه بیشتر شهدای دیگر نیز اخوانی نبودند بلکه نمایندگان سرزمین مطهر مصر بودند که همانند برادران شهید خود در 25 ژانویه سال 2011 جان خود را به خاطر آزادی و کرامت فدا کردند و حتی اگر هم اخوانی بودند مگر اخوانی ها انسان نیستند آیا آنها مصری نیستند؟

دستگاه قضایی تمامی چهره های سرکوبگر و فاسد در کشور از حسنی مبارک رئیس جمهور مخلوع گرفته تا افراد دیگر را آزاد می کند، به سمت تظاهرات کنندگان تیراندازی می کند در حالیکه ده ها هزار جوان شریف انقلابی را بنا به اتهامات ساختگی به زندان افکنده اند، آیا این عدالت است یا انتقام گیری صریح از سوی حامیان ضد انقلاب است که می خواهند مصر به عقب بازگردد به دوره فساد، بستن دهان ها، مصادره آزادی ها، تعامل با ملتی قهرمان و دلآور همانند یک گله گوسفند.

بله آنچه امروز در سرزمین پاک و مطهر مصر رخ می دهد، عزاداری برای انقلابی است که تسلیت گفتن در آن ممنوع است و حتی همدردی با قربانیان نیز ممنوع می باشد و در غیر اینصورت متهم به حمایت از تروریست ها می شوی که نمی خواهی کشور به خیر، ثبات، شکوفایی و پیشرفت برسد، این اتهامات از قبل آماده شده است، محاکمه های ساختگی و دستگاه قضایی بی وجدان است و «قضات سلطنتی» نیز آماده هستند.

عبد الفتاح السیسی مشت آهنین را انتخاب کرده است و راه حل های امنیتی را مقدم بر راه حل های سیاسی نموده و تمامی درها را به روی گفت‌وگویی که شاید به آشتی ملی حقیقی منجر شود و جلوی ریخته شدن خون ها را بگیرد و مصر را به ثبات و همزیستی برساند، بسته است، اما این گزینه انتخابی وی زخم دودستگی ها را عمیق تر می کند و به منزله هیزم در آتش فتنه ریختن است.

مصر تغییر می کند اما بهتر نمی شود، ما که حب مصر را در دل داریم و غم و غصه گلویمان را فشار می دهد، می گوئیم که ابدا به ذهنمان خطور نمی کرد که ببینیم نیروهای امنیتی مصر در سالروز انقلاب 25 ژانویه به سمت تظاهرات کنندگان تیراندازی کنند، گمان می کردیم دیگر این صحنه خونین به کلی از بین رفته است و تا ابد در این کشور اصیل که مهد یکی از اصیل ترین انقلاب های مسالمت آمیز در تاریخ بود، آن را شاهد نخواهیم بود.

انقلاب 25 ژانویه را خدا رحمت کند و شهدای قدیم و جدید را نیز خدا بیامرزد، خدا به داد ملت مصر برسد زیرا به نظر می رسد که آینده ای بدتر از الان در راه است.

انتهای پیام/