کارگردان «پاپ»، تنهای تنهای تنها ست

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، احسان عبدی پور کارگردان جوان و بوشهری سینمای ایران است. جوان بوشهری بهترین تعبیری است که می توان برای این فیلمساز مستعد به کار برد. جوانی که دو سال قبل با «تنهای تنهای تنها» یش چشم‌های همه را خیره کرد. رسانه‌ها و منتقدان سینمایی برای مدت چندین ماه سراغ او و فیلمش می رفتند. عبدی‌پور در ادامه مسیر فیلمسازی‌اش به تشویق ها دل نبست و سریع، دومین فیلم بلند سینمایی اش یعنی «پاپ» را شروع کرد.

این جوان بوشهری سینمای ایران برای ساخت و اکران فیلم دومش «تنهای تنهای تنها» بود اما با همشهری‌هایش و تیم فیلمسازی همراهش فیلمش را ساخت.«پاپ» با یک تدوین اولیه، برای بازبینی به هیات انتخاب سی و دومین جشنواره فیلم فجر تحویل داده شد. اما «پاپ» نتوانست نظر هیات انتخاب را به خود جلب کند و در میان 50 فیلم، بزرگترین غایب آن دوره از جشنواره شد.

عبدی پور امسال نیز «پاپ» را برای حضور در سی و سومین جشنواره فیلم فجر آماده کرده است. شب گذشته نمایش و نقد فیلم سینمایی «پاپ» در دانشکده سینما وتئاتر دانشگاه هنر با حضور احسان عبدی پور برگزار شد. او سالها قبل دانشجوی دانشکده سینما وتئاتر دانشگاه هنر بود و اولین اکران «پاپ» در تهران و در این دانشکده صورت گرفت. در این نشست حرفهای زیادی در مورد فیلم زده شد.

در این نوشتار برای لو نرفتن و لذت دیده شدن، فیلم از آوردن نکات و نقدها مرتبط با آن چشم پوشی کردیم و تنها به این جمله بسنده می کنیم که دانشجویان دانشکده سینما تئاتر از دیدن فیلم لذت بردند و این فیلم با استقبال آنها روبرو شد. «پاپ» فیلمی است که وارد کوچه پس کوچه های بوشهر می‌شودو فیلمی است که ساخت و روایتی بومی‌تر از «تنهای تنهای تنها»، ساخته قبلی احسان عبدی پور دارد.

ورودم به سینمای اکران و سینمای حرفه ای از یک طغیان شروع شد

احسان عبدی‌پور در پاسخ  به سوالی در مورد نحوه ورودش به فیلمسازی حرفه ای گفت: من پس از اینکه از این دانشکده فارغ التحصیل شدم، رفتم سراغ فیلمبرداری و مدتی را دستیار فیلمبردار بودم. اما سر یکی از کارها بود که یک مدیر تولید توهین بدی به من کرد. همین باعث شد که تصمیم گرفتم که از آن کار بیرون بیایم و بروم اولین فیلم نامه ام را بنویسم. یادم است که رفتم زیر سینک ظرفشویی و همان در جا 25 صفحه داستانی که خیلی وقت بود در ذهن داشتم را نوشتم.

وی ادامه داد: این فشار از لحاظ اقتصادی بر من وارد بود، همه چیز برای ورودم به سینمای اکران و سینمای حرفه ای از همین طغیانی شروع شد. فیلمنامه ام را برای ساخت به معاون سیمای بوشهر تحویل دادم و اولین فیلم را با کف تولید یک فیلم ویدئویی ساختم. با بچه شهرستانی‌های همین دانشکده کار را شروع کردم قبل از آن هم هیچ فیلم کوتاهی نساخته بودم. آن زمان جشنواره فیلم فجر، یک بخش ویدیویی داشت و فیلم من به شکلی کاملا اتفاقی وارد این بخش شد و در همان دوره جایزه گرفت.

کاگردان «افسانه 98» ادامه داد: ورود به حوزه فیلمسازی در سینمای ایران با اتفاقات ساده ای شکل می گیرد.اما در سینمای ایران فرق شیب منفی و شیب مثبت برای یک فیلمساز، از هیچ قاعده منطقی پیروی نمی‌کند. با یک اشاره از موانع رد می شوی و امکان حضور پیدا می‌کنی و مثل یک گلوله برفی، میتوانی بهمنی را درست کنی که تو باعثش شدی و بالعکسش هم ممکن است و همین سینما انگار می‌خواهد لگد زیرپایت بزند و فکر می کنی که مانع می شود که جلوتر بروی.

عبدی پور در تکمیل صحبتهایش در جمع دانشجویان سینمایی گفت: از این جهت این را تعریف کردم چون شما دانشجویی که می خواهی در سینمای حرفه ای کشور فیلم بسازی بدانی که من برای ورود به این سینما هیچ پشتیبان خاصی نداشتم و کسی سفارش من را نکرد، حتی رزومه خاص فیلمسازی هم نداشتم ولی فیلمسازی را از همان جایی که می بایست شروع کردم. از تلویزیون کوچک شهر کوچکم. این را بدانید که اگر نویسنده خوبی هستی، روزنامه دیواری مدرسه ات هم برای تو بس است اما اگر ادا و اطوار داری بدان هیچی نمی شوی.

در آینده حسرت تهیه کنندگی ادریس عبدی پور را خواهم خورد

در ادامه کارگردان فیلم «پاپ» از حمایت های ادریس عبدی پور تهیه کننده این فیلم یاد کرد. همینجا بود که لحن محزونش در کنار لهجه بوشهری این کارگردان جوان نشست.  عبدی پور گفت: ادریس بردار کوچکتر من است. او دانشجوی این دانشکده نبود ولی وقتی که من در این دانشکده سرکلاس اصغر فرهادی می آمدم، ادریس هم می‌آمد و ته کلاس می نشست. او برای تامین بودجه این فیلم، خانه و ماشینش را فروخت. سر این کار شیفته تهیه کنندگی او شدم چون همیشه یک جمله مقدسی می‌گفت که بعدها در سینما حسرت به دلش خواهیم بود. او با تمام سختی ها و هزینه های مالی که برای این فیلم کشید همیشه به من می‌گفت: «عجله نکن! اگر فکر می کنی که این سکانس خوب نشده است، می خواهی سکانس را برای فردا آماده کنم. هیچ عجله نکن تا کار خوب شود.»

عبدی پور درپاسخ به سوالی در مورد اکران عمومی «پاپ» و حضور این فیلم در جشنواره فیلم فجرامسال گفت: برای حضور «پاپ» در جشنواره فیلم فجر، فرم اینترنتی آن را پر کردم. البته هنوز مراحل فنی و موسیقی کار باقی مانده است. تصحیح رنگ فیلم هم نیازمند یک پولی است که همه اینها را ذره به ذره آماده می کنیم.

امروز الگوی سینمای بفروش و اتفاقا جایزه بگیر جشنواره ها، سینمای قصه گو است

کارگردان «پاپ» درمورد قصه های فیلمش هم صحبت کرد. او در مورد سه اپیزودی شدن فیلم «پاپ» گفت: از ابتدا هم، ایده  اولیه‌ی ساخت فیلم، سه قصه‌ی مجزا بود که در ذهن داشتم. اصلا برای ساخت این فیلم قصد نداشتم که از ابتدا مینیمال کار کنم، خرده پیرنگ یا در راس مثلث داستانی‌ام شاهپیرنگ باشد چون این قصد خیلی اصیل نیست.

وی ادامه داد: سینمای هنری از قِبَل تنفرش نسبت به هالیوود بیرون آمد. سینمای هالیوود اصلش بر تجارت است و نه وجه هنری یک فیلم. برای همین بود که سینمای هنری تصمیم گرفت از عناصر سینمای هالیوودی برائت کند. اما اینجا بود که یک مشکلی بوجود آمد چون سینمای هالیوود داستان هم می گفت. همین خلط مبحثی را درست کرد که هالیوود بد است و چون هالیوود داستان می گوید پس داستان گفتن هم بد است. همین باعث شد که  با چوبی که هالیوود را می راندند به جان سینمای داستان گو افتادند.

عبدی پور اضافه کرد: یک دوره ای سینمای ایران تحت تاثیر سینمای کیارستمی قرار گرفت و اتفاقا هر جایی می‌رفت جوایز بین المللی می‌گرفت. در آن دوره، سینمای هنری بنده و عَبد سینمای کیارستمی شده بود. اما خوشبتختانه امروز، الگوی سینمای بفروش و اتفاقا جایزه بگیر جشنواره ها، سینمای قصه گو شده است. نسل جوان فیلمسازی که وارد نوجویی های سینمای ایران شده است الگوی خوب و مشمول‌تری برای فیلمسازی‌اش دارد.

من اگر هگل هم بخوانم با لهجه بوشهری آن را می خوانم

دانشجویان از کارگردان «پاپ» در مورد به کارگیری لهجه بوشهری برای فیلم جدیدش سوال کردند. او با بیان طنزی که در پاسخ به این سوال اظهار داشت: من اگر به «آب» میگویم «او» قبول دارم که «H2O» یی که برای «او» به کار می برم با «آب» فرق دارد. من اگر هگل هم بخوانم با لهجه بوشهری آن را می خوانم و معتقدم معنای هگل با لهجه شیرازی و گیلکی هم فرق می کند. شما با کلماتی که فکر می کنید ما به ازاهای تصویری و ماهیت متفاوتی از آن دارید. حسرت و خیانت در لهجه اصفهانی با حسرت و خیانت لهجه بوشهری فرق می‌کند. من ناخود آگاه به آدمهایم با لهجه بوشهری نگاه می‌کنم. البته به معنای این نیست که نتوانم با تهرانی ها کار کنم. منتها سعی می‌کنم وارد ساحت قصه هایی شوم که با سبک زندگی آدمهایش ربط داشته باشم.

وی خاطرنشان کرد: در فیلم تلاش دارم که قائم به لهجه نباشد. فیلم من از لهجه نیز می گذرد چون می‌دانم اگر در کشورهای دیگر نمایش داده شود همه داشته های زبانی اش را از دست می دهد. ولی به قول گارسیا مارکز که می گفت: تو قصه های مادربزرگ خودت را بنویس چون قصه‌ های دیگر مادربزرگها را خودشان می نویسند. من هم خیلی ساده قصه‌ی مادربزرگ خودم را تعریف می کنم.

پسند غالب دراماتیک در ایران، لهجه تهرانی است

از عبدی پور سوال می کنند که ممکن است با غیر از لهجه بوشهری فیلم بسازی و او می گوید: در اطراف من قصه های بوشهری آنقدر زیاد است که دیگر لزومی ندارد سراغ قصه‌ی تهران نروم. اگر یک روزی خواستم فیلمی بسازم که قصه اش در مورد روابط مینیاتوری بین زن و مرد، تنهایی و شب سیگار کشیدن روی تراس باشد، شک نکنید که این قصه را در تهران روایت می کنم. چون پسند غالب دراماتیک در ایران، لهجه تهرانی است. شما به کسی اجازه  خواهی داد که وارد خلوتهای میناتوری ذهنت شود که لهجه تهرانی داشته باشد. مخاطب حوصله ندارد که با لهجه اصفهانی در مورد چالش یک زن و شوهر حرف بزند.

کارگردان پاپ صحبتهایش را اینگونه کامل کرد: قصه های من  به گونه ای است که به لحاظ جغرافیایی به شهر بوشهر وابستگی دارند. قصه‌های بوشهری به من نزدیکترند چون از آدمهای آن بیشتر شناخت دارم. به نظرم فعلا وقت واردات سایر قصه های دیگر به دنیای فیلم های من نیست.

کارگردان فیلم «پاپ» در مورد انتخاب نابازیگر برای فیلمش و نحوه کار کردن با آنها گفت: در کار با نابازیگر، معمولا متن فیلمنامه را به او نمی‌دهم و قصه و ماجرای فیلم را برایش تعریف می‌کنم. سر صحنه صدا و دوربین حرکت نمی گویم. فضای کار را آنچنان راحت می‌کنم که این حس برایشان شکل بگیرد که اصلا فیلمی در جریان نیست و دور هم جمعیم و لذت می بریم. گاهی همین راحتی باعث می شد که برخی روابط سینمایی را درک نکنند. مثلا محمد آلادپوش فیلمبردار کار را با موتور جابه جا می کردند و اصلا نمی گفتند که اگر از موتور سیکلت بیافتد و دستش بشکند، چند ماه فیلم معلق می شود. این راحتی در همه‌ی فضای تولید فیلم بود.

وی درمورد کار کردن با بازیگر حرفه ای گفت: کار کردن با بازیگران غیر‌حرفه ای زجر دارد ولی کار کردن با بازیگر حرفه ای ترس دارد چون برخوردهای خاص خودش را می طلبد. اما برای فیلم بعدی‌ام به دلیل اینکه کار پرخرجی است و باید چرخه اقتصادی آن حفظ شود قطعا از بازیگر حرفه ای استفاده می‌کنم.

در انتهای مراسم دانشجویان دانشکده سینما تئاتر طوماری را امضا کردند و از حجت الله ایوبی از رئیس سازمان سینمایی خواستند که در ایام سی و سومین جشنواره فیلم فجر، دستور لازم جهت در اختیار گذاشتن سالنی مجزا برای دانشجویان این دانشکده صادر نماید تا جلسات نقد و بررسی این فیلم توسط دانشجویان سینمایی انجام شود.

به گزارش تسنیم، فیلم سینمایی «پاپ» یک اثر سه اپیزودی از اعضای یک خانواده‌ بوشهری است که داستان هر اپیزود با اپیزود‌های دیگر در ارتباط است. احسان عبدی‌پور نویسنده و کارگردان، ادریس عبدی‌پور تهیه‌کننده، محمد آلادپوش فیلمبردار، نازنین مفخم تدوینگر، جهانگیر میرشکاری صدابردار و مهران ملکوتی صداگذاری از جمله عوامل این فیلم سینمایی است.

انتهای‌پیام/