یک آیه قرآن بخوانیم؛ «کتاب هدایت»

به گزارش خبرگزاری تسنیم ، خداوند در سوره زمر آیه 41 می فرماید:

اعوذبالله‌من‌الشیطان‌الرجیم

«إِنَّا أَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ فَمَنِ اهْتَدَى فَلِنَفْسِهِ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَمَا أَنتَ عَلَیْهِم بِوَکِیلٍ»

ما این کتاب را به حق برای هدایت مردم بر تو نازل کردیم پس هر کس که ، هدایت یافت به سود خود اوست ، و هر که گمراه شد به زیان خود به گمراهی افتاده و تو وکیل آنها نیستی

***

در تفسیر المیزان ذیل آیه آمده است:

" إِنَّا أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ ..."
این آیه در مقام تعلیل دستورى است که در آیه قبلى داده بود. و لام در کلمه" للناس" لام تعلیل است، یعنى ما این کتاب را براى مردم بر تو نازل کردیم، تا تو بر آنان تلاوت کنى و مطالبش را به آنان برسانى، و حرف" باء" در کلمه" بالحق" براى ملابست است، یعنى کتاب را در حالى که حق بوده و با هیچ باطلى آمیخته نبود بر تو نازل کردیم.
" فَمَنِ اهْتَدى‏ فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما یَضِلُّ عَلَیْها" این جمله فرع و نتیجه انزال کتاب است به حق، براى اینکه هر کس به وسیله آن راه یابد، نفع این هدایت که سعادت زندگى دنیا و ثواب دار آخرت است به خودش عاید مى‏شود و هر کس به گمراهى خود باقى بماند و با این کتاب راه را نیابد، شقاوت و وبال گمراهى‏اش که (بدبختى در دنیا و) عذاب آخرت است به خودش عاید مى‏شود، پس خداى سبحان بزرگتر از آن است که از هدایت آنان سود و از گمراهى‏ شان ضرر ببیند.
" وَ ما أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِوَکِیلٍ"- یعنى امر آنان به تو واگذار نشده تا در تدبیر شؤون آنان مسئول باشى و در نتیجه تلاش کنى تا هدایت را به هر نحوى شده در دل آنان وارد سازى.
و معناى آن این است که ما به تو دستور داده‏ایم ایشان را به آنچه گفته ‏ایم تهدید کنى، چون ما قرآن را به حق و براى این نازل کرده ‏ایم که آن را بر مردم بخوانى و بس، حال هر کس با آن هدایت یافت، نفع هدایتش عاید خودش مى‏ شود و هر کس گمراه شد و هدایت نیافت، ضرر گمراهى نیز عاید خودش مى‏شود، و تو از طرف من وکیل و مدبر شؤون آنان نیستى، تا هدایت را در دل آنان جاى دهى، تو از این بابت هیچ اختیارى و مسئولیتى ندارى.

انتهای پیام/