کامکارها کنسرت برج میلاد را در عمارت مسعودیه تکرار کردند

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، جذابیت‌های عمارت مسعودیه موجب می‌شود تا در همان ابتدا آرزو کنم که ای کاش برخی از کنسرت‌های موسیقی در چنین فضاهایی برگزار می‌شد. فضایی که دیگر نیازی به طراحی صحنه ندارد. انگار معمار این بنا، آن را برای کنسرت‌های موسیقی ایرانی ساخته است.

آسمان هم با لکه‌هایی از ابر و ماهی که در دل خود دارد، فضا را شاعرانه کرده است.

صندلی‌هایی که بر روی حوز وسط حیاط چیده شده تقریبا پر شده‌اند. کسانی که دیشب هم اینجا بوده‌اند می‌گویند: به نسبت کنسرت شب گذشته حسین علیزاده که در همین عمارت برگزار شد، امشب تماشاگران بیشتری در عمارت حاضر هستند.

گروه «کامکارها» وارد صحنه و سازها کوک می‌شود. صحنه به سه بخش تقسیم شده است. بخش اصلی که در وسط قرار دارد و اعضای اصلی گروه کامکارها آنجا نشسته‌اند و ساز می‌زنند و دو بخش دیگر که در دو سمت کامکارها و با ارتفاع کمتری تعبیه شده که جوانترهای گروه آنجا نشسته‌اند و اجرا می‌کنند.

مردهای گروه سفید جامه‌اند و خانم‌ها سیاه پوشیده‌اند. نبود بیژن کامکار بر روی صحنه احساس می‌شود، اما بودن ساز «رباب» بر روی صحنه نوید حضورش در بخش دوم کنسرت را می‌دهد.

قطعه نخستی که اجرا می‌شود «یار مرا، غار مرا» نام دارد. غزل زیبای مولانا بسیاری از آهنگسازان را در دام زیبایی غزل انداخته اما نتیجه کار بر روی غزل در بسیاری از موارد اثری تقلیدی را رقم زده است.

شاید در ذهن علاقه‌مندان به موسیقی ایرانی تنها قطعه‌ای که با این شعر توانسته ماندگار شود، ساخته جلال ذوالفنون در «ضربی حجاز» است.

اما این بار ارسلان کامکار در قطعه «یارمرا» به خوبی فضای شعر و موسیقی را به هم نزدیک کرده تا کنسرت با قطعه‌ای آغاز شود که تماشاگران را به خوبی جذب می‌کند.

صداها در هم می‌پیچد، شعر و کلمات هم در هم می‌پیچند.

هان ای دل عبرت بین از دیده نظر کن هان / ایوان مدائن را آیینه‌ی عبرت دان

این قصیده از خاقانی با آهنگی از هوشنگ کامکار دومین قطعه از اجرای گروه موسیقی کامکارها بود.

گروه کامکارها مانند تمام کنسرت‌هایشان در چند سال اخیر، خواننده‌ی چهره‌ای ندارند. تقریبا همه اعضای گروه در آواز، بخش‌هایی را اجرا می‌کنند.

در قطعه «ایوان مدائن» صداها و مصرع‌ها در هم می‌پیچند.

«منظومه مولانا» را هوشنگ کامکار آهنگسازی کرده است. این منظومه سومین قطعه از بخش نخست کنسرت گروه کامکارها بود.

قطعه با این غزل از مولانا آغاز می‌شود: خوش خرامان می‌روی ای جان جان بی من مرد / ای حیات دوستان در بوستان بی من مرو

این غزل از ابتدا تا انتهای «منظومه مولانا» به عنوان خط اصلی قطعه حفظ شد و در میان قطعه و در بین بیت‌های غزل اصلی، مطلع چند غزل از مولانا خوانده و اجرا شد.
بی همگان به سر شود، با من صنما، حیلت رها کن عاشقا، من طربم طرب منم و ای عاشقان ای عاشقان غزل‌هایی بودند که تنها دو بیت نخستشان در میان «منظومه مولانا» خوانده شد.

«منظومه مولانا» را شاید بتوان اینگونه معرفی کرد که؛ این قطعه گذری بر مشهورترین غزل‌های مولانا بود.

منظومه مولانا تنظیمی دیگر از قطعه ارکسترالی است که در سال 2009 به مناسبت هشتصدمین سال تولد مولانا با صدای علیرضا قربانی و به همراه ارکستر سمفونیک شهر دوسلدورف آلمان با هم‌آوایی یک گروه کر 50 نفری به رهبری ارنست فون مارشال اجرا شد.

پس از مولانا و خاقانی، گروه کامکارها به سراغ مهدی اخوان ثالث رفت تا نگاهی به شاعران معاصر و شعر نو هم داشته باشد.

این پرداختن به شعر معاصر حاصلش قطعه‌ای تامل برانگیز بود. توجه به کلام، فضاسازی‌ها، تغییر ریتم و همخوانی شعر و موسیقی قطعه‌ای شنیدنی پدید آورده بود.

هر کجا لازم بود آواز و گاهی هم شعر با دکلمه بیان میشد. گاهی شور و گاهی طرب و گاهی اندوه... موسیقی این قطعه به راستی شعر «زمستان» اخوان ره به خوبی روایت کرده بود.

به قول یکی از دوستان اهل رسانه که در کنسرت دیشب کنار ما حضور داشت؛ اگر قطعه «زمستان» را خواننده‌ای بزرگ می‌خواند به قطعه‌ای ماندگار در موسیقی ایران تبدیل می‌شد.

در اجرای بخش نخست کنسرت کامکارها، خواننده های اصلی ارسلان و صبا کامکار بودند. دیگر اعضای گروه نیز در جاهایی از اجرای موسیقی و خواندن آواز گروه را یاری می‌کردند.

بخش نخست اجرای کامکارها که به موسیقی فارسی اختصاص داشت، در میان تشویق‌های تماشاگران به پایان رسید.

بخش دوم کنسرت گروه کامکارها همچون همیشه به موسیقی کردی اختصاص داشت.

بیژن کامکار هم به جمع خانواده کامکارها اضافه شد تا آوازهای کردی را او بخواند. بیژن علاوه بر خواندن آوازهای کردی، رباب و دف هم می‌نواخت.

گروه در بخش دوم با لباس‌های کردی به روی صحنه آمد. دیدن گروه با لباس‌های کردی تماشاگران را به وجد آورد تا با تشویق‌هایشان نشان دهند که چقدر مشتاق شنیدن بخش دوم کنسرت هستند.

گه لاویژ – سنجانه(ستاره صبح – سربلند) محلی اورامی، دلی که م بو(دلی داشتم) محلی کرمانجی، اوراد(وردخانی) ساخته شده – شعر مولوی کرد، کراس کوده ری(پیراهن کودری) محلی سورانی، ئازیزم تو گله که می(عزیزم تو گل منی) محلی و قاسم خان(ده قاسم خان) محلی اورامی – ساخته شده، قطعه‌هایی بودند که در بخش کردی کنسرت گروه موسیقی کامکارها اجرا شد.

بخش کردی در کنسرت کامکارها همواره مورد توجه و استقبال بسیاری از علاقه‌مندان به موسیقی قرار می‌گیرد. این بار نیز بخش کردی همینگونه بود.

پس از پایان این بخش و در میان تشویق‌های تماشاگران، گروه بار دیگر به صحنه بازگشت و قطعه «کابوکی» را اجرا کرد.

کنسرت گروه «کامکارها» در قالب جشنواره موسیقی تهران شب گذشته 13 شهریور 1393 در عمارت مسعودیه تهران برگزار میشد. این کنسرت تکرار کنسرتی بود که گروه کامکارها اوایل تیر امسال در سالن همایش‌های برج میلاد تهران برگزار کردند.

نگارنده این گزارش ترجیح داد، بخش‌هایی از گزارش اجرای کامکارها در برج میلاد را عینا در این گزارش به کار گیرد.

حاشیه:

پیش از آمدن گروه کامکارها به روی صحنه، حمید رضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی به روی صحنه آمد و به بیان برخی از توضیحات درباره برگزاری جشنواره موسیقی تهران پرداخت. نوربخش از تشکیل کمپین حمایت از موسیقی به نام «من از موسیقی حمایت می‌کنم» سخن گفت و از همه خواست تا برای حمایت از هنرمندان موسیقی هرگز آثار موسیقی را کپی‌رایت نکنند.

میکروفنی که برای سخنرانی نوربخش به روی صحنه آورده شده بود، دیگر برداشته نشد تا این این میکروفن در بخش نخست کنسرت بر روی صحنه بماند.

انتهای پیام /