چرا هنرمندان محصول پهلوی اغلب به اعتیاد کشیده شدند؟

به گزارش خبرگزاری تسنیم چندی قبل بود که یکی از نشریات در نقل قولی از یدالله رویایی شاعر از اعتیاد احمد شاملو شاعر معاصر ایرانی سخن راند. شاعری که علیرغم تواناییهای ادبی اش اما همواره با نوعی تبختر به اطرافیان خود می نگریست و همین تبختر باعث شده بود در سالهای آخر عمر به انزوایی خودخواسته تن دهد. انزوایی که صدالبته اعتیادش را هم تشدید کرد.

هرچند به هنگام انتشار نقل قول رویایی بسیاری از علاقمندان شاملو آزرده خاطر شده و از این گفتند که نباید چنین اخباری را بازتاب داد با این حال به نظر میرسد داستان اعتیاد هنرمندان طیف روشنفکر دهه های 40 و 50 داستانی است ادامه دار که هرازگاه تکه از پازل آن رخ می نماید.

همزمان با سالمرگ فرهاد مهراد خواننده قدیمی پاپ ایرانی نیز تورج شعبانخانی گفتگویی را با "تماشاگران امروز" ارائه کرده و در بخشهایی از آن به اعتیاد شدید این هنرمند اشاره کرده است. جالبتر اینجاست که شعبانخانی با اشاره به تناقضات موجود در زندگی فرهاد گفته است:« فرهاد آدم خاصی بود. به دلیل اینکه کمتر کسی را دیده ام وضو بگیرد و نماز بخواند و بعدش بیاید زرورق دستش بگیرد و خودش را نشئه کند. نمازت را بخوانی و دین ات میگوید این کار، بد است تو از اینکه این کار را میکنی چه چیز را میخواهی اثبات کنی؟»
بنا به بازنشری که "صبا" از گفتگوی شعبانخانی ارائه داده است گویا فرهاد در برهه ای از زمان تصمیم به ترک گرفته و برای ترک اعتیاد به شیراز میرود اما در نهایت باز هم آلوده میشود. شعبانخانی اظهار داشته است:« فرهاد برای دیدن خواهرش به شیراز آمده بود و گفت آمده ام که ترک کنم. دوستی داشتم که دربان کازبا بود؛ فرهاد را با او آشنا کردم و از فردا شب به من هم نگفتند و خودشان قرار گذاشتند و رفتند پیش کسی به اسم رضا که وضع مالی خیلی خوبی داشت. فرهاد با همین آقارضا دوست شد و هر شب آنجا بود. یک شب هم من رفتم و دیدم نشستند پای بساط.»

چرا هنرمندان محصول پهلوی اغلب به اعتیاد کشیده شدند؟
بله، هرچند آن کسی که این اظهارنظرات را مطرح کرده است هم کمابیش در فضایی مشابه فرهاد رشد کرده و بعید است پالوده باشد اما مساله بر سر واقعیت گزنده پیرامون هنرمندان مثلا روشنفکر دهه های 40 و 50 است؛ هنرمندانی که اتفاقا کاملا محصول سیستم فرهنگی دوران پهلوی بودند اما سعی میکردند در انظار هم که شده خود را مبارز آن دوران معرفی کنند. اما وااسفا که این هنرمندان حتی توانایی این را نداشتند که با نفس اماره خویش مبارزه کرده و ابتدا بلحاظ انسانی، سلوکی سالم را درپیش گیرند و بعد به ارائه تزهای شبه روشنفکرانه خویش بپردازند.

تحلیل آن رفتارهای غلط میتواند باعث روشنگری نسل جدید شود
مطمئنا آنچه شعبانخانی درباره فرهاد گفته به مانند صحبتهای رویایی درباره شاملو جمعی از هواداران کشته مرده این هنرمندان را ناراحت کرده و صدالبته که کمپینهای مجازی در رد این صحبتها به راه می افتد اما چه بخواهیم چه نخواهیم همان طور که همه انسانها ترکیبی هستند از خوبی و بدی چنین چهره هایی هم در کنار استعدادهای هنری خویش ویژگیهای رفتاری نادرستی داشته اند. در روزگار جدید اینکه این ویژگیهای ناپسپند را تحلیل کرده و دریابیم واقعا چرا هنرمندان آن دوره اغلب درگیر اعتیاد بوده اند است که اهمیت دارد چراکه باعث میشود نسل جدید هنرمندان بدانند برای رهایی از آن سوء رفتارها چه کاری بکنند بهتر است.

منبع: میزان

انتهای پیام/