رمز جاودانگی یک دولت

به گزارش خبرگزاری تسنیم، متن یادداشت روز روزنامه خراسان با عنوان «رمز جاودانگی یک دولت» به شرح ذیل است:

نویسنده: مهدی یاراحمدی خراسانی 

هشتم شهریور سال شصت منافقین کوردل در تداوم خدمتگزاری به آمریکا و استکبار جهانی دو شخصیت والا و تأثیرگذار در اوج گیری و گسترش اسلام گرایی و نفوذ پیام انقلاب اسلامی در منطقه یعنی؛ رئیس جمهور محمد علی رجایی و نخست وزیر محمدجواد باهنر را به شهادت رساندند. شیوه زندگی و سبک مدیریت رجایی و باهنر به صورتی بود که اگرچه دشمنان توانستند حضور فیزیکی دولتِ بیست و نه روزه آن ها را از بین ببرند لکن سیره اخلاقی و ارزش های به جا مانده از ایشان در تاریخ انقلاب اسلامی به اندازه ای در دل و جان مردم ریشه دواند که ترسیم گر دولت پاینده ای گردیدکه زوالی برایش متصور نیست. به همین مناسبت هفته اول شهریور ماه هفته دولت نامگذاری شد. هر ساله در این ایام اقدامات تشریفاتی و نمادین خاصی از سوی دولتمردان در سراسر کشور برگزار می شود؛ ارائه گزارش عملکرد در رسانه ها، افتتاح پروژه های مختلف در وزارت خانه ها و استان ها، معرفی کارمندان نمونه و ... از مهمترین فعالیت هایی است که به صورت ویژه در خلال برنامه های این هفته برگزار می گردد. اما در این میان نکته مهم دیگری نیز وجود دارد که باید بیشتر بدان توجه شود و آن آموزه های برگرفته از ارزش های اسلامی و انقلابی دولت رجایی و باهنر است. به راستی چه عواملی موجب گردیده که نام شهیدان رجایی و باهنر با واژه "دولت" در معنای واقعی کلمه همراه گشته و دولت آنها در همه ادوار انقلاب اسلامی به عنوان سمبل و الگوی ماندگار معرفی گردد؟ اکنون که بیش از سه دهه از انقلاب اسلامی می گذرد و برخی از مسئولین در نحوه عملکرد خود و وفاداری به آرمان های اصیل انقلاب دچار لغزش ها و انحرافاتی شده اند ضرورت دارد بیش از هر زمان دیگری ارزش هایی که به دلیل وجود آن دولت رجایی و باهنر به عنوان نماد و شاخص معرفی گردیده است در بین مدیران و کارکنان دولت و آحاد جامعه ترویج داده شود. تا روح اسلامی و انقلابی بار دیگر به دولت و همه ارکان آن تزریق شود. برخی از مهمترین دلایل ماندگاری دولت رجایی و باهنر عبارتند از:

* دولت شهیدان رجایی و باهنر هم با خدا رابطه خوبی داشت هم با خلق خدا و هر کس رابطه خوبی با خدا و خلق او داشته باشد خداوند محبتش را در دل مردم قرار می دهد. لذا در حافظه ملت، دولت ایشان فراموش نخواهد شد. رجایی و باهنر مردانی از جنس مردم بودند. تشریفات و تجملات در زندگی آن ها جایی نداشت. آنچنان ساده و بی آلایش زندگی می کردند که وضع زندگانی بسیاری ازمردم بهتر از رئیس جمهور و نخست وزیر بود. ارزش  رجایی و باهنر در این بود که "خودی" بودند، با مردم بودند، برای مردم خدمت می کردند و مردم این خدمت صادقانه را به خوبی احساس کرده بودند.

* شهید رجایی انسان بزرگ و شریفی بود که در بازار دستفروشی می کرد تا اینکه بعد از سال ها به مقام ریاست جمهوری رسید. نکته قابل توجه در سبک زندگی وی این بود که از حال دستفروشی اش تا حال ریاست جمهوری، در منش و رفتار او تغییری حاصل نشد. شاهد این ادعا کلام امام خمینی(ره) است که می فرماید: «چه بسا اشخاصی هستند که اگر کدخدای ده بشوند، تغییر می کنند به واسطه ضعفی که در نفس شان هست، تحت تاثیر آن مقامی که پیدا می کنند واقع می شوند، و اشخاصی هستند که مقام تحت تاثیر آن هاست از باب قوت نفسی که دارند و آقای رجایی، آقای باهنر در عین حالی که یکی شان رییس جمهور بود، یکی شان نخست وزیر بود، این طور نبود که ریاست در آن ها تاثیر کرده باشد، آن ها در ریاست تاثیر کرده بودند؛ آن ها ریاست را آورده بودند زیر چنگ خودشان، ریاست آن ها را نبرده بود تحت لوای خودش، و این درسی است که انسان باید از این ها یاد بگیرد.»

* شهیدان رجایی و باهنر انسان هایی عملگرا بودند که همواره"فعل" آنها پیشتر و بیشتر از "قول" آن ها بود. لذا مردم شاهد بودند که رییس جمهور و نخست وزیر کشور در راه رسیدن به آرمان های انقلاب و نظام تنها به سخن اکتفا نمی کنند بلکه اهل عمل و مجاهدت هستند و از هیچ کوششی دریغ نمی نمایند.

* رجایی و باهنر به دنبال اجرای حدود الهی و در عمل پیرو ولایت فقیه بودند. ایشان بر اساس یک باور کامل رابطه صد در صد معنوی با رهبر را، در تقلید یک مسلمان معتقد از مرجع خود تعریف می کردند، مقامی که پیرو می بایست در کوچکترین حرکات و سکنات و حتی طرز اندیشیدن از ایشان کسب تکلیف نماید.

* شهید رجایی انسان مدبری بود که به تعبیر امام راحل که فرمود؛ «رجایی عقلش بیشتر از علمش است» در مقاطع حساس تثبیت انقلاب با به اوج رسیدن توطئه های سیاسی و نظامی دشمن ـ از عوامل نفوذی چون بنی صدر تا دشمن خارجی چون صدام ـ با درایتی مثال زدنی در سرو سامان دادن به اوضاع کشور به ساماندهی امور می پرداخت.

* نکته قابل ذکر دیگر این که آنها هیچ گونه امتیازی در برابر مردم به عنوان یک مبارز پیشتاز برای خود قائل نبودند. به قسمی که حتی هدایایی که از داخل و خارج کشور به ایشان داده می شد را متعلق به نظام و مردم می دانستند و از آن  استفاده شخصی نمی کردند.

سخن پایانی اینکه شهیدان رجایی و باهنر زمامداران مومن و متعهدی بودند که با خدمت رسانی صادقانه و پیوستگی دایم با مردم در مناصب مختلف ثابت کردند که قدرت و ریاست را ابزار و وسیله خدمت به جامعه و کشور قرار داده اند و هرگز تحت تاثیر جاذبه های نیرومند آن قرار نگرفته اند. لذا بدون آن که خود را تافته جدا بافته از مردم بدانند در اوج وارستگی و مردم دوستی و خدمت خالصانه و وقفه ناپذیر برای محرومان به دیدار حق شتافتند. به تعبیری دیگر شهیدان رجایی و باهنر اجازه ندادند قدرت بر آنها سوار شود بلکه خود بر قدرت سوار شدند و مهار این مرکوب سرکش را به دست گرفتند. آنان به راستی عناصری فهیم، خردورز، صبور، هوشیار و یاری صدیق برای امام و انقلاب اسلامی بودند که عقل را بر جهل غالب ساخته و هرگز تحت تاثیر عناوین پر زرق و برق سیاسی و حکومتی قرار نگرفتند. تاریخ معاصر آثار ارزشمند و گرانقدر این سیره و روش را در اوراق خود ثبت و ضبط نمود تا در چنین روزهایی به عنوان الگو و کارنامه ای درخشان در اختیار روسای جمهور و دولتمردان اسلامی در تمامی ادوار قرار دهد و این رمز جاودانگی و دولت پایدار آن هاست.

انتهای پیام/