"پاوه" از روزهای سخت محاصره تا آزادی با صدور فرمان تاریخی امام خمینی(ره)

به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمانشاه، با پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357 و استقرار حکومت اسلامی در ایران توطئه‌های دشمنان علیه این نظام مقدس آغاز شد، حضور گروه‌های ضد انقلاب در مناطق کردنشین ایران در راستای تجزیه کشور نخستین توطئه‌های دشمنان دون صفت در راستای ضربه زدن به جمهوری اسلامی ایران بود که پس از ناکامی در تجزیه کشور، تحمیل جنگ نابرابر هشت ساله علیه کشور، ترور شخصیت‌های نظام و ترسیم نقشه براندازی از طریق فتنه‌های متعدد را در دستور کار خود و فروختگان داخلی و خارجی و حامیان آنان یعنی استکبار جهانی قرار دادند که تاکنون نیز این توطئه‌ها ادامه داشته است.

قائله مرداد 1358 در پاوه یکی از توطئه‌های دشمنان در راستای ضربه‌زدن به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بود. توطئه‌ای که از 23 مرداد همان سال در پاوه و با حصر این شهر آغاز شد و تا سه روز بعد ادامه داشت. نیروهای ضدانقلاب و احزاب چپ مارکسیستی آن روز با همراهی گروه‌هایی از خارج کشور قصد داشتند تا پاوه و سایر شهرهای کردنشین را سرگرم به اختلافات کرده و مانع رسیدن موج انقلاب اسلامی به منطقه شوند.

شب قدر پاوه

25 مرداد سال 58 شهر پاوه به طور کامل در محاصره مهاجمان مسلح گروه‌های کُرد قرار گرفت و از گوشه و کنار شنیده می‌شد که پاوه سقوط کرده است. سقوط پاوه جدا شدن کامل مناطق کردنشین از میهن اسلامی را در بر می‌داشت، که این مسئله سبب تشکیل یک مرکز برای ضربه زدن به ایران اسلامی می‌شد.

حمایت مردم پاوه از انقلاب اسلامی برای ضدانقلاب سخت تمام می‌شد و مزدوران پیام داده بودند در پاوه یک نفر را هم زنده نمی‌گذاریم. از شب تا به صبح رگبار گلوله‌های سبک و سنگین و خمپاره‌ها و راکت‌ها می‌بارید و دشمن فجیع‌ترین جنایات را انجام می‌داد تا رعب و وحشت را بر منطقه حاکم کند. بیمارستان مجروحان سپاه در دست دشمن قرار گرفت و 25 نفر از پاسداران به فجیع‌ترین شکل ممکن و به دست پلید مزدوران به شهادت رسیدند.

مزدوران در پاوه ادارات را غارت و پاسداران و پیشمرگان مسلمان کردستان را سر می‌بریدند و یکی پس از دیگری به شهادت می‌رساندند. درگیری همچنان با شدت ادامه داشت و  تنها ایمان شهر را بر پا نگاه داشته است.

در روز بیست و پنجم مرداد ماه دکتر چمران معاون نخست وزیر، تیمسار فلاحی فرمانده نیروی زمینی و ابوشریف فرمانده عملیات سپاه پاسداران با هواپیما وارد کرمانشاه می‌شوند و از آنجا به پاوه می‌روند. در خبری که در بعد از ظهر این روز از سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شده 18 نفر از پاسداران در شهر پاوه توسط مهاجمان، سر بریده شده‌اند و ضدانقلاب آخرین حربه‌های خود را بکار می‌برد.

دشمن خود را به ده متری پاسگاه رسانده بود، اتاق کار چمران زیر آتش قرار گرفته و تمامی راه‌های ارتباطی از جمله بی‌سیم دفتر کار چمران قطع شده است و حتی یکی از رسانه‌های خارجی از شهادت دکتر چمران نیز خبر می‌دهد.

خروش نیروهای مردمی با فرمان شکست حصر پاوه توسط امام خمینی(ره)

مهدی چمران برادر شهید مصطفی چمران وضعیت بحرانی پاوه را به سید احمد آقا گزارش می‌دهد و ایشان نیز امام (ره) را در جریان موضوع قرار می‌دهند و در حالی که آخرین مقاومت‌ها در پاوه در حال شکسته شدن است، فجایع خونین پاوه با عکس‏العمل شدید امام خمینی(ره) مواجه می‌شود.

امام برای نخستین بار از عنوان فرمانده کل قوا استفاده می‌کنند و از این جایگاه به رزمندگان دستور می‌دهند تا بدون فوت وقت و بدون نیاز به دستور مقام ارشد به طرف پاوه حرکت کرده و این شهر را از نیروهای دشمن پاکسازی کنند. فرمانده کل قوا تاکید دارند با متمردان برخورد انقلابی صورت می‌گیرد.

فرمان امام خمینی(ره) مبنی بر پاکسازی پاوه از لوث وجود ضدانقلاب راس ساعت 7 صبح روز 27 مرداد از رادیو ایران مخابره می‌شود. این فرمان موجب تقویت روحیه رزمندگان اسلام و پاسداران می‌شود و از سویی سست شدن جبهه مزدوران را در پی‌دارد. شهید مصطفی چمران نیز با استفاده از این شرایط با شجاعت تمام نیروهایش را برای پس گرفتن مواضع قبلی توزیع می‌کند و  تا ساعت 10 صبح همان روز همه ارتفاعات اطراف پاوه آزاد می‌شود.

روایت شهید چمران از شهادت شهید فوزیه شیردل

یکی از شهدای روز بیست و پنجم مرداد 1358 در جریان حمله گروهک‌ ضد انقلاب دموکرات به بهداری پاوه و محاصره بهداری شهید فوزیه شیردل است. شهیدی که شهید مصطفی چمران نحوه شهادتش را این گونه روایت می‌کند: "خداوندا! چه منظره‌ای داشت این خانه پاسداران، چه دردناک! گویی صحرای محشر است! افراد مسلح و غیرمسلح در پشت در به انتظار کمک نشسته بودند. آثار غم و درد بر همه چهره‌ها سایه افکنده بود.

دختر پرستاری که پهلویش هدف گلوله دشمن قرار گرفته بود خون لباس سفیدش را گلگون کرده بود، 16 ساعت مانده بود و خون از بدنش می‌رفت و پاسداران هم که کاری از دستشان بر نمی‌آمد گریه می‌کردند... این فرشته بی‌گناه ساعاتی بعد، در میان شیون و ضجه‌ زدن‌ها جان به جان آفرین تسلیم کرد.

هلی‌کوپتر ساعت 4 بعدازظهر در محل معین بر زمین نشست، رگبار گلوله دشمن از هر طرف باریدن گرفت و ما به سرعت مشغول تخلیه آب و نان و خرما و مهمات مختلفی شدیم که تیمسار فلاحی برای ما فرستاده بود.

از طرف دیگر عده‌ای نیز کشته‌ها و مجروحان را از داخل بهداری حمل کرده و سوار هلی‌کوپتر می‌نمودند، هرکس هر کاری می‌کرد، عده‌ای به تیراندازی دشمن پاسخ می‌گفتند و عده‌ای مجروحان و شهدا از جمله شهید فوزیه شیردل را سوار هلی‌کوپتر می‌کردند، همه چیز آماده شد و هلی‌کوپتر صعود کرد، اما از روی اضطراب رگبار گلوله‌ها خلبان که می‌خواست هرچه زودتر اوج بگیرد، کنترل خود را از دست داد و پروانه هلی کوپتر با تپه جنوبی تصادف کرد و شکست و تعادل خود را از دست داد و درست در کنار انبار مهمات و مواد انفجاری که تازه تخلیه شده بود، محصور شد.

پره‌‌های شکسته شده همچنان با دیوار عمارت بهداری اصابت می‌کردند و کابین خلبان متلاشی شده بود و جسد نیمه‌جان دو خلبان آن به بیرون آویزان شده بود، مجروحان داخل هلی‌کوپتر همه شهید شده بودند و از همه غم‌انگیزتر جسد همان دختر پرستاری بود که گلوله پهلویش را شکافته و بعد از 16 ساعت خون‌ریزی بدرود حیات گفته بود، پایش در داخل هلی‌کوپتر و بدنش با روپوش سفید خونین از هلی‌کوپتر آویزان شده بود و دست‌های آویزانش بر روی خاک کشیده می‌شد."

روایت درخواست جوانان کرد پاوه‌ای برای دفاع از نظام از لسان رهبر معظم انقلاب

امام خامنه‌ای در سال 1390 و در جمع مردم پاوه خاطره‌ای را از نخستین دیدار خود با مردم این شهر بیان فرمودند: "اول‌باری که من با جماعتی از مردم پاوه روبه‌رو شدم، در ماه‌های اول پیروزی انقلاب در شورای انقلاب بود، ما عضو شورای انقلاب بود؛ من دیدم چند نفر جوانِ گرم و گیرا و خوش‌منظر، با لباس کردی آمدند شورای انقلاب، از ما وقت فوری و ضروری خواستند.

من با این جماعت جوان و پرشور ملاقات کردم، حرف آنها این بود که در منطقه‌ پاوه و اورامانات، ضد انقلاب درصدد است که به مردم انقلابی تهاجم نظامی کند و سختگیری کند و شما به ما کمک کنید تا ما بتوانیم در مقابل ضد انقلاب، مقاومت و ایستادگی کنیم،  این مربوط به چند ماه آغازین انقلاب است.

شاید کسی نمی‌توانست این را تصور کند که از منطقه‌ کردی، جوانانی مؤمن، معتقد به اسلام و شجاع و در واقع ازجان‌گذشته، آماده‌اند که بار دفاع از شهر را، از این منطقه‌ شهرستانی اورامانات خودشان بر دوش بگیرند، توقعشان فقط این بود که دستگاه‌های مسئول - که آن وقت خیلی هم محدود بود، مشکلات زیادی هم بود، محدودیت‌های زیادی هم بود - به آنها کمک کنند، یک تعدادی سلاح بدهند.

بعد این منطقه در دفاع در مقابل ضد انقلاب، امتیاز و برجستگی پیدا کرد. قبل از شروع جنگ تحمیلی، جوانان این منطقه، خودشان یک واحد نظامیِ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را در منطقه‌ی اورامانات و پاوه تشکیل دادند؛ سپاه هم کمک کرد، مشغول دفاع از این منطقه شدند. این کوه‌های سربه‌فلک‌کشیده، این سرزمین ناهموار، در مقابل همت مردانه و شجاعت جوانان این منطقه خاضع شد. قبل از آنکه دستگاه‌های مسئول بخواهند وارد شوند، خود مردم در مقابل ضد انقلاب مقاومت کردند."

و آنگاه آزادسازی پاوه

در تاریخ 27 مرداد 58 با صدور فرمان تاریخی حضرت امام (ره) مبنی بر لزوم شکست حصر پاوه مقاومت نیروهای انقلابی مضاعف شد و مردم کرمانشاه نیز پس از این پیام با همه نوع ابزارآلاتی به سوی پاوه حرکت کردند. هجوم مردم و نیروهایی که به سمت پاوه می‌آمدند باعث عقب‌نشینی ضدانقلاب و شکست حصر پاوه شد.

بدین ترتیب در 28 مرداد 58 نیروهای مسلح ارتش وارد پاوه شدند و نقاط حساس نیز به دست نیروهای سپاه پاسداران افتاد و مهاجمان با تخلیه مناطق حساس شهر به ارتفاعات اطراف گریختند و عملیات پاکسازی با تعقیب آنان ادامه پیدا کرد. از مجموع 180 پاسدار اعزامی از تهران و اصفهان بیش از 150 تن از آنان زخمی یا به شهادت رسیدند.

در این راه شهیدان والا مقامی چون دکتر مصطفی چمران، اصغر وصالی، ابراهیم همت، محمد بروجردی، کاظمی، حسین خرازی، آبشناسان، علی صیاد شیرازی و دلیر مردان نام آشنای دیگری با تلاش خالصانه خویش سعی وافر در پاکسازی این خطه تابناک ایران اسلامی کردند.

پاوه دیار مردمان کرد زبانی است که با خون خود پایبندی به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را امضاء کرده و در راه رسیدن به اهداف و آرمان های نظام مقدس جمهوری اسلامی شهدای بسیاری از جمله فوزیه شیردل را تقدیم نظام کرده است.

امید است گام‌های توسعه و پیشرفت این دیار قهرمانان کردنشین، به پاس فداکاری‌های دیروز آنان در دفاع از تمامیت ارضی نظام مقدس جمهوری اسلامی محکم‌تر برداشته شود زیرا غیور مردان و زنان پاوه هم‌اکنون نیز در خط مقدم مبارزه با ضد انقلاب هستند.

انتهای پیام /