قدم زدن با لیونل مسی

در این میان گردشگری هم سهم خودش را از این ورزش پرسود و قدرت جهان طلب می کند. وقتی ورزشی جهان​گیر می شود، چرا صنعتی مفرح نتواند از این بازار سهمی داشته باشد.

این روزها در کنار مشهورترین سازه های معاصر از قبیل اهرام ثلاثه مصر، باغ های معلق و دیوار چین به لطف ارتباطات، شبکه ها، رسانه ها و البته فوتبال «ورزشگاه ها» از شهرت خاصی برخوردارند؛ ورزشگاه هایی که یکی از مقاصد مهم گردشگری جهان هم شده اند. تورهای گردشگری مسافران ماجراجوی خود را به رختکن تیم ها و تونل ورزشگاه ها می برند. آنها را در میانه میدان مسابقات و ورزشگاه ها رها می کنند تا از عظمت آنچه در تلویزیون هایشان می بینند آگاه شوند. بدیهی است این مسافران را عشاق فوتبال تشکیل می دهند و در این زمانه چه کسی است که فوتبال را نبیند و دوست نداشته باشد. فکر کنید توری برگزار می شود تا شما را به درون دروازه ای بــبرد که چند دهه قبل «دیه​گو مارادونا» زیباترین گل جهان را به تور آن دروازه نشانده، شما روی نیمکتی بنشینید که همین چند ماه پیش مربی نگون بخت برزیل از روی آن شاهد گلباران شدن تیمش از آلمان شده بود. درست روی همان نیمکتی که به طور زنده چهار میلیارد نفر به آن نگاه می کردند.

جا پای ستاره ها

حالا یکی از مقاصد اصلی مسافران اسپانیا «نیوکمپ» است؛ ورزشگاهی که به لطف ستاره این روزهای فوتبال جهان یعنی لیونل مسی تبدیل به یکی از مهم​ترین جاذبه های گردشگری این کشور شده است. البته این ورزشگاه در برابر ورزشگاه های دیگر قاره سبز از عمر و تاریخ چندانی برخوردار نیست، اما شهرتش چندان به تاریخش ارتباطی ندارد. نیوکمپ بین سال های 1954 تا 1957 ساخته شده و این یعنی نزدیک به 60 سال عمر دارد، اما این ورزشگاه در سال گذشته توانسته یک میلیون و 200 هزار گردشگر را به خود جلب کند.

نیوکمپ فقط یک ورزشگاه نیست. در این مجموعه جایی برای به نمایش گذاشتن اشیای قدیمی و یادبودها و همچنین زمین کوچک تمرینی تیم و البته کلیسایی برای بازیکنان تعبیه شده است.اما این ورزشگاه پربازدیدکننده، موزه کاتالونیا را در خود جای داده است؛ موزه «الموزئودلبارسا»که ازآن سالانه حدود یک میلیون و 200 هزار نفر بازدید می کنند.

این موزه سال 1984 گشوده شد، زمانی که جوزپ لوئیس نونز ریاست باشگاه را به عهده داشت. این موزه حاوی 1420 قطعه مربوط به تاریخ باشگاه فوتبال بارسلوناست که420 شیء آن شامل جام ها و مقام هایی است که بارسلونا در طول سال ها کسب کرده است. مراسم افتتاحیه بازی های جام جهانی 1982، شاید مهم ترین رویداد جهانی این ورزشگاه باشد، اما حالا هر مسابقه ای که ستاره آرژانتینی در آن بازی کند، برای دوستداران سفر و فوتبال انگیزه ای است برای سفر.

تئاتر رویاها

ورزشگاه تیم شیاطین سرخ خود به تنهایی آن قــــدر زیبا هست که به عـــــنوان سازه ای تاریخی در کشور انگلیس مورد بازدید قرار بگیرد. هر​چند این کشور سرشار از ساختمان هایی با قدمت بالاست که به بهترین شکل ممکن محافظت شده​اند .

«الدترافورد» ورزشگاه تیم منچستر است که سال 1910 ساخته شده است؛ یعنی بیش از یک قرن پیش و هنوز هم محل بازی های این تیم است. این ورزشگاه رکوردهایی را هم برای خودش دارد، هر​چند قدمتش نسبت به دیگر ورزشگاه ها بالاست، اما هنوز هم بزرگ ترین سقف بی ستون را در سراسر اروپا از آن خود کرده است.

موزه یونایتد، رستوران و اتاق ویژه جام ها برخی از قسمت هایی است که در محله زیبای یونایتد در این ورزشگاه قرار گرفته اند. قسمت جنوبی این استادیوم هم بسیار توسعه یافته و چشم ها را به خود خیره می کند. در قسمت شرقی آن فروشگاه بسیار بزرگی واقع شده و در قسمت غربی هم تغییراتی پیدا کرده که از جمله آن وجود مجسمه «دنیس لا» اسطوره تیم منچستریونایتد است که ابهت خاصی به این استادیوم داده است.

بابی چارلتون، بازیکن اسطوره ای فوتبال انگلستان، این ورزشگاه را «تئاتر رویاها» نامیده است؛ نامی که حالا مــــــــدت هاست به آن خوانده می شود.

لانه پرنده: ورزشگاه آشیانه چین یا به نامی که پس از المپیک چین به آن مشهور شد یعنی «لانه پرنده» حالا یکی از جاذبه های گردشگری این کشور است. هر​چند پس از پایان ساخت این ورزشگاه باشکوه انتقادهای بسیاری به بی استفاده ماندن این سازه عظیم وجود داشت، اما با استقبال گردشگران خارجی پس از برگزاری المپیک چین، این ورزشگاه توانست تا حدود زیادی بخشی از مخارجش را تامین کند.

ویمبلی لندن: این ورزشگاه نامش با بسیاری از اتفاقات و حوادث گره خورده است. هر​چند بازسازی این ورزشگاه عظیم و زیبا در ده سال گذشته بخشی از قدمت و تاریخش را پنهان کرده، اما همچنان این ورزشگاه در قلب شهر شلوغ لندن میزبان گردشگران این شهر است. این ورزشگاه تا مدت ها محل برگزاری بازی های تیم آرسنال بود.

جوزپه مئاتزا: تنها ورزشگاهی که همچنان بعد از گذشت چند ده سال از ساختش به دو نام شناخته می شود. هواداران تیم آث میلان به آن «سن سیرو» می گویند و دو​آتشه های تیم اینتر میلان آن را «جوزپه مئاتزا» می خوانند. ورزشگاهی که نامش را از اسطوره تیم اینتر​میلان گرفته و به همین دلیل است که هواداران آث میلان چندان رغبتی ندارند آن را به این نام بخوانند. تفریح خود ایتالیایی ها هم گاهی سر زدن به این ورزشگاه است چه رسد به گردشگران خارجی که هوای تماشای این ورزشگاه عظیم آنها را به کشور چکمه ها می کشاند.

ورزشگـــاه آزادی: مجموعه ورزشی آزادی به منظور برگزاری هفتمین دوره بازی های آسیایی تهران در سال 1353 و در استانداردهای بین المللی و با مساحت 460 هکتار در غرب تهران احداث شد و همچنان تنها ورزشگاهی است که بازی های مهم ایران در آن برگزار می شود. آزادی هنوز هم که هنوز است به عنوان مجهزترین ورزشگاه سراسر ایران شناخته می شود. هر​چند گردشگری ایران نتوانسته است مسافران را مجاب کند این ورزشگاه می تواند محلی برای گشت و گذار باشد.

منبع: جام جم

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.