هاآرتص: کشتار فجیعی در نوار غزه صورت گرفت/ صدای مخالفان جنگ در خود اسرائیل خاموش شد
خبرگزاری تسنیم: خبرنگار اسرائیلی نشریه عبری‌زبان هاآرتص در مقاله‌ای تحت عنوان "اسرائیل بزرگ‌ترین دشمن خودش به شمار می‌آید" نوشت: کشتاری فجیع در نوار غزه صورت می‌گیرد، باید همه از این واقعیت مطلع باشند.
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، «گیدئون لیوی» مقاله‌نویس روزنامه اسرائیلی هاآرتص که به دو زبان انگلیسی و عبری منتشر می‌شود، نزاع اسرائیل با فلسطینیان را در مقاله خود طی 25 سال گذشته تشریح کرد، این نویسنده اسرائیلی آخرین کتابش را با عنوان "مجازات نوار غزه " در سال 2010 منتشر کرد.
این نویسنده صهیونیست مقاله خود را چنین شروع کرد: ظهر روز دوشنبه به خیابان‌های اشکلون (عسقلان ) رفتم، این خیابان‌ها نیمه‌خالی بودند، این نشان می‌داد جنگ اخیر هنوز ادامه دارد.
وی نوشت: من به این شهرک که در جنوب اسرائیل (فلسطین اشغالی) و نزدیک غزه واقع شده است رفته‌ام، می‌خواهم واقعیت ترس در جامعه اسرائیلی نزدیک مرزها را منعکس کنم، چرا که من به‌عنوان ستون‌نویس (مقاله‌نویس) یکی از نشریات لیبرالی در میهنم (فلسطین اشغالی) به شمار می‌آیم، من به دشمنی مردم [شهرک نشینان] در خصوص دیدگاه‌هایی که دارم عادت کرده‌ام، اما این مسئله دیگر موضوعی تازه برای من به شمار می‌آمد.
وی می افزاید: زمانی که به این شهرک رسیدم تا از طریق شبکه کانال دو اسرائیل گزارشی در باره تحولات جاری به‌صورت زنده تهیه و پخش کنم ناگهان متوجه شدم خیلی از اهالی این شهرک دور من حلقه زده‌اند، آنها بسیار خشمگین بودند و مرا به باد فحش و ناسزا گرفتند، این اولین باری بود که با این شدت با من برخورد می‌شد، تندروها در برابر من ایستادند و در مقابل عدسی دوربین فیلم‌برداری شروع به پریدن کردند تا مانع از گزارش من شوند، مجری برنامه گفت‌وگوی خود را قطع کرد و غوغاگران بدترین فحش و ناسزای ممکن را به من روا داشتند و مرا "خائن" و "کثافت" نامیدند.
این نویسنده صهیونیست نشریه هاآرتص افزود: با افزایش خشم حاضران تصمیم گرفتم سریعاً به‌سمت خودروی پخش فرار کنم، سوار بر ماشین به‌سرعت از مرکز این شهرک دور شدم، هنوز جمعین خشمگین به من فحش می‌دادند، تا اینکه از عسقلان به‌صورت کامل خارج شدم، کاش این خشم تنها به این جمعیت خشمگین از من خلاصه می‌شد، خشم و انزجار اسرائیلی‌ها از من حتی به مقامات سیاسی اسرائیلی هم کشیده شد، آنها بدون هیچ تعارفی مرا به "خیانت" متهم کردند، راییف لیووین عضو برجسته حزب نخست وزیری اسرائیل در یک مصاحبه تلویزیونی مرا خائن دوران جنگ دانست، از این رو نشریه هاآرتص برای تضمین سلامتی جانی من یک محافظ شخصی برای من به خدمت گرفت، با همین چند نوشته بود که زندگی من بلافاصله از این رو به آن رو شد و از یک نویسنده سرشناس به خائنی بزرگ تغییر کردم.
وی افزود: به‌سادگی بگویم آنها نمی‌توانند مرا ساکت کنند و نمی‌توانند صدای مرا خاموش کنند، باید در خصوص وحشیگری جنگ بنویسم و در این باره راه را ادامه خواهم داد، باید در خصوص قتل‌عام وحشیانه افراد غیرمسلح و بی‌دفاع مطلب بنویسم، کشتاری فجیع در نوار غزه صورت می‌گیرد، باید همه از این واقعیت مطلع باشند، مشکل من نیستم، مشکل واقعی در این است که اسرائیلی که مدعی دموکراسی است این دموکراسی‌اش به‌صورت کامل نابود شده است، این واقعیت را بعد از گذشت تنها یک ماه از جنگ درباره اسرائیل دریافتم، سالها حکومت (رژیم) اسرائیل نژادپرستی را تبلیغ و ترویج کرده است، عبارات نژادپرستانه بسیاری را تل‌آویو رواج داده است، قانون گذاری‌هایی را هم که اسرائیل تاکنون وضع کرده کاملاً با اساس دموکراسی واقعی در تضاد است، تل‌آویو تبعیض نژادی را حتی ضد اهالی فلسطینی نوار غزه هم دنبال می‌کند و هیچ معیاری را برای تحقق عدالت در این منطقه در نظر ندارد، این تعصب و کج‌فهمی اسرائیل به یک باره به این صورت در برابر دیدگان ما منفجر شده است.
این نویسنده اسرائیلی در ادامه نوشت: بسیاری از مخالفان جنگ اسرائیل ضد اهالی نوار غزه که در خیابان‌های مختلف تظاهرات کردند، از سوی بسیاری از تندروهای منتسب به جناح راست افراطی سرکوب شدند، بسیاری از شهروندان اسرائیلی [شهرک نشینیان صهیونیست] به‌دلیل اعتراض به این جنگ از کار بیکار شده‌اند و حتی بسیاری از نویسندگان هم به‌دلیل انتقاد از این جنگ در صفحات فیس‌بوک کارشان را از دست داده‌اند، وهم اکنون صفحات ارتباطات اجتماعی تنها مملو از مطالب نژادپرستانه و جنگ طلبانه است و به‌صورت فوق العاده باید گفت هم اکنون دهها هزار صفحه شخصی اسرائیلی در هواداری از جنگ جولان می‌دهند.
وی می افزاید: تنها چند هفته قبل یکی از استادهای دانشگاه در رامات جان خطاب به دانشجویان خود آرزو کرد خانواده‌های آنها در این مدت جنگ سالم باقی بمانند، این سخنان این استاد حکایت از آرزوی ساده یک استاد برای خانواده‌های آنها بود، اما همین عبارت ساده و محدود باعث شد تا رئیس دانشگاه از این استاد بخواهد سریعاً از دانشجویان خود برای این سخنانش عذرخواهی کند، فرق قائل شدن بین خون یک اسرائیلی و خون یک فلسطینی به‌تنهایی کافی است تا نشان دهد ارزش‌های آکادمیک در اسرائیل تا چه‌اندازه نابود و معدوم شده است و باعث شکل‌گیری رسوایی بزرگ عمومی در اسرائیل سال 2014 شود.
این نویسنده سرمقاله‌های نشریه هاآرتص در ادامه می‌نویسد: بتسلیم سازمان حقوق بشر اسرائیلی از مخالفت رسانه‌های اسرائیلی در خصوص انتشار اسامی قربانیان فلسطینی جنگ اسرائیل ضد مردم بی‌دفاع فلسطین در نوار غزه اظهار نگرانی کرد، از این رو رسانه‌های اسرائیلی با پرداخت مقادیری پول به برخی از خبرنگاران مزدور خود تعداد قربانیان فلسطینی را کاهش داده سن کودکان فلسطینی که در این جنگ به دست سلاح نظامی اسرائیلی قربانی شدند افزایش دادند، اما با این وجود مقامات رادیو و تلویزیون اسرائیل از پخش حتی این گزارش دست‌کاری شده هم خودداری کردند و اعلام کردند این امر می‌تواند زیان‌بار باشد.
گیدئون لیوی مقاله‌نویس روزنامه اسرائیلی هاآرتص که به دو زبان انگلیسی و عبری منتشر می شود، در ادامه نوشت: نمونه‌هایی از این قبیل را می‌توان تا بی‌نهایت ذکر کرد، اما یک مشکل بزرگ در این میان باقی می‌ماند، مشکل ما شادی و خوشحالی یک تندروی اسرائیلی در مکانی دوردست نیست یا آن گروه تندرویی که با سقوط موشک اسرائیلی بر سر اهالی خانه‌ای در نوار غزه شادی می‌کنند نیست، مشکل بزرگ حال امروز ما جریان اصلی اسرائیلی است، جریانی که در زمان جنگ به‌صورت هم‌زمان و هم‌سو فریاد جنگ‌طلبی سر می‌دهند، این جریان اجازه هیچ اعتراض و مخالفتی در خصوص جنگ را به کسی نمی‌دهد، حتی اجازه کوچک‌ترین ابراز همدردی را با جان‌فشانی‌های فلسطینیان و دردمندی آنها و اعتراض نسبت به خونی که از آنها بر زمین جاری می‌شود به کسی نمی‌دهد.
این نویسنده اسرائیلی افزود: کل مسئله در یک کلمه خلاصه می‌شود و آن این است که اسرائیل خود را از انسانیت به‌صورت کامل تهی کرده است، تا زمانی که اسرائیلی‌ها فلسطینیان را همچون انسان‌هایی نظیر خود ندانند مسئله به‌صورت واقعی حل نخواهد شد، متأسفانه باید بگوییم نادیده گرفتن انسان بودن فلسطینیان باعث می‌شود، اشغالگران بهانه خوبی برای ادامه اشغالگری داشته باشند، جنایات اسرائیل در حق این مردم و نادیده گرفتن حقوق آنها باعث شده است تا اسرائیلی‌ها هم همواره در آرزوی آرامش باقی بمانند، و در این امر تا زمانی که اخلاق را کنار بگذاریم نباید انتظاری داشته باشیم، اگر فلسطینیان را انسان ندانیم دیگر از سوی اسرائیلی‌ها در خصوص رعایت حقوق بشر هم توجهی نخواهد بود، این مسئله در طول مدت این جنگ به اوج فضاحت خود رسیده است، این علت واقعی کوری اخلاقی است که اسرائیل را در بر گرفته است.
این نویسنده اسرائیلی تأکید کرد: یکی از بزرگ‌ترین اصول اسرائیلی که البته مایه مباهات و افتخار هم بوده است این امر است که جامعه ما یک جامعه لیبرالی دموکراتیک آزاد است، اما آن چیزی را که خود اکنون انجام می‌دهیم در واقع اساس وجود ما را تهدید می‌کند، خطر این اقدامات خودی حتی از موشک‌های حماس هم خطرناک‌تر است، اسرائیل هم اکنون خود را تنها نظام دموکراتیک در منطقه خاورمیانه می‌داند، اما در واقع باید گفت این دموکراسی حتی برای جامعه خودش یعنی جامعه یهودیان هم به‌درستی اجرا نمی‌شود، حتی آن جریانی که هر زمان ارتش و تانک‌های اسرائیل قصد حمله دارند از این اقدام حمایت می‌کنند دموکراسی درستی از اسرائیل نمی‌بینند.
وی در پایان تصریح کرد: شاید این مسئله همیشه به این منوال نباشد، اما ترس من از این است که این پدیده جدید شکل گرفته است تا برای همیشه باقی بماند، کسی نیست تا در برابر این پدیده بایستد، رسانه‌های اسرائیلی تجاری و آزاد با هم در حال همکاری هستند، اما چیزی که در این زمینه مطرح است این است که کسانی که در این جنگ اسرائیل ضد نوارغزه به مخالفت برخاسته‌اند و با آنها در اسرائیل به‌شدت برخورد شده است ممکن است در جنگ آینده دیگر لب به اعتراض نگشایند و اسرائیلی‌ها باید بدانند دیگر چیزی بدتر از این مرحله نخواهد بود که کسی به کار نادرست اعتراض نکند.
انتهای پیام/ر*
