امامزاده فضل بن موسی(ع) در راه بیعت با امام رضا (ع) به شهادت رسید

به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، امامزاده "فضل بن ‏موسی بن جعفر (ع)" بنا به قول مشهور در شهرستان جهرم مدفون است.

بر اساس آمار موجود در اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان جهرم، این شهر زیبا و با معنویت به مانند صدفی سبز، 61 تن از فرزندان و نوادگان خاندان عصمت و طهارت (ع) را در سینه خود جای داده که امامزاده حسین (ع) و امامزاده فضل (ع) مشهورترین آنها هستند.

کاروانی از اهل بیت همراه با حضرت فاطمه معصومه (س) برای زیارت و دیدار با امام علی بن موسی الرضا(ع) از مدینه عازم ایران شدند که خبر شهادت امام رضا(ع) در نزدیکی شهر قم به ایشان رسید.

به دستور حضرت معصومه (س) کاروان راهی شهر قم شد و طولی نکشید که ایشان بر اثر بیماری درگذشتند و یا بنا به برخی اقوال بر اثر مسمومیت ‏به شهادت رسیدند و از طرفی دستگاه حاکم دستوری را به والیان شهرهای مختلف‏ صادر کرد تا اهل بیت(ع) را در هر کجا مشاهده کردند، فورا به شهادت برسانند.

به این ترتیب امامزادگانی که همراه با حضرت معصومه (س) به ایران آمده بودند، به ناچار متفرق شدند و هر کدام به منطقه‌ای عزیمت کرده، به صورت ناشناس به زندگی ادامه دادند، امّا تعداد زیادی از آنها شناسایی شدند و به شهادت رسیدند، عده‌ای از این بزرگواران نیز راهی استان فارس شدند که احمد بن موسی (شاهچراغ) مشهورترین آنها است.

پدران ما از پدرانشان و آنان نیز از نسل قبل از خود نقل می‌کنند که فضل بن موسی (ع) به جهرم آمد و در بیرون از شهر در منطقه خارقان سکنی گزید.

منطقه خارقان (شهرک فاطمیّه) که در گذشته از شهر فاصله زیادی داشته است به علت وجود قنات معروف خارقان زمین‌های کشاورزی بسیاری داشت، امامزاده فضل (ع) به صورت ناشناس به کشاورزی می‌پردازد.

به مرور زمان مردم به این امامزاده بزرگوار علاقه‌مند شدند و آوازه علم و تقوای وی در سرتاسر شهر پیچید تا اینکه حاکم شهر نیز از آن باخبر شد و هنگامی که از هویت واقعی وی آگاه شد، گروهی را مأمور به شهادت رساندن ایشان کرد.

سرانجام یکی از مأموران هنگامی که فضل بن موسی بن جعفر (ع) از شدّت خستگی از کار روزانه در کنار جوی آب به خواب رفته بود، با ضربات «بیل» ایشان را به شهادت رسانید، فردای آن روز کشاورزان متوجّه پیکر مقدّس او که مظلومانه به خون غلطیده بود شدند و در همان مکان (خارقان) به خاک سپردند.

امروز مرقد پاک ایشان زیارتگاه اهل دل و عاشقان دل سوخته‌ای است که از مکان‌های دور و نزدیک برای ادای احترام به آن محل مقدّس مشرّف می‌شوند و در شب‌های جمعه با دریایی از شوق و با اشک چشم، ضریح مقدّسش را شستشو می‌دهند.

این زیارتگاه دارای گنبد آجری ساده و بلند و ساختمان آن نیز شامل بقعه‌ای کوچک و ساده‌ بوده که درون آن فاقد تزیینات و کاشی‌کاری است.

سنگ قبر این امامزاده در سال 808 هجری قمری به دستور سلطان محمد سلجوقی در اصفهان ساخته شده و به جهرم انتقال داده شده‌ و ساختمان زیارتگاه نیز مربوط به قرن 9 هجری است.

انتهای پیام/ ب