رویترز: درخواست ایران برای تولید سوخت نیروگاه بوشهر عامل عدم پیشرفت مذاکرات بود

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، خبرگزاری رویترز در گزارشی در روز سه‌شنبه (13 خرداد ماه) درخواست ایران برای سوخت رآکتور بوشهر را عامل اختلاف بین ایران و 1+5 در تازه‌ترین دور مذاکرات بین دو طرف در شهر وین، پایتخت اتریش دانسته است.

به نوشته این خبرگزاری انگلیسی، ایران در مذاکرات هسته‌ای با کشورهای 1+5 درخواست توانایی تولید سوخت برای نیروگاه اتمی بوشهر را مطرح کرده است، اما بعید است کشورهای طرف مذاکره با این درخواست موافقت کنند. این امر، چنانکه رویترز می‌نویسد، ممکن است احتمال توافق بین طرفین تا ضرب‌الاجل توافق شده 20 جولای (29 تیرماه) را کاهش دهد.

دیپلمات‌های کشورهای حاضر در مذاکرات‌های هسته‌ای گفته‌اند مذاکره‌کنندگان ایرانی این درخواست را در آخرین دور این مذاکرات در وین مطرح کرده‌اند. به ادعای این دیپلمات‌ها، این درخواست یکی از دلایل پیشرفت اندک در این مذاکرات بوده است.

تازه‌ترین دور این گفت‌وگوها بین ایران و شش قدرت جهانی 26 اردیبهشت (16 مه) در شهر وین پایتخت اتریش به پایان رسید. دو طرف پس از اتمام این مذاکرات اعلام کردند در نگارش پیش‌نویس متن توافق جامع بر سر برنامه انرژی هسته‌ای ایران پیشرفت ملموسی نداشتند.

پیش از این برخی منابع طرح مسئله موشک‌های بالستیک ایران در چارچوب مذاکرات، برنامه تحقیقات و توسعه و حجم برنامه غنی‌سازی ایران را برخی از مهم‌ترین مواد اختلاف ذکر کرده بودند. مقامات ایران تأکید کرده‌اند بحث توانمندی‌های دفاعی ایران قابل مذاکره نیست.

با این حال، گزارش روز سه‌شنبه رویترز جنبه تازه‌ای از اختلافات را مطرح کرده است. 

یکی از دیپلمات‌های کشورهای 1+5 به رویترز گفته است: «آنها انتظار دارند قابلیت تولید سوخت برای بوشهر را داشته باشند و این غیرواقع‌بینانه است.»

وی می‌افزاید: «این موضوع زمان گریز را بسیار کم می‌کند.»

منظور از «زمان گریز»، زمانی است که کشوری با داشتن اورانیوم و پلوتونیوم کافی می‌تواند با نقض تمامی توافق‌ها اولین بمب هسته‌ای را تولید کند. کشورهای غربی این زمان را برای ایران با توحه به سطح فعلی غنی‌سازی حدود 2 ماه برآورد کرده‌اند. به گفته آنها برای افزایش این زمان، ایران باید تعداد سانتریفیوژهای خود را از تعداد 20 هزار فعلی به 2 تا 6 هزار دستگاه کاهش دهد.

ایران و کشورهای 1+5 نوامبر گذشته (آذرماه) در شهر ژنو سوئیس توافقنامه موقتی را امضا کردند که اجرای آن از 30 دی 1392 (20 ژانویه) آغاز شد. در این توافقنامه مقرر شده بود نیازهای عملی حجم نیازهای غنی‌سازی ایران را تعیین کند، اما کشورهای غربی اکنون «زمان گریز» را ملاک تصمیم‌گیری در این مورد قرار داده‌اند.

رویترز می‌‌نویسد تصمیم ایران برای تولید سوخت برای نیروگاه اتمی 1000 مگاواتی ممکن است با مخالفت روسیه روبرو شود که قراردادی 10 ساله با تهران برای تأمین سوخت این نیروگاه دارد.

مذاکرات هسته‌ای ایران  و کشورهای 1+5 برای حل  فصل آنچه کشورهای غربی به آن «نگرانی‌ها از برنامه هسته‌ای ایران» می‌گویند انجام می‌شوند. کشورهای غربی به رهبری آمریکا ایران را به پیگیری اهداف نظامی در لفافه برنامه هسته‌ای این کشور متهم می‌کنند.

جمهوری اسلامی ایران همواره این ادعاها را رد و بر مقاصد صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای خود تأکید کرده است. ایران از امضاکنندگان پیمان منع گسترش تسلیحات اتمی (ان‌پی‌تی) است.

انتهای پیام/