توطئه مثلت آمریکا، فرانسه و انگلیس و برخی از رژیم های عربی علیه لیبی

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم،  «عبد الباری عطوان» سردبیر نشریه رأی الیوم که در لندن منتشر می‌شود نوشت: لیبی و بویژه شهر بنغازی به روزهای آغازین انقلاب برگشته است و با کمک‌ آمریکا و برخی از کشورهای عربی، جنگ داخلی تمام عیار در این کشور آغاز شده است.

وی افزود: طرفین درگیر پیش از این با حمایت جنگنده های ناتو که به دستور سازمان ملل تحت فشار کشورهای دوست لیبی به رهبری آمریکا، مناطق این کشور را بمباران می‌کرد، برای سرنگونی نظام «معمر قذافی» همرزم یکدیگر بودند و در کنار یکدیگر می‌جنگیدند، اما در حال حاضر این جنگ، جنگی نیابتی بین شبه نظامیان گروه‌های اسلامی افراطی مجهز به تجهیزات نظامی مدرن و نیروهای «خلیفه حفتر» سرتیپ بازنشسته نظامی در این کشور است که با حمایت آمریکا و کشورهای عربی شعله ور شده است و تاکنون به کشته شدن صدها تن و زخمی شدن دهها نفر دیگر طی دو روز گذشته انجامیده است و آمار کشته ها و زخمی‌ها تا لحظه نگارش این سطور، همچنان در حال افزایش است.

سردبیر نشریه رأی الیوم در ادامه نوشت: «حفتر» که خود را فرمانده ارتش ملی می داند، می‌گوید  برای پاکسازی تروریسم در لیبی و ریشه کن کردن گروه ‌های شبه نظامی اسلامی در بنغازی و گروه انصار الشریعه که به اتهام قتل سفیر آمریکا و سه تن از دستیارانش در بنغازی در فهرست تروریسم قرار داده شده، دست به عملیات نظامی زده است.

به گفته وی: لیبی هم اکنون شاهد هرج و مرج مسلحانه ای است که در طول پنج سال گذشته بی سابقه است. هم‌پیمانان و همرزمان دیروز، امروز با سلاح‌های مخلتف و هواپیماها علیه یکدیگر صف آرایی کرده اند و مردم خوب لیبی مانند مردم سوریه و عراق، بهای این جنگ را پرداخت می‌کنند.

«عطوان» افزود: پراکندگی در لیبی فقط به همرزمان دیروز منحصر نمی‌شود؛ بلکه کشورهایی که در لیبی و علیه نظام قذافی دست به دخالت نظامی زده اند، امروز پراکنده شده اند. قطر از گروه‌های اسلامی و اخوان المسلمین حمایت می کند و امارات و مصر و عربستان از شبه نظامیان معتدل غیر اسلام‌گرا مانند گردانهای "الزیتان" در شمال غرب و «خلیفه حفتر» سرتیپ بازنشسته در مناطق شرقی این کشور حمایت می‌کنند.

به گفته «عطوان»، ربوده شدن سفرا و دیپلمات‌های عرب و خارجی از پدیده های وحشتناکی است که منعکس کننده نوعی از هرج  و مرج و نا امنی در این کشور است اما پدیده محدودی است که نمی توان آن را با جنگ کنونی در شرق لیبی که در آن از جنگنده ها و بالگردهای آپاچی که به طور گسترده مورده استفاده قرار می‌گیرد و ما جز در زمان دخالت ناتو در این کشور، نظیر آن را سراغ نداریم، مقایسه کرد. دولت مرکزی موجودیت ندارد و یا به حدی ضعیف شده که توان کنترل کارمندان و شبه نظامیان که حقوق آنها را از روی اکراه پرداخت می‌کند، ندارد. ارتش لیبی هم که اصلا وجود ندارد و در صورت وجود داشتن اگر مایل به دخالت نظامی در این درگیری‌ها باشد، امکانات ندارد و گویی که این ارتش به ارتش کشور دیگری به جز لیبی تعلق دارد. همه کشورهای عربی که دخالت آمریکا را چه به طور مستقیم یا غیر مستقیم تجربه کردند یا ارتششان منحل شد و یا به حاشیه رفت و تضعیف شد.

این نویسنده فلسطینی در ادامه می نویسد: چگونه سلاح‌ها و تانکها به خلیفه حفتر رسیده است؟ او چگونه جنگنده‌های خود را برای بمباران پایگاه وابسته به گردان «راف الله السحاتی» وابسته به یکی از رهبران جنبش سلفی به پرواز در آورده. این را اینگونه می‌توان تفسیر کرد که شکافی در بقایای ارتش ایجاد شده است.

وی افزود: پارلمان لیبی و رادیوی وابسته به انصار الشریعه بمباران شده است. دو خودروی پلیس و ارتش در شهر درنه بمباران شده است.هواپیماهای خارجی پروازهای خود به شهر بنغازی را به حالت تعلیق در آورده اند. شهر سبها و الکفره در جنوب از کنترل دولت خارج شده اند. کُشت و کشتار در شهر سرت و بنی ولید و تاورغه به حدی گسترده است، که غیر قابل باور است.

به گفته «عطوان»: دولت لیبی که خود بعد از ولادت سخت یک مجلس تشکیل شد و همچنان مشروعیتش،  مناقشه بر انگیز است، هجوم «خلیفه حفتر» که از طریق پشتیبانی هواپیماها انجام شده را کودتا و تلاش برای شکست انقلاب 17 فوریه سال 2011 میلادی که منجر به سرنگونی «معمرقذافی» شد توصیف کرده است.  کودتا بر چه؟ آیا دولتی وجود دارد که بخواهند علیه آن کودتا کنند، و آیا انقلابی باقی مانده که بخواهند آن را شکست دهند. همه آنها با کمک مثلث آمریکایی، انگلیسی، فرانسوی و برخی از کشورهای عربی علیه لیبی و مردم  دست به توطئه زدند، و تحت شعار دموکراسی، مبارزه با فساد و حفظ جان مردم نقشی مهم و اساسی برای رساندن این کشور به چنین هرج و مرجی ایفا کردند. طرفین درگیر در لیبی در درجه اول خون یکدیگر و در درجه بعدی خون مردم را ریختند. آنها در فساد غرق می شوند و کشور و  هر چیزی که از آن باقی مانده را در این درگیری خود بر سر قدرت، نابود می‌کنند.

این نویسنده فلسطینی در ادامه می نویسد: از مجموع تولید یک و شش دهم میلیون بشکه نفت، فقط روزی هفتصد و پنجاه هزار بشکه، به خارج صادر می شود؛ چرا که شبه نظامیان مسلح بر چاه‌های نفت و بنادر و پالایشگا‌ه‌ها سیطره دارند و دولت و ملت شبه گرسنه لیبی هیچ کاری نمی‌توانند بکنند. لیبی شاهد هرج و مرج و جولان شبه نظامیان خارجی است. کشورهای خارجی سفارتهای خود در لیبی را بسته اند. نیمی از مردم این کشور به مصر، تونس و الجزائر مهاجرت کرده اند. افرادی هم که باقی مانده‌اند تلاش می‌کنند برای یافتن پناهگاهی ایمن یا لقمه‌ای  غیر آلوده به خون و نگرانی و ترس و وحشت، از راه دریا خود را به سواحل شمالی دریای مدیترانه برسانند. آیا کسی است که جرأت داشته باشد بگوید این یک توطئه است، آیا کسی مانند برلوسکنی بدنام نخست‌وزیر سابق ایتالیا وجود دارد که شجاعت لازم را داشته باشد که  در مصاحبه با "اینا" خبرگزاری رسمی ایتالیا بگوید «سارکوزی» رئیس‌جمهور فرانسه انقلاب لیبی را جعل کرده است."

«عطوان» در پایان این یادداشت، نوشت: چه کسی به خاطر این مصیبت و گرسنگی و نا امنی که مردم لیبی در طول سه سال گذشته با آن مواجه بوده اند، از آنها عذر خواهی میکند؟ آیا «عمر موسی» دبیر کل سابق اتحادیه عرب که از دخالت ناتو در لیبی استقبال کرد از این ملت عذر خواهی میکند؟ یا رسانه ها و تلویزیون ها و ستارگان آنها که در روز روشن مردم را گمراه می‌کنند از مردم لیبی عذر خواهی می‌کنند؟ یا شورای امنیت سازمان ملل متحد که چراغ سبز این هرج و مرج خونین را نشان داده است؟ کسی از مردم لیبی عذر خواهی نمی کند؛ چرا که آنها جرأت و شجاعت برای اعتراف به نقش خود در مصیبتی که بر سر لیبی و سایر کشورهای عربی آمده است، ندارند و  از آنها جز این نیز انتظار نداریم.

انتهای پیام/ر