تلاش اسرائیل برای غارت منابع انرژی مدیترانه

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از اندیشکده مؤسسه واشنگتن، سیمون اندرسون، کارشناس مسائل خاورمیانه و مدیر برنامه سیاست گذاری انرژی و خلیج فارس در این اندیشکده در گزارشی به بررسی میادین بزرگ گازی رژیم صهیونیستی و چالش‌های موجود در صادرات گاز و خریداران احتمالی آن می‌پردازد. وی معتقد است مصر، اردن و آسیا می‌تواند بازار خوبی برای فروش گاز اسرائیل باشد.

اعلان خبر پیش نویس طرح همکاری میان متحدان در میدان بزرگ گاز طبیعی تامار اسرائیل و مالکان اسپانیایی تأسیسات گاز مایع طبیعی (ال‌اِن جی) در ساحل دلتای نیل مصر پیشرفت بزرگی است که می‌تواند به تحقق پتانسیل صادرات گاز اسرائیل و کاهش بحران انرژی مصر کمک کند. این توافق 15 ساله، که گفته می‌شود ارزش آن معادل 1.3 میلیارد دلار در سال است، پیش‌بینی می‌کند که یک چهارم ذخایر ساحلی تامار تبدیل به گاز مایع طبیعی شده و به نقاط مختلف دنیا صادر گردد. تا به امروز اسرائیل تنها با اردن قرارداد بسته بود تا حجم بسیار محدودی از گاز تامار را از طریق بحر المیت به کارخانجات صنعتی این کشور بفرستد، که این قرارداد از ماه مارس 2013 عملی شد.

یکی از عوامل بهره برداری نکردن از میدان گازی لویاتان، که تقریباً دو برابر تامار ذخیره گازی دارد، این است که اسرائیل بسیار بیشتر از آنچه که برای تقاضای داخلی‌اش در آینده پیش بینی شده، دارای ذخایر گازی است. تاکنون، تلاش‌های اسرائیل برای پیگیری گزینه‌های صادرات با چالش‌های مختلفی متوقف شده‌اند. وقتی مشخص شد که ذخایر ساحلی قبرس کوچک‌تر از حد انتظار است، امید همکاری با این جزیره فروکش کرد. گزینه احداث خط لوله به ترکیه، که به خودی خود بازار مهمی بوده و مسیر حمل و نقل به اروپا نیز می‌باشد، تحت الشعاع هم ستیزی سیاسی قرار گرفت.

فروش گاز به صورت ال‌اِن‌جی، به خصوص به بازارهای آسیایی، به شدت سودآور است، مخصوصاً اگر اسرائیل بتواند از سرمایه‌گذاری کلان (حداقل 5 میلیارد دلار) برای ساخت کارخانه ال‌اِن‌جی خود اجتناب کند. گزینه مصر هنوز موانع و دشواری‌های خود را دارد. تا دو سال پیش، مصر به اسرائیل گاز صادر می‌کرد، اما این کار مورد رضایت داخلی نبود و لوله‌ای که از صحرای سینا می‌گذشت در معرض تخریب قرار داشت. با این حال، مسیر احتمالی خط لوله از میدان تامار، که در 50 مایلی بندر شمالی حیفا در دریای مدیترانه واقع شده است، در بستر این دریا است، که آن را تقریباً در مقابل حمله آسیب ناپذیر می‌کند. مطمئنا قاهره هنوز مجبور است تا نارضایتی سیاسی و عمومی معامله با اسرائیل را مدیریت کند؛ شاید با این استدلال که مصر خریدار این گاز نیست و فقط اجازه استفاده از تجهیزات متعلق به خارجی‌ها را، که در مرزها‌یش قرار دارند، صادر می‌کند.

نیاز خود مصر به گاز، به دلیل قیمت‌های دارای یارانه آن در سال‌های اخیر، روند صعودی به خود گرفته است؛ چرا که این تخصیص یارانه حجم در دسترس برای صادرات را کاهش داده و دو مورد از بزرگترین تأسیسات ال‌اِن‌جی مصر را بدون استفاده باقی گذاشته است. بنابراین، این کشور همچنین به لحاظ تئوری مسیری برای ذخایر گاز بهره‌برداری نشده فلسطین در سواحل غزه به شمار می‌رود. اخیراً اسرائیل، پس از آشتی فتح با گروه حماس، که غزه را کنترل می‌کند، همکاری خود را با حکومت خودگردان فلسطین در مورد توسعه این میدان به حالت تعلیق درآورده است.

بسیاری از موارد در معامله مفروض ال‌اِن‌جی مورد توافق قرار می‌گیرد؛ از جمله سرمایه‌گذاری در خط لوله بستر دریا. با این حال، این پیش نویس توافقنامه پیشرفت بزرگی در توسعه تجاری گاز طبیعی ساحل شرقی مدیترانه محسوب می‌شود.

انتهای پیام/ع