آسیب اصلی دستگاه تعلیم و تربیت

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم،  نصرالله مجتهدپور در یادداشت روز روزنامه خراسان نوشت؛

در اسلام، معلم یک مقام حقیقتاً والاست. اگر فرهنگ اسلامی بر جامعه ای حاکم باشد، همه مردم باید خود را مدیون معلم بدانند. از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی (83.2.12)

متولیان و دست اندر کاران دستگاه تعلیم و تربیت در طول 35 سال گذشته، تلاش های فراوانی در خصوص این امر خطیر داشته اند که جا دارد از زحمات و تلاش همه آحاد در این دستگاه تقدیر و تشکر کرد.

ایام سالروز شهادت استاد آیت الله دکتر مرتضی مطهری و هفته بزرگداشت مقام معلم، فرصت مناسبی برای ارزیابی موفقیت ها، آسیب ها و کاستی های آموزش و پرورش است.

آموزش و پرورش وسیله ایجاد و حفظ وحدت ملی، گسترش روحیه تعاون و همکاری، تعمیق روحیه امید به آینده ای بهتر و ایجاد تفاهم بیشتر در محیط خانواده است و از سویی هر آن چه این مولفه اساسی و بنیادی را به عاملی برای ایجاد تشویش و نگرانی، یأس و ناامیدی مبدل کند، آسیب به شمار می آید. برخی از این آسیب ها به شرح زیر است:

1 - اصلاح ساختار مالی و بودجه ای آموزش و پرورش:

مشکلات مالی آموزش و پرورش مسئله همیشگی این نهاد مقدس بوده است و تخصیص سهمی از بودجه عمومی دولت به آموزش و پرورش به هیچ وجه در حد نیازها و انجام مأموریت های دستگاه تعلیم و تربیت نیست. معمولاً بین 96 تا 98 درصد بودجه تخصیص یافته به آموزش و پرورش، مربوط به حقوق و مزایای کارکنان خدوم این وزارتخانه است و دستگاه عظیم آموزش و پرورش با 2 تا 4 درصد بودجه باقی مانده چگونه می تواند در انجام مأموریت های محوله موفق باشد؟

ارتقا بخشی به کیفیت امور آموزشی و پرورشی و مدیریت منابع انسانی (بستر سازی برای جذب معلمان کارآمد و برنامه ریزی برای روزآمد کردن اطلاعات تخصصی معلمان) از اهم مأموریت های آموزش و پرورش است.

کمبود بودجه در آموزش و پرورش باعث توجه نکردن به امور معیشتی و رفاهی معلمان و تخصیص نیافتن یا تأخیر در سرانه دانش آموزی واحدهای آموزشی، تأخیر در پرداخت پاداش پایان خدمت بازنشستگان و سایر پرداخت ها می شود. بدیهی است این روند خسارت های جبران ناپذیری را به آموزش و پرورش وارد خواهد کرد.

قوای مقننه و مجریه باید در حرکتی انقلابی یک بار برای همیشه در پی منابع جدید مالی باشند و این مشکل را برطرف و وزارت آموزش و پرورش را در انجام مأموریت اصلی اش کمک و هدایت کنند.

2 - شتاب زدگی در تصمیم گیری ها

از دیگر مشکلات و آسیب های آموزش و پرورش در طول سالیان متمادی، شتاب در تصمیم گیری ها و سلیقه ای عمل کردن وزرا و مسئولان آموزش و پرورش است. برای نمونه شتاب غیرمنطقی در خصوص تغییر نظام آموزشی کشور مصوب سال 1367 که فقط در مقطع متوسطه جدید در سال 1370 به صورت ابتر انجام شد، خسارت های جبران ناپذیری را به دانش آموزان، معلمان و دبیران وزارت آموزش و پرورش وارد کرد.

اجرای نظام آموزشی 6-3-3 در مقطع ابتدایی در سال تحصیلی 92-91 با سرعت و شتاب و بدون توجه به نظر کارشناسان و دلسوزان دستگاه تعلیم و تربیت آغاز شد بدون این که زیرساخت های لازم برای اجرای این تغییر گسترده و ملی در آموزش و پرورش فراهم شده باشد.

در زیرساخت ها آیا به نیازهای قانونی و اولویت بندی، مراحل اجرا، ارزیابی طرح های انجام شده قبلی و فضای آموزشی مورد نیاز و مهم تر از همه آماده سازی نیروی انسانی متخصص دوره ابتدایی و به ویژه سال ششم توجه شده بود؟

تغییرات در نظام آموزشی کشور و طرح های ملی باید پس از کار کارشناسی، مشورت با دلسوزان و صاحب نظران دستگاه تعلیم و تربیت، بررسی همه جانبه و با توجه به اسناد بالادستی هم چون سیاست های کلی ایجاد تحول در نظام آموزش و پرورش کشور و سند تحول راهبردی اجرایی شود.

3 - تزلزل در مدیریت آموزش و پرورش

از جمله گرفتاری ها و آسیب هایی که آموزش و پرورش در طول سال ها با آن مواجه بوده است، ثبات نداشتن و تغییر کلیه افراد از ستاد تا واحد آموزشی هنگام تغییر وزیر بوده و هست. در صورتی که آموزش و پرورش نیاز مبرمی به ثبات مدیریت با رویکرد انقلابی، ارزشی و تخصصی دارد و محیط و واحدهای آموزشی بایستی از دسته بندی های سیاسی دور نگه داشته شود تا سیاست ها و برنامه های دستگاه تعلیم و تربیت مخدوش نشود و آسیب نبیند.

انتصاب مدیران در آموزش و پرورش بایستی استانداردسازی شود و پس از بررسی و احراز صلاحیت فرد برای انتصاب، از هر گونه جابه جایی سلیقه ای یا سیاسی جدا پرهیز کرد.

امید است آموزش و پرورش به صورت مستمر ارزیابی شود و پس از شناسایی آسیب ها با همکاری قوای سه گانه و مردم در مورد بررسی، رفع و اصلاح اشکالات اقدام جدی اعمال شود تا مردم فهیم و خوب ایران اسلامی شاهد آموزش و پرورشی شکوفا و متعالی و متکی بر تعالیم اسلام برای تربیت آینده سازان انقلاب اسلامی باشند.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.