راز کاهش مقبولیت دولت روحانی از نگاه حمید رسایی

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، حمید رسایی، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی، درنخستین شماره سرمقاله هفته‌نامه 9دی پس از رفع توقیف نوشت؛

اولین های دولت یازدهم را باید ریشه از دست دادن مقبولیت آن دانست. شاید اگر دولت روحانی، مستقل از چهره های سیاسی همچون هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی تشکیل می شد، می توانست در حفظ مقبولیت خود موفق باشد اما اکنون بحران مقبولیت روز به روز بیشتر از قبل حلقه را بر دولت یازدهم تنگ تر کرده است.

به این تعابیر و جملات دقت کنید:

حسین مرعشی سخنگوی کارگزاران: سیاست های کلی روحانی را تایید می کنیم اما در عرصه سیاست داخلی، سیاست های دولت را تایید نمی کنیم. در عرصه سیاست داخلی کاملا زاویه انتقادی داریم / عرب سرخی، از اصلاح طلبان همسو با فتنه: ارائه مطالب خلاف واقع از جانب دولت، به اعتماد مردم خدشه وارد می کند. دولت تیم رسانه ای خود را تقویت کند / محمدرضا تاجیک: در میان اعتدالیون، تعریف مشخصی از اعتدال وجود ندارد. ما اصلاح طلب ها برای عقلانی تر عمل کردن اعتدالیون دعا می کنیم. حمایت اصلاحات از دولت کاهش پیدا کرده/ اعتدال درحال تبدیل شدن به اختلاط است / علی افشاری، اصلاح طلب خارج نشین: بحران "انصراف یارانه"، باطل کننده دیدگاه هایی است که 24 خرداد را به معنای بروز رفتار سیاسی هوشمند و مشی غیرقابل بازگشت ارزیابی می کردند. تقاضای اصلاح طلبان و بخشی مهمی از اپوزیسیون دموکراسی خواه، با بی اعتنایی90 درصد جامعه مواجه شد / دبیرکل حزب مردمی اصلاحات: هیچ اعتدالی از دولت یازدهم ندیده ایم. دولت به جای سرکشی به حساب شخصی مردم به فساد برخی مسئولان رسیدگی کند / صادق زیباکلام: کاهش محبوبیت دولت، موجب کاهش انصراف دهندگان از یارانه شد / اسدالله عسگراولادی: قرار بود واردات مدیریت شود، اما پس از گذشت 9 ماه از روی کار آمدن دولت این اتفاق نیفتاده و شواهد نشان می دهد حجم واردات از چین بسیار بیش از گذشته است.

اینها فقط نمونه ای از اظهارنظر چهره ها و شخصیت هایی است که تا چند ماه قبل، دولت حسن روحانی را آینه تمام نمای مطالبات خود می دانستند اما خیلی زود و قبل از فرا رسیدن سالروز انتخاب حسن روحانی، اشتهایشان افول کرد و کی بود کی بود من نبودم این جریان، سرزبان ها افتاد.

دولت روحانی را باید اولین دولت بعد از انقلاب دانست که چند ماه بعد از آغاز به کارش، بدنه اجتماعی اش را از دست داد. این دولت تا قبل از اولین سال عمرش نه تنها نتوانست از بدنه اجتماعی رقبای خود سهمی جذب کند که روز به روز با رفتارها و تصمیماتش، بهانه به دست هوادارنش داده تا زبان به گلایه باز کنند و سهم خود را از دولت اعتدال جدا کنند.

شاید یکی از مهمترین دلایل ریزش هواداران روحانی، "اولین هایی" غیر قابل دفاعی بود که در این دولت رخ داد. دولت های بعد از جنگ هر یک از خود، برجستگی ها یا نقاط ضعفی را به یادگار گذاشتند که در کارنامه آنها به عنوان اولین ها ثبت شد و علی رغم اشکالاتی در عملکردشان اما هر یک حداقل تا چند سال از بدنه اجتماعی برخوردار بودند.

به عنوان مثال در دولت هاشمی رفسنجانی برای اولین بار با توجه به فضای پایان جنگ تحمیلی، به بازسازی زیر ساخت های عمرانی کشور پرداخته شد اما در عین حال در این دولت زندگی اشرافی برای اولین بار در سطح گسترده ای از مدیران کشور باب شد. برای اولین بار تورم به 49/5 درصد رسید و برای اولین بار در برخی از شهرهای کشور از جمله در قزوین، مشهد، اراک، اسلامشهر و ... آشوب های خیابانی بدون این که زیر ساخت سیاسی داشته باشد، رخ داد. به همین دلیل برای اولین بار نه تنها مشارکت سیاسی مردم و شرکت آنها در انتخابات به شکل چشم گیری کاهش یافت که از میزان مقبولیت رئیس جمهور در دور دوم ریاست جمهوری نسبت به دور اول کاسته شد.

در دولت اصلاحات خاتمی نیز اولین هایی به وقوع پیوست. از جمله برای بعد از فشارهای گسترده بر مطبوعات در دولت هاشمی، برای اولین بار توسعه فضای سیاسی کشور در دستور قرار گرفت و فضای نقد بر رسانه های کشور حاکم شد یا برای اولین بار انتخابات شوراها برگزار شد اما در کنارش برای اولین بار به بهانه توسعه فضای سیاسی، در حجم گستره ای نسبت به مقدسات دینی و انقلابی کشور شبهه افکنی شد. برای اولین بار استانداران به اعتصاب نشستند و تهدید به عدم برگزاری انتخابات کردند و برای اولین بار دشمنان نظام اسلامی به مدیریت حاکم بر قوه مجریه دل بستند.

دولت احمدی نژاد اما اولین هایی از جنس خود داشت. برای اولین بار سفرهای استانی و حضور رئیس جمهور در شهرها و روستاهای کشور تحقق یافت، طرح های مهم اقتصادی از جمله مسکن مهر، سهام عدالت و هدفمندی یارانه ها اجرا شد. اما برای اولین بار تنش های جدی میان دولت و مجلس رخ داد تا جایی که رهبری انقلاب فرمودند هر کس اختلاف را به جامعه بکشاند، خیانت کرده است. برای اولین بار رئیس جمهور در مجلس شورای اسلامی مورد سئوال قرار گرفت و برای اولین بار به دلیل اصرار بر نظر خودش در برابر نظر رهبری، خانه نشینی را برگزید یا به تعبیر اطرافیانش دور کاری کرد.

برای هر یک از روسای جمهور شاید بتوان ده ها مورد دیگر از این اولین ها لیست کرد اما سخن اصلی در این یادداشت، بررسی اولین ها در دولت های دیگر نیست بلکه با مرور عملکرد دولت به اولین هایی در دولت یازدهم برمی خوریم که راز کاهش محبوبیت این دولت را باید درآنها جستجو کرد.

دولت حسن روحانی، اولین دولتی بود که با رأی لب مرزی 7 دهم درصد بیش از حد نصاب، توانست از رقبای خود پیشی بگیرد و به ریاست جمهوری برسد. هر چند این دولت برای اولین بار کابینه خود را سریعا و در جلسه مراسم تحلیف معرفی کرد و برخی از روسای جمهور، در مراسم تحلیف رئیس دولت یازدهم شرکت داشتند اما در عین حال دولت یازدهم برای اولین بار، پیرترین کابینه بعد از انقلاب را تشکیل داد و برای اولین بار حجم گسترده ای از مدیران بازنشسته دولت سازندگی در پست های مدیریتی آن جانمایی شدند و هیچ توجهی به جوانان حامی خود نکرد.

دولت یازدهم اولین دولتی است که از هیچ تئوری اقتصادی و گفتمان مدیریتی برخوردار نیست. تمام توان اقتصادی دولت در برداشتن تحریم ها متمرکز شده و همین موضوع سبب شده تا فشار غربی ها بر اقتصاد کشور بیشتر شود در مقابل خیلی زود با فروکش کردن هیجانات کاذب ناشی از فعل و انفعالات سیاسی، دولت در برابر این سئوال عموم مردم قرار گرفت که چه طرح اقتصادی برای رفع مشکلات اقتصادی جامعه دارد؟

برای اولین بار رئیس جمهور کشورمان در حرکتی نابجا به گفتگوی تلفنی با رئیس جمهور آمریکا تن داد . این گفتگو نه تنها اندوخته ای برای ملت ایران فراهم نکرد که دشمن دیرینه این مردم را برای تحقیر بیشتر کشورمان تحریک کرد به طوری که علی رغم این که آقای روحانی اوباما را با هوش و مؤدب خطاب کرد اما در این 9 ماه، انواع و اقسام توهین ها از سوی آمریکایی ها نسبت به ملت ایران صورت گرفته است که آخرین نمونه آن، بر خلاف تمام ضوابط بین المللی برای اولین بار از صدور ویزا برای حضور نماینده سیاسی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل خودداری شد!

کار به اینجا هم ختم نشد و هیأت های پارلمانی اروپا به راحتی در کشورمان حضور می یابند و نه تنها به مقامات کشور بی احترامی می کنند – از جمله رفتار هیأت اروپایی در دیدار با هاشمی رفسنجانی- بلکه برای حضورشان در ایران شروطی از جمله ملاقات با محکومین دادگاه های ایران و مطالبه حقوق بشری به زعم خود را تعیین می کنند.

وضعیت فرهنگی و جهت گیری های حاکم بر آن، به اندازه ای دلمشغولی علما و مراجع را به دنبال داشت که برای اولین بار، هنوز نیمی از سال اول عمر دولت نگذشته اما تذکرات مراجع تقلید در حوزه فرهنگ شدت گرفته و رهبری انقلاب نیز اعلام نگرانی کردند.

برای اولین بار در حالی که بر اساس قوانین جمهوری اسلامی، استفاده از شبکه های اجتماعی تحت سیطره اسرائیل ممنوع و جرم است اما وزیر ارشاد، معاون اول رئیس جمهور و وزیر خارجه و برخی از مسئولان دولتی دیگر، اصرار به استفاده و ترویج این شبکه های اجتماعی غیر مجاز دارند!

در این دولت برای اولین بار توافقنامه ای در جمهوری اسلامی در خصوص موضوع استراتژیک انرژی هسته ای با اصرار دولت مردان به امضا رسید که مفاد آن استقلال کشور را به مخاطره انداخته و دشمنان دیرینه ما اعلام می کنند آنچه از طریق مذاکرات، در مورد برنامه هسته ای ایران به دست آمده است،‌ حتی از طریق حمله نظامی نیز قابل حصول نبود!

برای اولین بار امتیازات زیادی به طرف غربی داده ایم اما بیش از همه سال های قبل تحقیر و تهدید شده ایم. به طوری که در شش ماه،‌ پنج بار مورد تهدید نظامی قرار گرفته ایم.

برای اولین بار دولت برای اجرای دو طرح اقتصادی به دلیل ناکارآمدی و بی برنامگی، عزت ملت ایران را خدشه دار کرد. بار اول با بکار گرفتن مدیریتی ضعیف در توزیع سبد کالا ، چنان عملکردی از خود به جا گذاشت که رسانه های بیگانه در ایام الله دهه فجر، صف های طولانی سبد کالا را نشانه ناکارآمدی جمهوری اسلامی دانستند و بار دوم در ثبت نام اخذ یارانه،‌ دولت چنان زیاده روی کرد که تلقی عمومی این شد که هر کس برای یارانه ها ثبت نام می کند الزاما نیازمند و فقیر بلکه گداست!

این اقدامات دولت آن قدر ناراحت کننده بود که برای اولین بار در اقدامی مثبت رئیس جمهور کشور در تلویزیون حاضر شد و بابت نحوه عملکرد وزیرانش در توزیع سبد کالا عذرخواهی کرد هر چند معاون وی یک هفته بعد این عذرخواهی را پس گرفت.

برای اولین بار رئیس دولت و تیم کابینه وی در برخورد با منتقدان،‌ چنان عمل کردند که حتی هواداران خود را به واکنش وا داشتند. دولت در حالی که ادعای آزادی بیان و تحمل مخالف و پناه بردن به خدا از بستن دهان منتقدان می کرد، اما در شش ماه اول کاری اش، دو نشریه را به دلیل انتقاد از دولت توقیف و چند رسانه را مستحق تذکر دانست و به دادگاه ارجاع داد و دبیرخانه شورای امنیت ملی از چند نماینده مجلس شکایت کرد. حتی دولت برای اولین بار پا را از این هم فراتر نهاد و منتقدانش را بی سواد، کم سواد، حسود، افراطی و کسانی که پول می گیرند تا نقد کنند، خطاب کرد!

اولین های دولت یازدهم را باید ریشه از دست دادن مقبولیت آن دانست. شاید اگر دولت روحانی، مستقل از چهره های سیاسی همچون هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی تشکیل می شد، می توانست در حفظ مقبولیت خود موفق باشد اما اکنون بحران مقبولیت روز به روز بیشتر از قبل حلقه را بر دولت یازدهم تنگ تر کرده است.

قطعا حمله به رقبای انتخاباتی و در فشار قرار دادن منتقدان، هیچ افزوده ای برای دولت محترم نخواهد داشت. تنها راه حل، بازگشت دولت به جاده ای است که رهبر معظم انقلاب در اولین هفته دولت خطاب به آقای روحانی و کابینه اش اشارت فرمودند : اصل قراردادن ساده زیستی، استکبارستیزی، مردم داری، حمایت از مظلومین عالم، پرکاری و کم خرجی، دوری از اشرافی گری، نگاه به ظرفیت های درونی و در یک کلام بازگشت به آرمان های خمینی عزیز (قدس سره).

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.