جایگاه کاریکاتور در رسانه‌ها به درستی تبیین نشده است
خبرگزاری تسنیم: یک کاریکاتوریست مشهدی گفت: متاسفانه جایگاه کاریکاتور در رسانه‌ها و مطبوعات به درستی درک و تبیین نشده است.
محمود آزادنیا در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در مشهد مقدس اظهار کرد: پدرم نقاش بود و احساس می‌کنم که تمایل به نقاشی در من ناشی از عامل وراثت بوده است، از سال 79 به طور جدی کار خود را در نقاشی شروع کردم و به طور حرفه‌ای به کار هنری پرداختم.
آزادنیا با بیان اینکه دانشگاه من مغازه‌ای در زیست خاور مشهد بود تصریح کرد: در مغازه‌ای که در هنگام نوجوانی داشتم مدرک تحصیلی خود را گرفتم و آنجا بود که دانشجوها مراجعه می‌کردند و سفارشاتی برای آثار هنری می‌دادند، در آنجا اثر هنری به طور مستقیم به دست مردم می‌رسید و این مصداق واقعی هنر برای مردم بود.
وی با اشاره به این که از سال 86 به مجموعه حوزه هنری پیوسته است خاطرنشان کرد: پس از این که با حوزه هنری همکاری خود را شروع کردم ذره ذره از حوزه نقاشی فاصله گرفته و به کاریکاتور پرداختم و پس از این که در چند جشنواره کشوری رتبه‌های اول را کسب کردم پایم به جشنواره‌ها باز شد.
آزادنیا اجتماع هنرمندان کاریکاتوریست در حوزه هنری را موفقیتی برای هنرمندان این حوزه قلمداد کرد که موفقیت‌های ذهنی بسیاری به همراه داشت و در این باره گفت: در نخستین دوره از جشنواره هنرهای تجسمی فجر که در سال 88 برگزار شد مقام اول را کسب کردم و پس از آن در جشنواره‌های خارجی از جمله جشنواره پورتو در پرتغال که با موضوع هواپیما و اشیاء پرنده برگزار شد مقام دوم را کسب کردم.
وی از موفقیت خود در جشنواره AYACC در چین خبر داد و افزود: در سال‌های 2011 و 2012 در این جشنواره که برای جوانان آسیایی برگزار می‌شد توانستم برنده مقام اول شوم.
آزادنیا با بیان این که کار جشنواره‌ای به نوعی کار سفارشی است و فعالیت زیاد در این عرصه تا حدودی ملال آور است عنوان کرد: کاریکاتور با طنزمایه خود می‌تواند با دیدی انتقادی به مسائل اجتماعی در خدمت مردم و مسئولان باشد و با توجه به این خاصیت در بسیاری زمینه‌های اجتماعی کارگشا و مفید واقع شود.
وی با تأکید بر این که کار مطبوعاتی کار سختی است گفت: کار مطبوعاتی از این حیث خوب است که با تیتری که به کاریکاتوریست داده می‌شود سوژه به هنرمند داده می‌شود تا پیرامون آن به خلق آثار خود بپردازد.
این کاریکاتوریست مشهدی افزود: خاستگاه کاریکاتور تنها نمایشگاه‌ها، جشنواره‌ها و مطبوعات نیست و باید خاستگاه‌های آن توسط خود هنرمند کشف شود.
آزاد نیا با بیان این که کاریکاتور می‌تواند در فضاهای اجتماعی مختلف و متعددی حضور یابد و تأثیرخود را برجای گذارد اظهار کرد: در آبان ماه سال گذشته در شهر اوپسالا در سوئد استادی که در حوزه پزشکی فعالیت می‌کرد کارهای من را در رابطه با موضوع معلولیت دیده بود و پس از انجام توافقاتی آثاری که در زمینه معلولیت داشتم در این دانشگاه به نمایش گذاشته شد و این خود مصداق این بود که کاریکاتور به عرصه‌های غیر هنری و تخصصی می‌تواند راه یابد.
وی خاطرنشان کرد: پس از این که تعدادی از آثارم که در پیرامون معلولیت بود در این نمایشگاه به فروش رسید به این نتیجه رسیدم که همیشه تنها یک منظره زیبا نیست که می‌تواند توجه مخاطبان را به خود جلب و آنها را برای خریداری آثار ترغیب کند و این نشان دهنده این بود که هر اثر هنری مخاطب خاص خود را دارد و تنها باید آثار در معرض دید عموم قرار بگیرد.
آزادنیا با تأکید بر این که کاریکاتور می‌تواند در جاهایی قرار گیرد که هیچ زمینه‌ای ندارد تصریح کرد:کاریکاتوریست‌های قدیمی به صرف انتقال پیام اکتفا می‌کردند و امروز شاهد این هستیم که تکنیک نسبت به گذشته پررنگ تر شده است.
وی با بیان این که عنصر زیبایی شناختی در یک اثر هنری در حال حاضر بسیار نمود پیدا کرده است تصریح کرد: این تنها خود آرتیست است که مشخص می‌کند چه تکنیکی می‌تواند به بلوغ برسد و آرتیست باید موضوع خود را پردازش کند تا به معیاری واقعی دست یابد.
برنده مقام دوم در جشنواره هنرهای تجسمی فجر افزود: در کاریکارتور هنرمند باید سوار موضوع، تکنیک و تیتر شود و نباید اجازه دهد که اتفاقات بر کار سوار شوند، زندگی یک هنرمند توأمان با آثار هنری آن است و امکان ندارد زندگی هنرمند در اثار آن مشاهده نشود.
آزادنیا با طرح این پرسش که چرا هنرمندان مشهدی می‌درخشند تصریح کرد: عرصه فعالیت برای هنرمندان کاریکاتوریست مشهدی عرصه وسیعی نیست و همین محدودیت سبب شده است هنرمندان کاریکاتوریست در عرصه کاری خود بدرخشند.
وی با اشاره به این که هنرمندان کاریکاتوریست در مشهد چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرند گفت: ما به دیده نشدن عادت کردیم و مشهدی‌ها در شهر خود دیده نمی‌شوند و در جشنواره‌های کشوری و بین‌المللی به خوبی دیده شدند.
کاریکاتویست مشهدی عنوان کرد: کاریکاتور در ذات خود هنر ارتباط مستقیم با مردم است و یک کاریکاتور حول هر موضوعی باشد توسط مردم درک و فهمیده می‌شود، این هنر انتقادی است و از همین جهت سبب پیشرفت می‌شود.
آزادنیا کاریکاتور را دارای ابعاد غیرانتقادی نیز دانست و افزود: به طور کلی نقد کردن ناسزا گفتن نیست و تجزیه و تحلیل یک پدیده است که می‌تواند برای بهبود وضعیت موجود راهگشا باشد، به طور فردی احساس می‌کنم می‌توانم از عناصر زیبایی استفاده و کار خود را به مخاطب نزدیک کنم تا موضوع و مفهوم را به خورد روح مردم بدهم.
آزادنیا تصریح کرد: از پیچیدگی‌های کاریکاتور چهره این است که در آن باید ویژگی‌های رفتاری شخصی که مورد نظر است کشیده شود و سخت بودن این نوع از کاریکاتور دقیقاً همین جاست که باید آن ویژگی‌های را در نقاشی مشاهده کرد، از این حیث کاریکاتور چهره نیز می‌تواند انتقادی باشد.
وی با تأکید بر این که کاریکاتور مهجور است و از این حیث بکر و دست نخورده مانده است گفت: تا ضرورت یک چیز احساس نشود نمی‌توان انتظار داشت بتوانیم از آن استفاده موثر و مفیدی بکنیم به عنوان مثال اگر قدرت کاریکاتور را فهمیده باشیم می‌توانیم از آن برای صفحه نخست مطبوعات استفاده کنیم و از این طریق پیام خود را به مخاطب برسانیم.
کاریکاتوریست مشهدی بیان کرد: از آنجا که متأسفانه هنوز ضرورت کاریکاتور را درک نکرده‌ایم شاهد هستیم که اگر کاریکاتوری هم در نشریات ما به چاپ می‌رسد در گوشه‌ای درج می‌شود در حالی که اگر اهمیت آن را بدانیم می‌توانیم شاهد باشیم که کاریکاتور در صفحه نخست نشریات جای گیرد.
آزاد نیا در تعریف کاریکاتور گفت: کاریکاتور یک فیلم فشرده شده است و در آن هنرمند یک لحظه قطعی را پیدا می‌کند و تنها در یک تصویر و نما به مخاطب خود نشان می‌دهد.
وی با تأکید بر رعایت خطوط قرمز در طرح کاریکاتور افزود: تنها زمانی می‌توانیم بگوییم کاریکاتور جایگاهی ندارد که همه چیز درست و به جا باشد در حالی که در هیچ جامعه‌ای نمی‌توان انتظار داشت تا همه چیز درست باشد و همواره کاستی‌ها و نقص‌هایی در وجوه مختلف یک جامعه وجود دارد.
انتهای پیام/ ق
