لازمه ایستادن ایران در بین ۱۰ اقتصاد اول دنیا

به گزارش خبرگزاری تسنیم، جعفر خیرخواهان مطلبی را با عنوان«لازمه ایستادن ایران در بین 10 اقتصاد اول دنیا»در ستون یادداشت روز،روزنامه خراسان به چاپ رساند:
رئیس جمهور ایران که یکی از میهمانان و سخنرانان اصلی اجلاس امسال مجمع جهانی اقتصاد در داووس سوئیس به حساب می آمد در فرازی از سخنان خویش جمله ای کلیدی ابراز داشتند که "اقتصاد ایران، بنیه و ظرفیت آن را دارد تا ظرف سه دهه آینده در زمره ده اقتصاد اول دنیا قرار گیرد." ایشان در ادامه توضیح دادند "این هدفی است که در کلانِ برنامه ریزی اجتماعی، اقتصادی، سیاست داخلی و سیاست خارجی در پی آن بوده، و برای تحقق آن، قصد جدی دارم که همه پی ریزی های لازم در مدتی که مسئولیت دولت را برعهده دارم، انجام، و همه موانع سیاسی و اقتصادیِ عمده را مهار و مرتفع نمایم."

دکتر روحانی اقتصاد ایران را در کنار اقتصادهای نوظهور قرار داده و چنین گفتند: "روشن تر بگویم، من اقتصادِ ایران را نزدیک ترین، همگون ترین، و با ظرفیت ترین اقتصاد به اقتصادهای موفقِ نوظهور می بینم، و آینده را همراه و در کنار آنها، ترسیم می کنم."

همان طور که رئیس جمهور محترم به درستی اشاره کردند ایران استحقاق و قابلیت آن را دارد که در بین 10 قدرت اقتصادی جهان جای گیرد. اما مهم داشتن عزم جدی و برنامه و نقشه راه و تعهد به اجرای آن است. با تصویب سند چشم انداز 20 ساله قرار بر این بود به سمت عمل به آن حرکت کنیم و در صورت تحقق و تداوم نرخ رشد اقتصادی 8 درصدی، به راحتی می توانستیم قدرت اول منطقه شویم و سپس در افق 20 ساله دوم در بین 10 اقتصاد اول جهان جای گیریم. اما متاسفانه دولت پیشین در هشت سال مسئولیت، هدف گذاری ها را تغییر داده و با سیاست های پوپولیستی، اقتصاد و تولید ملی را رنجور کرد.

بی مناسبت نیست به وضعیت کشور همسایه ترکیه نگاهی بیندازیم که اصلی ترین رقیب ایران در منطقه غرب آسیا است. این کشور نیز برای افق سال 2023 خود به مناسبت یکصدمین سال تاسیس جمهوری ترکیه به دست آتاتورک، همین هدف را تعیین کرده است یعنی دهمین اقتصاد بزرگ جهان شود. برای رسیدن به این هدف، تولید ناخالص داخلی ترکیه که در سال 2014 از یک تریلیون دلار رد می شود باید در سال 2023 به 2 تریلیون دلار برسد و بدین منظور نیاز به حفظ نرخ رشد اقتصادی سالانه 7 درصدی دارد.

ترکیه برای تبدیل شدن به قدرت دهم جهانی، اهداف بخش های متعدد دیگری را مشخص کرده است مثل: رساندن حجم صادرات به 500 میلیون دلار، تبدیل شدن به پنجمین مقصد اصلی گردشگری جهان با سالی 50 میلیون بازدیدکننده خارجی، بودن یکی از 10 بندر بزرگ جهان در ترکیه و ...ترکیه هم اکنون رتبه هفدهمین اقتصاد جهان را دارد و در ده سال گذشته یکی از موتورهای رشد اقتصاد جهان بود رشد اقتصادی که در برخی سالها به 11 درصد هم رسید.

البته ترکیه همیشه این گونه نبوده است به طوری که در سال های 2000 و 2001 گرفتار بحران مالی، نرخ تورم سه رقمی و بخش بانکداری ورشکسته بود. در سال 2001 رشد اقتصادی آن به منفی 6 درصد سقوط کرد. اما با به قدرت رسیدن حزب عدالت و توسعه در ترکیه، ورق برگشت. دولت جدید بی درنگ شروع به اصلاح ساختار اقتصادی و کاهش نرخ تورم و تثبیت ارزش لیره نسبت به سایر ارزها کرد تا اعتماد سرمایه گذاران به ثبات اقتصادی جلب شده و صادرات جهش کند. ترکیه در فاصله تنها ده سال با تمرکز بر مزیت های خود توانست به یک بازیگر مهم در صحنه اقتصاد جهان تبدیل شود. پیدایش طبقه کارآفرین از مناطق مرکزی ترکیه (معروف به ببرهای آناتولی) در صنایع منسوجات، لوازم منزل، ساختمان، آهن و فولاد و شیمیایی، یک طبقه متوسط چشمگیر به وجود آورد که برای توسعه اقتصادی ضروری است.

پس چه خوب است از تجربه ملت هایی که رشد بالا داشته اند درس بگیریم. خوشبختانه کمیسیون رشد بانک جهانی در گزارش سال 2008 با بررسی تجربه چهل سال رشد اقتصادی در کشورهای با رشد 7 درصد و بالاتر نشان داد همه آنها در این عوامل اشتراک داشته اند: ثبات اقتصاد کلان و منابع مالی پایدار دولت؛ نرخ بالای پس انداز و سرمایه گذاری؛ تخصیص منابع بر اساس قیمت های بازاری؛ اقتصاد باز صادرات محور، دانش و ظرفیت پاسخگویی به تقاضای جهانی و سرانجام از همه مهمتر رهبری و حکمرانی سالم که متعهد به رشد اقتصادی بالا باشد و نظام اداری توانمند و بدون فساد داشته باشد.

باید توجه داشت تمام پیشرفت های علمی و اختراعاتی که می کنیم در نهایت امر باید در شاخص رشد تولید ناخالص داخلی جلوه گر شود. متاسفانه رشد اقتصادی ایران، نه رشد درون زا و متکی بر توانمندی های داخلی، بلکه متکی بر فروش نفت بوده است. جهش قیمت نفت در هشت سال گذشته، دست دولت احمدی نژاد را در ایجاد رفاه موقتی برای مردم باز گذاشت که به محض تشدید تحریم و کاهش درآمد نفتی آن رفاه هم رنگ باخت.

افزایش رشد اقتصادی و پایداری آن در گرو بهره وری نیروی کار و تحول تکنولوژیک است و تنها وسیله رسیدن به آن هدف، آموزش و پژوهش جهت افزایش کارآیی و سطح مهارت افراد است. توجه به تحقیق و توسعه و افزایش سهم آن از 0.5 درصد کنونی به 2 یا 3 درصد باید در دستور کار دولت قرار گیرد.

با مسیر طی شده در هشت سال گذشته، رشد اقتصادی در حد دو تا سه درصد بیشتر نخواهد بود که اگر رشد جمعیت را هم از آن کم کنید رشد سرانه ناچیزتر خواهد شد. چنین عملکردی باعث خواهد شد ایران از رتبه 17 یا هجدهمین اقتصاد بزرگ جهان به رتبه های بالای بیست سقوط کند و کشورهایی مثل ترکیه، عربستان و حتی امارات و مصر جای ایران را بگیرند. این هشداری است که اگر دیر بجنبیم و سرگرم دعواها و منازعات داخلی شویم به تدریج در صحنه جهانی به حاشیه رانده خواهیم شد. جدای از این، کشور ما در مقطع کنونی با نسل جدید و انبوه جوانانی روبرو است که پر از امید و آرزو بوده و همواره خود را با سایر کشورها مقایسه کرده و توقع دستیابی به سطح رفاه و امکانات آنها را دارند. کم رشدی اقتصاد و عدم تامین نیازهای این نسل پرتکاپو باعث سرخوردگی آنها شده و این فرصت جمعیتی را هم به تهدید تبدیل می سازد.

منبع:روزنامه خراسان

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.