مریلا زارعی:«شیار۱۴۳»،« از کرخه تا راین» را برایم زنده کرد

به گزارش خبرنگار فرهنگی تسنیم،مریلا زارعی بازیگر تأثیرگذار فیلم«شیار 143» در حالی که نمی توانست اشک های خودش را کنترل کرده و صحبت کند،درخصوص نقش خودش گفت: خیلی خوشحالم که در این نقش بازی کردم و با اینکه با این نقش زندگی کرده بودم،عذرخواهی می کنم تحت تأثیر قرار گرفتم. حرف های بسیاری گفتن دارم و بسیار تشکر می کنم اما واقعیت این است که اگر تحلیلی بعد از نمایش فیلم نبود، نمی توانستم بعد از نمایش به جلسه پرسش و پاسخ بیایم. فکر می کنم همه شما با من موافقید و واقعا از تمام انرژی های خوبی که امروز در سالن از شما گرفتم و همچنین از بازیگران خوب کرمانی تشکر می کنم. از خانم آبیار برای نوشتن این متن زیبا تشکر می کنم.

زارعی افزود: من مانند یک مخاطب تحت تأثیر فیلم قرار گرفتم و تمام فیلم را با دقت و همکاری همکاران و کارگردان با وسواس کار کردیم و سعی کردیم وقتی به این سوژه نزدیک می شویم خدای نکرده  به ساحت شخصی که نقش آن را بازی می کنم، لطمه نخورد و مسئولیت بسیار سنگینی بود و از همین جا دوست دارم از آقای حاتمی کیا تشکر می کنم که گفته اند:«من فیلم چ را به شیار 143 تقدیم می کنم.»

این بازیگر ادامه داد: وقتی فیلمنامه به دستم رسید، ایران نبودم و کنار رود راین این فیلمنامه را خواندم و دقیقا همان موقعیتی را داشتم که قهرمان «از کرخه تا راین» آقای حاتمی کیا کنار رود راین داشت؛ با این تفاوت که احساس کردم باید برگردم و نقشی را زنده کنم که شاید بسیاری از ما در مورد آن کوتاهی کرده ایم.

زارعی درباره چگونگی پذیرش و در پاسخ به اینکه آیا محیط صنعتی و افسرده بودن شهر می تواند روی نقشش تأثیر بگذارد بیان کرد: وقتی فیلمنامه ای به دستم می رسد و قرار است نقشی را کار کنم ، به طور ناخودآگاه یک نوع موسیقی در درون ذهنم زنده می شود و بسته به شخصیت و فضای داستان در تمام کارم با آن موسیقی نقش را سپری می کنم. حقیقت این است که بیش از آن چیزی که باید، فضای سخت و سنگین سرچشمه، سازم را با مناجات سحرگاهی ماه مبارک رمضان کوک کردم و این کار با شروع این ماه بود و فضای بسیار خوبی بر کار حاکم شده بود
وی افزود: بیش از تمام عوامل بیرونی این مسأله روی من تأثیر گذاشت و احوالم را پر کرد اما ما هر نقشی را که بازی می کنیم، فضا و شرایط می تواند به ما کمک کند و گاهی بعضی عوامل آزاردهنده است و سعی کردیم آنها را کنار بگذاریم و به نقش خودم نزدیک شویم. حتی اگر فضا مفرح هم باشد، روی نقشم تأثیری ندارد و آنچه برایم مهم است ویژگی های موجود در نوشته و کارگردان و همبازی ها هستند. گلاره عباسی در بسیاری از لحظات که می توانستند کاری انجام دهند، به نفع نقش الفت سکوت و آرامش را به وجود می آوردند و گاهی احساس می کردم  در این نقش دخترم را نیز فراموش کردم.

انتهای پیام/