یکی از داغ ترین دوره های جایزه اسکار با چند شگفتی بزرگ

خبرگزاری تسنیم: مجتبی اردشیری

برای روشن شدن بیشتر این موضوع، تحلیلی خواهیم داشت بر نامزدهای بخش های مهم اسکار هشتاد و ششم.

بهترین فیلم سال 

اخاذی آمریکایی: از فیلم "دیوید اَ راسل"، از ماه ها قبل به عنوان یکی از نامزدهای احتمالی این بخش نام برده می شد.اما همین که در نامزد شدن این فیلم یقین وجود داشت بر این اتفاق نیز یقین وجود دارد که این فیلم، در حضور آثار قدرتمند دیگر این بخش، تقریبا هیچ شانسی برای کسب اسکار بهترین فیلم ندارد."اخاذی آمریکایی" یکی از فیلم هایی است که آکادمی امسال، توجه بسیار ویژه ای در بخش های مختلف به آن داشته است.

گرگ وال استریت: اثر جنجالی "مارتین اسکورسیزی" نیز از جمله فیلم هایی است که از آن به عنوان اثری که آکادمی در حق آن لطف ویژه ای داشته، نام برده می شود؛ فیلمی که مطمئنا نمی تواند در این بخش، موفق به دریافت مجسمه اسکار شود.

12 سال بردگی: اولین بخت دریافت اسکار بهترین فیلم، متعلق به فیلم "استیو مک کویین" است که تاکنون موفق شده جوایز معتبر بسیاری را از آن خود کند.فیلمی که همه چیزش سر جای خودش است، همه موافقان و مخالفان خود را به این حقیقت زود هنگام معترف نموده که اسکار این بخش، به حق، به این فیلم خواهد رسید.

جاذبه: اگر آرای داوران آکادمی، که در هر سال، شگفتی های بسیاری را به خود می بیند، امسال هم در این بخش، اتفاق بیفتد و "12 سال بردگی" به عنوان بهترین فیلم انتخاب نشود، مطمئنا فیلم سه بعدی"جاذبه"، تنها جانشین شایسته ای برای کسب این عنوان است.

باشگاه خریداران دالاس: درام قابل تامل " ژان مارک والی" در حالی در بخش بهترین فیلم های اسکار هشتاد و ششم جای گرفته که فیلم های به مراتب قوی تری نسبت به این فیلم از این فهرست کنار گذاشته شده اند.

نبراسکا: اگر شگفتی آرای داوران در این بخش به گونه ای رقم بخورد که اسکار بهترین فیلم به "12 سال بردگی" و "جاذبه" تعلق نگیرد، طبیعتا این فیلم سیاه و سفید " الکساندر پین" است که موفق به دریافت این جایزه می شود.فیلمی که برخلاف تمام تصوراتی که پیش از اکران از آن می شد، یکی از شگفتی های هالیوود در اکران و جشنواره های معتبر بین المللی را رقم زد.

کاپیتان فیلیپس: یکی از ناکامان بزرگ اسکار امسال در بخش های دیگر است.این فیلم دریایی با وجود روح قهرمانانه اش که در سر تا سر اثر به چشم می خورد، تقریبا همان مولفه های مورد پسند یک فیلم اسکاری را در خود دارد، اما گمان برده نمی شود که در حضور 3 فیلم بسیار قوی دیگر، بتواند شگفتی ساز این بخش لقب بگیرد.البته یک احتمال خفیف وجود دارد که داوران برای دلجویی از ناکامی بزرگی که برای این فیلم در بخش های دیگر رقم زده اند، تصمیمی بزرگ و به دور از قواعد ساختاری بگیرند و در حضور چشمان نافذ "12 سال بردگی"، "جاذبه" و "نبراسکا"، اسکار بهترین فیلم را به "کاپیتان فیلیپس" دهند.

او: فیلم "اسپایک جونز" به لحاظ ساختار روایی و اجرایی، تقریبا قابل مقایسه با فیلم "کاپیتان فیلیپس" است با این تفاوت که چاشنی روحیه قهرمانانه در این فیلم، اصلا به اندازه فیلم " پل گرین گرس" نیست و در عوض، چارچوبه های درام "کاپیتان فیلیپس" کمرنگ تر از "او" می باشد.پوئن بارز فیلم، به جز بازی های درخور تحسینش، تفسیر جدیدی است که این فیلم از آینده انسان متکی به تکنولوژی، تشریح نموده است؛ تنهایی انسان و داستان عاشقانه متکی بر این احتمال در فیلم، خیلی توی چشم می زند و بیانی کاملا جدید و مبتکرانه دارد اما با این حال هم احتمال اسکاری شدن این فیلم در این بخش به همان اندازه ای است که برای "کاپیتان فیلیپس"

فیلومنا: باور اینکه فیلم "استیون فریرز" در فهرست بهترین فیلم های اسکار قرار بگیرد بسیار سخت است اما داوران آکادمی، این فیلم را علاوه بر این بخش، در 4 بخش دیگر نیز نامزد کردند تا مراتب توجه خود را به این فیلم اعلام کنند.گرچه قدر مسلم اینکه، درصد دریافت اسکار بهترین فیلم برای این کار، تقریبا صفر است. قرار گرفتن نام این فیلم در این بخش، اولین انتقاد جدی به اعضای آکادمی اسکار امسال است.

 همان گونه که مشاهده شد، در این بخش، "12 سال بردگی" شانس مسلم دریافت اسکار است؛ به جز قابلیت های بسیار بالای فیلم، جو روانی خوبی نیز در حال حاضر در مورد این اثر وجود دارد؛ تعداد نقدهای منفی در مورد این فیلم بسیار کم است و همان تعداد معدود نقدهای منفی، چندان آتشین نیستند و با روحیه منعطفانه نوشته شده اند."جاذبه" نیز تقریبا چنین وضعیتی دارد و پس از آن، "نبراسکا" با فاصله ای معنادار، در رده سوم قرار می گیرد.با این حال، بودند فیلم هایی که می توانستند به راحتی در فهرست بهترین فیلم های اسکار هشتاد و ششم قرار بگیرند.

طبیعتا بزرگترین ناکام این بخش، "درون لوین لوییس" برادران کوئن است که به تازگی موفق شده بود قبل از ناکامی بزرگش در گلدن گلوب، جایزه بسیار مهم بهترین فیلم انجمن ملی منتقدان فیلم آمریکا را از آن خود نماید.فیلم های دیگری نیز هستند که می توانستند جایی در فهرست نامزدهای اسکار بهترین فیلم داشته باشند که از آن جمله می توان به "یاسمن غمگین"، "شتاب" و حتی "پیشخدمت" اشاره کرد؛ فیلم هایی که به لحاظ ساختاری، قابل توجه تر از فیلم هایی چون "باشگاه خریداران دالاس" و "فیلومنا" به حساب می آیند.

بهترین کارگردانی سال 
"دیوید اُ راسل" برای "اخاذی آمریکایی" :"اُ راسل"، خنثی ترین فرد فهرست بهترین کارگردانی اسکار 2014 محسوب می شود.فیلم، قابلیت چندان خاصی به لحاظ میزانسن و خلاقیت های اجرایی نداشت که "اُ راسل" به واسطه آن در فهرست بهترین کارگردانان سال قرار بگیرد به همین جهت مطمئنا اسکار را دستان او نخواهیم دید.البته به این نکته هم باید اشاره کنیم که "اُ راسل"، در چهار سال گذشته، توانسته سه بار نامزد بهترین کارگردانی در اسکار شود؛ او در 2010 برای فیلم "مبارز"، در 2012 برای فیلم "کتابچه بارقه امید" و امسال هم برای "اخاذی آمریکایی" نامزد دریافت اسکار شده است.

"آلفونسو کوارون" برای "جاذبه" :تقریبا همه از درخشیدن برق مجسمه اسکار بهترین کارگردان اسکار هشتاد و ششم در دستان او سخن می گویند.کارگردانی که توانسته در کنار به کنارگیری تکنولوژی روز، روایت قابل باوری را در لوکیشنی محدود، از سوژه ای به نمایش بگذارد که تا به امروز هیچ استفاده ای از آن نشده بود.دریافت جایزه گلدن گلوب به همراه نقدهای فوق العاده مثبتی که برای این فیلم نوشته شده، بزرگترین پشتگرمی کوارون برای رسیدن به اسکار هشتاد و ششم است.

"استیو مک کویین" برای "12 سال بردگی": مک کوئین در این فیلم، یک کار خارق العاده و آوانگارد انجام داد و توانست به داستانی واقعی، سر و شکلی دراماتیک آن هم در تمام اجزایش، ببخشد اما او در "12 سال بردگی" خلاقیت خاصی از خود بروز نداد چرا که اساسا فیلمنامه و سر و شکل داستان، این اجازه را به وی نمی دهد، درست برخلاف کوارون که سر و شکل داستانی "جاذبه"، اجازه استفاده خلاقیت بی امانی را به این کارگردان می دهد و او هم با هوشمندی خارق العاده ای، از آن استفاده ای بهینه به عمل آورد؛ خلاقیتی که داوران نمی توانند از آن چشم پوشی کنند.

"الکساندر پین" برای "نبراسکا": پین، میزانسن های دقیقی برای فیلم خود در نظر گرفته است اما نتوانسته ابتکارات منحصر به فردی را با توجه به شرایط داستانش که بسیار خاص و البته جدید است را نشان دهد.مطمئنا همین نامزدی برای پین، بالاترین پوئن برای این کارگردان محسوب می شود.

"مارتین اسکورسیزی" برای "گرگ وال استریت":اسکورسیزی بزرگ، همیشه یک پای ثابت بهترین های هر جشنواره ای است.اما باید قبول کرد که جوانتر ها، امسال خارق العاده ظاهر شدند و اجازه افتخارآفرینی مجدد به اسکورسیزی بزرگ را نخواهند داد.

توضیحات دیگر : همان گونه که عنوان شد، اسکار بهترین کارگردانی برای "آلفونسو کوارون" تقریبا مسجل است.در این بخش نیز ناکامانی وجود دارند که البته باید گفت حتی اگر آن ناکامان نیز در این فهرست جایی داشتند، باز این کوارون بود که بخت اصلی دریافت جایزه بهترین کارگردان اسکار هشتاد و ششم قلمداد می شد.بزرگترین ناکام این بخش، "پل گرین گراس" برای فیلم "کاپیتان فیلیپس" است که در شرایط بسیار سختی توانست روح قهرمانانه ای را در این فیلم خلق نماید بدون آنکه از عناصری چون تخیل موهوم یا فانتزی های رایج این گونه از سینما استفاده کند."اسپایک جونز" هم در فیلم "او، استفاده بهینه ای از ملغمه رئالیستی اثر و جاذبه های احساسی کارش به عمل آورده است که تماما در خدمت اثر بودند و حکم یک چاشنی مستقل را برای جذابیت بیشتر داستان نداشتند.

بهترین بازیگر نقش اول مرد سال 

"کریستین بیل" برای "اخاذی آمریکایی" : بیل، همیشه یک اتفاق تکرار نشدنی در سینمای هالیوود است.مهم، فیلمنامه و کارگردانی است که نشان می دهد تا چه اندازه ای می توانند از هنر او استفاده کنند.در متدهای کارگردانی "اُ راسل" که هیچ شکی نیست اما فیلمنامه "اخاذی آمریکایی"، آن فیلمنامه پرکشش و خاصی نبود که آن بازی های منحصر به فرد را از بیل بخواهد بنابراین همان گونه که این بازیگر در گلدن گلوب امسال هم ناکام ماند مطمئنا در اسکار هم بار دیگر طعم ناکامی را خواهد چشید.

"لئوناردو دی کاپریو" برای "گرگ وال استریت" : شایسته ترین و محق ترین بخشی که فیلم "گرگ وال استریت " می توانست یک نماینده داشته باشد، همین بخش بود.آکادمی در طول سالیان گذشته نشان داده که علاقه چندانی به لئو ندارد اما بازی مالیخولیایی وی در فیلم جدید اسکورسیزی، راهی را پیش پای اعضاء قرار نداد تا وی را در فهرست بهترین ها جای ندهند.با این حال، او سومین بخت کسب اسکار 2014 در این بخش خواهد بود.

"متیو مک کانهی" برای "باشگاه خریداران دالاس" : دومین بخت دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد که پشتوانه ای قوی چون عنوان بهترین بازیگر مرد گلدن گلوب 2014 را پشت سر خود می بیند.شرگشتگی های حیرت آوری که مک کانهی در مواجهه با خبر ایدز خود با آن درگیر می شود و از آن سو، استیصال به غایت محترمانه و به دور از  موضع ترس و ضعف وی در جستجو برای دارویی برای مقابله با بیماری اش، به حدی زیبا از آب درآمده که شاخص ترین امتیاز فیلم را به خود اختصاص داده است؛ معلوم است که حتی آن 20 کیلویی که مک کانهی برای این ایفای نقش، از وزن خود کم کرده نیز کاملا به هماهنگی زبان بدن او کمک کرده است.

"بروس درن" برای "نبراسکا" : درن اگرچه در "نبراسکا" بازی قابل قبولی از خود به نمایش می گذارد اما این جنس بازی های معمولی رو به بالا، اصلا اسکاری نیست در حالی که با توجه به شرایط خاص فیلم، درن می توانست ری اکشن های احساسی بهتری نسبت به آنچه در این فیلم مشاهده کردیم، از خود بروز دهد اما با این حال قرار گرفتن نام او در فهرست نامزدهای این جایزه و کنار گذاشتن نام هایی که در ادامه، به آن اشاره خواهیم کرد، یکی از عجایب اعلام نامزدهای اسکار 2014 است.

"چوویتل اجیوفور" برای "12 سال بردگی" : اصلی ترین بخت دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد، اجیوفور است.شاید در نگاه نخست، جنس بازی های قوام یافته اجیوفور با مک کانهی، برابری نماید اما فرق بزرگ این دو نقش، حس قهرمانانه شان است که اجیوفور توانسته به واسطه آن، خود را در شمایل یک قهرمان نشان دهد؛ آن هم یک قهرمان مردمی که با طی کردن مراتبی، به آن درجه از محبوبیت و مردمی بودن دست پیدا می کند و مهم تر از آن اینکه، تمام طی طریق های این مراتب در بازی های اجیوفور، قابل باور و دوست داشتنی است در حالی که نقش مک کانهی، تنها به صورت بالقوه، واجد قهرمان پروری است که با توجه به نوع روایت، این قهرمان پروری به شکل بالفعلش در فیلم رخ نمی دهد.

توضیحات دیگر: در این بخش، اسکار اجیوفور تقریبا قطعی است.این بخش، تنها بخش اسکار امسال است که ناکامان بسیاری را به خود می بیند و شدت انتقادات نیز بیشتر معطوف به تصمیم گیری اعضاء آکادمی در این بخش است.قرار نگرفتن نام "تام هنکس" برای بازی در فیلم "کاپیتان فیلیپس"، زلزله چند ریشتری نامزهای اسکار امسال است؛ هنکس در این فیلم، یکی از بهترین بازی های عمر خود را انجام داده و اتفاقا، همان شمائل قهرمانانه مورد نظر آکادمی را نیز بر بستری از دلهره و تشویش، به زیبایی به تصویر می کشد. حتی به یاد نمی آوریم که هنکس، نقش مشابه اینچنینی ای را در کارنامه اش داشته باشد که لااقل به دلیل تکراری بودن بازی، بخواهند وی را از نامزدی در این بخش کنار بزنند.اگر هنکس در میان نامزدهای بهترین بازیگر نقش اول مرد امسال بود، دیگر نمی شد چنین قاطعانه در مورد اسکاری شدن اجیوفور سخن گفت.

"رابرت ردفورد" هم برای "همه چیز از دست رفته"، بازی درخشانی از خود به نمایش گذاشته که ریشتر زلزله نبود نام وی در فهرست نامزدها این بخش، کمتر از ریشتر زلزله نبود "تام هنکس" نیست.رد فورد به تنهایی، بار این فیلم را به شکلی پرصلابت و بدون آنکه حتی یک کلمه سخن بگوید، به دوش می کشد و نشان می دهد که هنوز در این سن و سال هم می تواند شگفتی ساز باشد اما چطور می شود که نامی از وی در فهرست نامزدها قرار نمی گیرد؟!  "هیو جکمن" برای "زندانیان" نیز نقش متفاوتی از خود نشان می دهد و خلاقیت های مثال زدنی ای را در مقابله با دنیایی تاریک و پرغصه به نمایش می گذارد که حداقل می بایست نامش به عنوان نامزد در این فهرست می آمد.
"خواکین فونیکس" برای بازی در فیلم "او"، "ادریس البا" برای بازی در فیلم "ماندلا: راه طولانی آزادی" و "جیمز گاندولفینی" برای بازی در فیلم "به اندازه کافی گفته شده" نیز هر یک شایسته حضور در بین نامزدهای بهترین بازیگران نقش اول مرد اسکار هشتاد و ششم بودند.

بهترین بازیگر نقش اول زن سال 

"کیت بلانشیت" برای "یاسمن غمگین" : بلانشت، همچنان در هر فیلمی که بازی می کند، حضوری قدرتمندانه دارد.بلانشت در این فیلم به نوعی، یک ابرقهرمان است.او به خوبی می تواند یک تصویر دو وجهی از تقابل با مشکلات درونی خود برای یک سازندگی روحی و درونی و یک تقابل با نگاه جامعه به زنی که به شدت در زندگی اش سرخورده شده و حال می خواهد زندگی دیگری را بنیان گزارد، عرضه نماید.این بازی دو وجهی بلانشت، مطمئنا او را محق ترین فرد برای دریافت اسکار بهترین بازگر نقش اول زن معرفی خواهد نمود.

"ساندرا بولاک" برای "جاذبه" :وقتی در یک فیلم خارق العاده، فضاسازی های جدیدی رخ می دهد، بازیگر باهوش و توانمندی چون بولاک نیز برای هر پلان آن، برنامه ریزی های خاص خود را دارد چنان که در "جاذبه" با آن همه محدودیت های یک اثر داستانی خیلی خاص، توانست در برابر آن همه افکت های سرسام آور، تصویر متفاوتی از بولاکی که تا به امروز می شناختیم را ارائه دهد.بی شک پس از "بلانشت"، اسکار این بخش، حق واقعی اوست.

"جودی دنچ" برای "فیلومنا" :یک بازی فوق العاده معمولی از پیرزنی که فرزندش را در بدو تولد به خانواده ای می سپارد و حال در پی اوست.حتی این بازی می توانست به واسطه رگه های احساسی مستتر بسیار قدرتمندی که می توانست داشته باشد، به مراتب قوی تر از آنچه در فیلم دیدیم، به ثبت برسد اما "جودی دنچ" پس از این همه سال هنرنمایی، بالاخره توانست نام خود را در میان نامزدهای این بخش جای دهد در حالی که درصد لمس دستانش با مجسمه اسکار، صفر صفر است.

"امی آدامز" برای "اخاذی آمریکایی" : بازی آدامز در این فیلم از آنجایی خود را خوب نشان می دهد که بازیگر مقابل او، "کریستین بیل"، به واسطه نقشی که برای او نوشته شده، نمی تواند بازی درخور توجهی از خود نشان دهد به همین دلیل، بازی آدامز که موقعیت های به مراتب بهتری نسبت به بیل دارد، قدرت عرض اندام را برای این بازیگر به وجود می آورد.آدامز که بازی خوبی از خود در این فیلم ارائه می دهد، در رقابت با دیگر نامزدها قوی این بخش، چندان شانسی برای بردن مجسمه طلایی اسکار ندارد.

"مریل استریپ" برای "آگوست: اوسیج کانتی" : استریپ با این نامزدی، توانست برای هجدهمین بار، نامزد اسکار شود و از این رو، رکوردی جاودانه و تقریبا بی تکرار را برای خود ثبت نماید.با این حال استریپ در این سن و سال نیز نقش های خود را باورپذیر بازی می کند و با هر نامزدی، یکی از بخت های مسلم دریافت این جایزه معرفی می شود؛ در حالی که امسال گمان برده نمی شود این جایزه به او برسد.

توضیحات دیگر: همان گونه که عنوان شد، "کیت بلانشت" در وهله اول و "ساندرا بولاک" در وهله دوم، محق دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن هستند. در این میان بازیگرانی چون "اما تامسون" برای فیلم "نجات آقای بنکس"  و "کیت وینسلت" برای فیلم "روز کارگر" می توانستند به واسطه نقش آفرینی شان، جایگاهی در میان نامزدهای اسکار امسال داشته باشند که این اتفاق در مورد آنها رخ نداد که اگر هم می داد، بعید به نظر می رسید تغییری در تعیین بازیگر اسکاری این بخش به وجود می آورد یا رقابت را در میان بازیگران زن بالای جدول این بخش تنگاتنگ تر می کرد.

بهترین فیلمنامه ارجینال 

اخاذی آمریکایی : شاید تنها علتی که سبب شد تا این فیلم در میان 5 نامزد بخش بهترین فیلمنامه قرار بگیرد، موقعیت های خاصی است که تنها قابلیت اجرایی برای دو کاراکتر اصلی فیلم با آن خصوصیات منحصر به فرد را دارند؛ به عبارت دیگر این موقعیت ها، چندان، حالتی عمومی نداشته و وابستگی چندانی هم به عطف های داستانی مرسوم در آثار مشابه خود ندارند.با این حال فیلمنامه این فیلم در رقابت با دیگر فیلمنامه های قابل قبول این بخش، شانسی برای رسیدن به مجسمه طلایی اسکار ندارد.

یاسمن غمگین : "وودی آلن" دوست داشتنی، با این اقتباسی که از "اتوبوسی به نام هوس" انجام داده، برای شانزدهمین ‌بار، نامزد جایزه بهترین فیلمنامه اسکار شده است که یک رکورد غیر قابل تکرار را رقم زده است.فیلمنامه ای که اصلی ترین بخت دریافت مجسمه اسکار این بخش است.فیلمنامه ای که از یک سو، موقعیت ها را به گونه ای هم راستا با یکدیگر، در جهت ویرانی زنی پیش می برد و از دیگر سو، انعطافی در آن موقعیت ها برای برخواستن زن در جهت تشکیل یک زندگی دوباره از خود نشان نمی دهد.همه چیز در فیلم، چه قبل از آن تصمیم بزرگ و چه بعد از آن، ثابت است و تنها، این کاراکتر زن اصلی داستان است که سه برهه زمین خوردن، روند تدریجی تحول و رسیدن به نقطه آرامش را به زیبایی در اثر نشان می دهد.آلن با این فیلمنامه، بار دیگر تبحر زبردستانه خود را در این عرصه به رخ همتایان کم تعدادش می کشد.

باشگاه خریداران دالاس : فیلمنامه این کار، از آن جهت قابل توجه است که تفسیری جدید از تلاش برای بقا را به تصویر می کشد؛ تصویری که در عین مشاهده رگه هایی از ناامیدی، سرسختانه در دنیای پرامید نیز می لغزد و تاویل های باورپذیری از امید در کاراکتر مرد ایدزی را به تصویر می کشد که به شدت پذیرفتنی است.با این حال فیلمنامه این فیلم در رده سوم بخت های اصلی دریافت اسکار این بخش جای می گیرد.

او : نخستین تجربه فیلمنامه نویسی"اسپایک جونز" به شدت قابل توجه است.به گونه ای که فیلمنامه، چند سر و گردن بالاتر از بحث های اجرایی فیلم، خود را نشان می دهد.فیلمنامه ای که برای نخستین بار، شرایط جدیدی از انسان های آینده را نشان می دهد و برخلاف آثار پرتعداد مشابه، به موضوع جدید "تنهایی انسان" می پردازد که با استفاده از قدرت تکنولوژی، هنوز هم می تواند بهره های بی نظیری از قدرت عشق ببرد که لحظات شیرینی را برای مخاطب خود فراهم می آورد.با توجه به توفیق این فیلم در دستیابی به جایزه بهترین فیلمنامه گلدن گلوب امسال، این احتمال که فیلمنامه این کار در رقابتی دوباره با "یاسمن غمگین"، این بار در اسکار، پیروز شود، بسیار اندک است و از این رو، بخت دوم کسب اسکار این بخش محسوب می شود.

نبراسکا: فیلمنامه "باب نلسون"، تلویحا فیلم های "نورمن راکول" را به یادها می آورد.همان ابهامات دوست داشتنی که تا پایان فیلم نیز پاسخ چندان روشنی بدان داده نمی شود.یک فیلمنامه داستانی که با یک سوء تفاهم قابل باور آغاز می شود و خیلی قدرتمندانه، پیچیدگی های داستانی بعدی اش را نشان می دهد.قدرت داستانی فیلم به اندازه ای است که حتی مخاطبان با اینکه اصلا نمی توانند حدس بزند که کاراکترها در چه عصر و برهه ای زندگی می کنند، باز هم درگیر داستان می شوند و اصلا این اتفاق را به پای اشکالی در فیلم قرار نمی دهد؛ فیلمنامه که به دلیل خرج کردن ایده های ابتکاری، باید اسکاری شود اما ابتکار، همه چیز نیست و از همین روی، با توجه به ضعف های نسبتا خفیف شخصیت پردازی، "نبراسکا" نمی تواند چندان به دریافت اسکار این بخش دلخوش باشد.

توضیحات دیگر : رقابت در این بخش، بسیار تنگاتنگ تر از هر بخش دیگری در اسکار هشتاد و ششم است.حالا فکرش را بکنید اگر در این بخش، فیلمنامه های قابل توجه "زندانیان" دنیس ویلنیو، "درون لوین لوییس" برادران کوئن، "کاپیتان فیلیپس" پل گرین گراس، "12 سال بردگی" استیو مک کوئین که ناکامان این بخش محسوب می شوند نیز جزو نامزدها بودند، داوران حقیقت بین ! آکادمی، دچار چه تردید تاریخی بزرگی می شدند.

انتهای پیام/