مفاد قطعنامه «جهان علیه خشونت و افراط گرایی» پیشنهادی از سوی ایران

به گزارش حوزه سیاست خارجی خبرگزاری تسنیم، «حسن روحانی» رییس جمهوری اسلامی ایران شهریورماه گذشته در سخنرانی خود در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در پیشنهادی خواستار جهان عاری از خشونت شد. این پیشنهاد روز پنجشنبه با رای مثبت 190 کشور عضو سازمان ملل متحد به قطعنامه مقابله با افراط گرایی و خشونت تبدیل شد.

در این قطعنامه با یادآوری اهداف هفت قطعنامه تصویب شده از سال 1970 تا 2012 در مجمع عمومی، بیانه پکن و اهداف و اصول منشور سازمان ملل، بر تحکیم روابط دوستانه میان ملل جهان براساس احترام به اصل حقوق برابر انسان ها، حق حاکمیت ملت ها و تلاش برای استحکام مبانی صلح در سراسر جهان تاکید شده است.

همچنین بر لزوم همکاری بین المللی برای حل مشکلات بین المللی در حوزه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی یا انسان دوستانه، احترام به حقوق بشر و آزادی برای همه صرفه نظر از نژاد، رنگ پوست، جنسیت، زبان، دین، سیاست، طرز تفکر، ملیت، ثروت، محل تولد و وضعیت انسان ها تاکید شده است.

براساس این قطع نامه، همه اعضای سازمان ملل متعهد شدند از تهدید یکدیگر با توسل به زور علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی و یا اصول مورد احترام سازمان ملل بپرهیزند. در عین حال باید از اظهار بیزاری از ناشکیبایی، خشونت، جنگ های فرقه ای، تروریسم، تخریب و تحمیل لزوم ترک خانه و کاشانه به ملت ها و محکوم کردن خشونت، صرفه نظر از هر انگیزه ممکن خودداری کنند.

در این قطعنامه، با تاکید بر این واقعیت که جنگ ها و درگیری های مسلحانه می توانند منجر به خصومت بیشتر و گسترش خشونت و رنجش انسانها شود، خواستار موارد چهارده گانه ذیل شده است:

1. همه کشورها در برابر جامعه بین المللی موظفند نسبت به منشور سازمان و قوانین بین المللی پایبند باشند. بویژه در روابط بین المللی خود از تهدید، توسل به زور علیه تمامیت ارضی و یا استقلال دیگر کشورها بپرهیزند.

2. حمله به غیرنظامیان از جمله زنان و کودکان که برخلاف قوانین بین المللی و بویژه حقوق بشر و اصول انسانی است، محکوم است. همچنین توسل به خشونت برای تحقق اهداف سیاسی غیرقابل قبول است.

3. حمله علیه اماکن مقدسه، حرم ها و مراکز فرهنگی با زیرپا گذاشتن قوانین بین المللی بویژه حقوق بشر و اصول انسانی شامل تخریب عمدی ساختمان ها و یا بناهای یادبود، غیرقابل قبول و به شدت محکوم است.

4. از همه اعضای سازمان ملل خواسته می شود به هر شکل ممکن علیه خشونت و افراط گرایی شامل خشونت های قومی، مذهبی و فرهنگی متحد شوند.

5. همه کشورها باید تمام شکل های خشونت علیه زنان را محکوم کنند؛ هرچند این خشونت ها براساس رسوم، سنن یا ملاحظات دینی باشد تا نسبت به وظایف خود در بیانیه امحای خشونت علیه زنان عمل کرده باشند.

6. تمام کشورها و سازمان های بین المللی موظفند با تنویر افکار عمومی ملل جهان، آنها را علیه ناشکیبایی و خشونت گرایی قومی و مذهبی آگاه و نسبت به لزوم رعایت خویشتنداری و رعایت حقوق بشر ترغیب کنند. گفت وگو و تفاهم به عنوان بهترین راه حل باید مورد تاکید قرار گیرد.

7. از همه کشورهای عضو خواسته می شود درمبارزه خود علیه خشونت و افراط گرایی به تمام اصول حقوق بشر احترام بگذارد و این حقوق در سطوح محلی و ملی، منطقه ای و بین المللی مدنظر قرار دهند.

8. اهمیت حیاتی آموزش از جمله آموزش حقوق بشر به عنوان موثرترین راه برای تشویق خویشتنداری و اجتناب از افراط گرایی با احترام به حق حیات، اجتناب از خشونت، میانه روی، گفت وگو و همکاری برای آموزش مهارت های مفید برای زندگی و اصول مردم سالاری مورد تاکید قرار گرفته است.

9. به جوامع باید توصیه هایی برای ترغیب مشارکت فعال در مقابله با افراط گرایی از جمله تقویت مبانی ارتباط میان جوامع و تاکید بر منافع مشترک و دیگر موارد اشتراک آنها ارایه شود

10. کشورهای عضو باید در تبلیغات و اشاعه اخبار و اطلاعات خود، اصول خویشتنداری، احترام متقابل و رعایت حقوق بشر را تبلیغ کنند و توان باالقوه رسانه های جمعی و فناوری های نوین از جمله اینترنت باید در این زمینه به کار گرفته شود.

11. قطعنامه، تاثیر مثبت حق آزادی بیان را به رسمت می شناسد؛ بویژه در رسانه های جمعی و فناوری های نوین شامل اینترنت، آزادی تبادل اطلاعات را موجب تقویت مبارزه علیه نژاد پرستی، تبعیض گرایی افراطی، بیگانه هراسی و ناشکیبایی های حاصل از آنها می داند.

12. به شدت نفرت ناشی از ملی گرایی و سوءاستفاده از دین را محکوم می کند زیرا این احساس نفرت به تبعیض، سبب دشمنی و خشونت می شود.

13. از همه کشورهای عضو، سازمان های وابسته به سازمان ملل، سازمان های منطقه ای، سازمان های غیردولتی و دیگر تشکیلات که این قطعنامه به نحوی به آنها مربوط می شود، می خواهد در تحقق اهداف آن با تمام سعی ممکن، تلاش کنند.

14. از دبیرکل سازمان ملل تقاضا می کند تا به اجلاس هفتادم، گزارش اجرای این قطعنامه را ارایه کند و راه ها و ابزاری را که به یاری آنها، این معاونت می تواند به تنویر افکار عمومی درباره خطرات خشونت و مزایای تفاهم و بیزاری از خشونت کمک کند، مبادرت ورزد.

انتهای پیام/