آمریکا برای کاستن از مشروعیت پوتین باید از معترضین اوکراینی حمایت کند

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از اندیشکده امریکن اینترپرایز، دیوید آدسنیک، کارشناس مسائل امنیت ملی در این اندیشکده ضمن حمایت از اقدام جان مک‌کین در ورود به مسئله اوکراین، کاخ سفید را به حمایت هر چه بیشتر از این اعتراضات توصیه کرد و آن را راهی مناسب برای آسیب زدن به اعتبار و مشروعیت پوتین خواند.

آمریکا و اتحادیه اروپا بدون آنکه حتی یک گلوله شلیک کنند، ضربه سنگینی بر بلند‌پروازی‌های ولادویر پوتین می‌توانند وارد کنند. درست در دو هفته گذشته، کی‌یف، پایتخت اوکراین، پس از تسلیم شدن رئیس جمهور ویکتور یانوکویچ در برابر فشار‌های روسیه و رد توافقنامه اتحادیه اروپا، شاهد تظاهرات‌های گسترده‌ای بود. اعتراضات هر چند که حول توافقنامه اتحادیه اروپا شکل گرفت اما همچنین به معنای مقاومت در برابر فساد یانوکویچ و رفتار مستبدانه او بود. بالاترین مطالبه معترضین آن بود که یانوکویچ هر چه زودتر باید استعفا بدهد.

تصمیم آمریکا برای حمایت از معترضین، تصمیم ساده‌ای بود. این معترضین نیز حامی غرب هستند، اعتبارات دموکراتیک بسیاری دارند و می‌خواهند که به جای تحصیل ضمانت‌های امنیتی از ناتو، به اتحادیه اروپا نزدیک شوند. با این حال برخی محافظه‌کاران پرچم «واقع‌گرایی» را بالا برده و مدعی هستند که حمایت از معترضین بار دیگر نمونه‌ای از روایت اخلاق‌گرایانه را مطرح می‌سازد که به منافع ملی واقعی ما صدمه می‌زند. اما ایشان در اشتباه هستند. در این موقعیت، حمایت از دموکراسی و آزادی مدنی در پیشبرد منافع ما در اروپایی آرام و مستقل، ادغام شده است.

تا کنون، دیپلماسی غربی باعث برانگیخته شدن توده‌های مردمی در میدان استقلال کی‌یف، که اکنون به آن عنوان «میدان اروپا» داده‌اند، شده است. روز یکشنبه، در میان جمعیت 200 هزار نفری معترضین در این میدان، سناتور جان مک‌کین سخنرانی کرد و به معترضین گفت که ایشان کشورشان و جهان را به وجد آورده‌اند. مک‌کین با تأکید بر موضع کاخ سفید و مقامات ارشد وزارت خارجه، هشدار داد که اگر یانوکویچ بار دیگر از پی سرکوب خشونت آمیز معترضین برآید، دولت وی را تحریم خواهند کرد.

اگر بتوان این اقدامات محدود را مداخله نامید، مخالفت علیه این مداخله بر اساس دو ادعای اساسی شکل می‌گیرد. اول اینکه اگر معترضین پیروز شوند و اوکراین توافقنامه با اتحادیه اروپا را امضا کند، غرب گرفتار کشوری با اقتصاد بحرانی مواجه می‌شود که 45 میلیون نفر هم جمعیت دارد. دوم اینکه، برانگیختن ولادمیر پوتین به خودی خود به هیچ وجه ایده خوبی نیست؛ کسی که از اعتبار خود سرمایه گذاری سنگینی روی اتحادیه کمرگی اوراسیا کرده است که در حال حاضر روسیه، بلاروس و قزاقستان را شامل می‌شود.

از آنجا که یانوکویچ در حال تمام کردن ذخایر ارزی خود است و هزینه قرض کردن هم بالاست، اوکراین نیازمند یک راه خروج سریع است تا مانع پیامد‌های عدم پرداخت بدهی‌های خارجی شود. با این حال صندوق بین‌المللی پول، پیش از این شرایط لازم برای اعطای وام‌های کلان را اعلان کرده است. اگر یانوکویچ کناره گیری کند، صندوق بین‌المللی پول به احتمال بسیار با جایگزین او که پایبند به اصلاحات دموکراتیک خواهد بود، به نتیجه خواهد رسید. اتحادیه اروپا همچنین بسیار تمایل دارد از کشوری که در برابر تهدیدات روسیه که مانع ورود به جمع کشورهای اتحادیه شده است، حمایت کند.

در مورد برانگیختن پوتین، چرا آمریکا متفاوت از فردی نباشد که هر چه در توان داشت به کار گرفت تا ما را به ویژه در ارتباط با ماجرای سوریه و ایران، شرمزده و دچار مشکل کند؟ هم رئیس جمهور بوش و هم رئیس جمهور اوباما در آغاز کار خود فرض را بر این گرفتند که معاندت پوتین فراتر از سوءبرداشت از معاندت آمریکایی‌ها است. با این حال موضع حسن نیت آنها هیچ امر مطلوبی را محقق نکرد، چرا که رئیس جمهور روسیه مصمم است هم همسایگان و هم مردم خود را تحت حاکمیت خود درآورد.

با رو به زوال رفتن مشروعیت پوتین در خانه، وی می‌کوشد از طریق تبلیغات مسموم از روسیه چهره یک تمدن منحصر به فرد را نمایش دهد که سرنوشت آن این است که به جایگزینی برای غرب رو به زوال تبدیل شود. استقلال اوکراین به منزله ضربه‌ای سخت به این چشم انداز است، چرا که پوتین، همانند بسیاری از روس‌ها، اوکراین را خواهر روحانی و فرهنگی برای روسیه می‌دانند که حقیقتاً تمایزی با این کشور ندارد.

در حالی که بحث‌های کنونی روی اوکراین متمرکز شده است، لازم است که به خاطر داشته باشیم که هدف بزرگ‌تر آمریکا کاستن از مشروعیت پوتین باید باشد. سال گذشته، پس از تقلب در انتخابات پارلمانی وی با تظاهرات‌های گسترده‌ای مواجه شد. در حالی که روسیه بسیار شکوفاتر از اوکراین است و اپوزیسیون دموکرات آن نفوذ کمتری دارد، آمریکا باید به بلند مدت بیاندیشد. ما هنوز نمی‌دانیم که چه زمان فرصت مناسب برای جدا کردن اقماری همچون بلاروس از روسیه یا حتی حمایت از تلاشی دموکراتیک در داخل خود روسیه، فرا می‌رسد.

در حال حاضر نتیجه نهایی رویداد‌ها در اوکراین مشخص نیست. چند ساعت پیش از این پوتین توافقنامه‌ای را با یانوکویچ امضا کرد که در آن روسیه 15 میلیارد از بدهی‌های اوکراین را متقبل شد و به شدت از قیمت صادرات گاز روسیه به این کشور کاست. بدون شک روسیه در موضع تدافعی فرورفته است و امتیازاتی را پیشنهاد می‌دهد، چرا که وی از واکنش‌های شدید در صورت نشان دادن تهدیدات و چماق، هراس دارد. شاید آشکار شدن سخاوت باعث تحلیل رفتن و ضعف معترضین شود. شاید هم اعتراضات ایشان در برابر بی‌احترامی دیگر پوتین به خواست مردمی، شعله‌ور شود. در صورت عدم اصلاحات، راه خروجی که روسیه ارائه کرد چیزی جز یک اقدام موقتی نخواهد بود. منازعه ادامه خواهد یافت. آمریکا و اروپا باید همچنان از اکثریت اوکراینی‌ها حمایت کنند، چرا که منافع ما و منافع اروپایی‌ها در این مورد مشابه و یکسان است.

انتهای پیام/