دممان گرم، چقدر بافرهنگیم/شوهر عمه زا!

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، سعی کرده‌ایم در این مقام طنز اکثر روزنامه های کشور را جمع کنیم تا دستکم در اینترنت گردی روزانه، لبخندی روی لب تان بنشیند.

***جام جم: چگونه از آسیب های تلفن همراه بکاهیم؟

موبایل، این دم و دستگاه ارتباطی مخوف، پدیده عجیبی است. دم و دستگاه پیچیده ای که روز به روز هم با نصب انواع و اقسام نرم افزارهای ارتباطی اینترنتی روی آن، بیشتر از پیش، پیچیده می شود.

چنان که کم کم دارد از حالت تلفن همراه خارج و به یک شعبه اینترنت، بانک، بازار، بازی های الکترونیکی، نقشه شناسی، رستوران یابی و ... الی ماشاءالله امکانات دیگر، تبدیل می شود.

این وسط فقط کم بود که این تلفن همراه، آسیب هایی هم برای مصرف کننده دربر داشته باشد. گل بود، به سبزه هم آراسته شد.

اگرچه ثابت نشده، اما برخی از محققان وارد، بر این اعتقادند که این وسیله ارتباطی می تواند در درازمدت و کوتاه مدت، اثراتی را بر سیستم حیاتی بدن انسان بگذارد.

بسته پیشنهادی: از آنجا که سلامت شما، انگیزه ما و باعث خوشحالی ماست؛ فلذا در راستای آنچه که دانشمندان فرض و عرض کردند، نکاتی برای کاستن از حجم این آسیب های احتمالی، بشدت عرض می کنیم:

1ـ کاستن از زمان مکالمه: کاربران عزیز باید حداکثر زمان مکالمه با موبایل را به یک تا دو دقیقه در هربار کاهش دهند. هرچند که شاید خیلی سخت باشد؛ بخصوص برای نسوان محترمه، اما برای کمک به این کار، می توانید قبض های تلفن همراه را قاب کنید و بزنید روی دیوار مقابلتان، یا که در جاعکسی کیف جیبی تان قرار دهید.

2ـ استفاده از هندزفری: در طول مکالمه از هندزفری های مطمئن که راست از گوشی شما به گوش شما می روند، استفاده کنید. نترسید؛ کسی خیال نمی کند که سمعکی شده اید. فقط یادتان نرود که آن گوش دیگرتان که خالی است، بلااستفاده یک گوشه ای نیفتد و حتما از آن برای شنیدن دیگر صداهای اطراف از قبیل بوق و ترمز ماشین ها در خیابان یا صدای ارباب رجوع در محل کار و امثالهم، استفاده کنید.

3ـ به کار بردن دو گوش: فقط با یک گوش خود کار نکنید. در حین مکالمه، گوشی را از این گوش تا آن گوش، جا به جا کنید. هیچ مزیتی نداشته باشد، حداقلش این است که آسیب های احتمالی، سر هر دو گوش، سرشکن می شود.

4ـ دور نگهداشتن گوشی: محققان می گویند در مواقعی که میزان تشعشعات بیشتر است، گوشی را از سر خود دور نگه دارید. مثلا زمانی که طرف دیگر آن سوی خط دارد صحبت می کند. حالا بعدا او را از نزدیک می بینید، می پرسید که چی گفت.

5ـ پرهیز مادران باردار: خانم ها در دوران بارداری، تا جایی که امکان دارد، از موبایل استفاده نکنند. بقیه استفاده بکنند. ممکن است بچه شان تا به دنیا می آید، گریه اش را هدفمند کرده، درخواست موبایل کند.

6ـ حفظ فاصله: می گویند که کودکان زیر 12 سال به اندازه یک متر از گوشی موبایل فاصله داشته باشند. اگر هنگام مدرسه رفتن، با خودشان گوشی به همراه می برند، حتما آن را سر یک چوب وصل کنند و چوب را روی دوش خود نگه دارند.

سابق براین با بقچه کوچک نان و پنیر و ماست، همین کار را می کردند. با این که آن بقچه امواج هم نداشت. فقط بوی ماست و پونه و نان تازه داشت.

***جام جم : دممان گرم، چقدر بافرهنگیم

قبل از هر چیز لطیفه ای برایتان تعریف کنیم:عرضم به حضورتان که یک روز بنده خدایی سوار هواپیما می شود و... یکهو هواپیما سقوط می کند و آن بنده خدا هم به رحمت خدا می پیوندد! ـ البته این قرار بود لطیفه باشد، اما حادثه خبر نمی کند ـ الغرض! داستان ورود فناوری های جدید و حضور آنها در زندگی ما عینهو همین لطیفه نافرجام است.

چون در ابتدا قرار بر این است که این فناوری ها عامل پیشرفت و تعالی ما باشد، اما حادثه خبر نمی کند! و از شانس ما این عوامل پیشرفت دیگر ممالک اساسی ترین وسیله برای آبروریزی و عقبگرد فرهنگی ما می شود. چرا آبروریزی و عقبگرد فرهنگی؟ نمی گوییم تا اعصابتان خرد شود... ای بابا عرض می کنیم واقعاً اعصاب ندارید ها!

به هر حال اصل ماجرا این است که در سالیان اخیر تا دلتان بخواهد چیزهای جدید وارد زندگی ما شده است که به هر بدبختی که بوده با آنها کنار آمده ایم تا این که سر و کله ماهواره و اینترنت ـ با صفحات اجتماعی آن مثل فیسبوک و... ـ در زندگی ما پیدا شد. از خدا که پنهان نیست از شما چه پنهان از وقتی که این مظاهر غربزدگی!

وارد زندگی ما شد یکجورهایی اساس کارمان زیرورو شد. البته خدای نکرده فکر نکنید ما بلد نبودیم چگونه از آنها استفاده کنیم یا زبانمان لال در این خصوص آموزشی ندیده بودیم، اما هر چه بود یواش یواش حریم خصوصی مان؛ عمومی شد! و بتدریج کسی از آفت های این جامعه مجازی در امان نماند. خلاصه، کار از کار گذشته بود که تازه برخی مسئولان محترم به تکاپو افتادند و بعد برخلاف میل باطنی شان نشستند و فکر کردند و در نهایت بعد از کلی جلسه و سمینار و همایش به این نتیجه رسیدند که به جای آموزش و ارشاد مردم، استفاده از این فناوری ها را ممنوع کنند که به حول و قوه الهی الان نه کسی ماهواره دارد و نه الحمدلله از طریق اینترنت به فیسبوک و... دسترسی دارد.

گواه آن هم همین چند وقت پیش که بنا به گفته کارشناسان در پی یورش غیورمردان و شیرزنان این مرز و بوم به صفحه فیسبوک مسی، بازیکن آرژانتینی افتخاری به دیگر افتخاراتمان افزوده شد. آن هم ثبت رکورد 50 کامنت در دقیقه! که جسارتا بیشتر آن هم توهین آمیز بود​.

البته خدا را شکر که در این گونه موارد همیشه ما و شما استثنا هستیم و چنین کارهای غیرفرهنگی را اغیار انجام می دهند! اما به هر حال این چیزی از عمق فاجعه نمی کاهد.

بین خودمان باشد اما خوب می دانیم ​ مردم فهیم ما اهل این کارها نیستند! اصلا فرهنگ ما غنی تر از این حرف هاست و قطعا کسانی که کامنت گذاشته اند ایرانی نبوده اند! ایضا آنها که بازیکن تیم والیبال ایتالیا، علی دایی یا... و حتی دکتر شریعتی را مورد هجمه قرار دادند ایرانی نبودند! راستی آنها هم که در استادیوم ها به زمین و زمان بی حرمتی می کنند، ایرانی نیستند!

به هر حال اگر دلتان خواست بپذیرید​ طی سالیان اخیر نهایت کاری که برای ارتقای فرهنگی مردم انجام داده ایم، صرفا چسباندن پیام های اخلاقی روی در و دیوار شهر بوده است.در آخر... بی خیال ما همه چیزمان به همه چیزمان می آید.

***کیهان : خیلی خیلی خوب

گفت: «دیوید کوهن» معاون وزیر خزانه داری آمریکا در مقاله ای نوشته است؛ «ایران را با تحریم ها در باتلاق فرو خواهیم برد»!

گفتم: غلط زیادی کرده! فعلا که آمریکا زیر بار 17 هزار میلیارد دلار بدهی غیرقابل پرداخت، از دست دادن عقبه های استراتژیک خود در منطقه، خسارت های غیرقابل جبران حمله به عراق و افغانستان، و ده ها مشکل لاینحل دیگر، در باتلاق افتاده است.

گفت: کوهن نوشته است، برای مقابله با ایران، راه های مختلف را بررسی کرده و به راهکار موثری دست یافته ایم.

گفتم: قمپز در کرده! یارو برای حل مشکل خود استخاره کرد، جواب بد آمد، دفعه دوم هم بد آمد، یک دفعه دیگر استخاره کرد جواب آمد که خیلی خیلی خوب و مفید است! و یارو با عصبانیت گفت؛ یعنی چه؟ استخاره کردم به فلانی چاقو بزنم بد آمد، استخاره کردم او را بکشم، باز هم بد آمد. پرسیدند حالا برای استخاره سوم چه نیت کرده بودی که خیلی خیلی خوب آمد؟ و یارو گفت؛ نیت کرده بودم خودم را بکشم!

***سیاست روز: شوهر عمه زا!

رییس دفتر رییس جمهور: بنای دولت یازدهم این نیست که مردم را با سورپرایزهای مکرر روبرو کند.

منظور از سورپرایزهای مکرر کدام یک از گزینه های زیر است؟

الف) فرستادن میمون ِ باتربیت به کره مریخ

ب) ارسال موش بی تربیت به کره ماه

ج) تولید بزغاله تراریخته از جلبک دریایی

د) تولید شنگول و منگول و حبه انگور در سه سوت

قدیری ابیانه: امروز دچار ایدز فرهنگی شده ایم.

با توجه به اظهارنظر فوق به نظر شما فردا دچار کدام بیماری خواهیم شد؟

الف) هپاتیت نوع الف سیاسی

ب) باد فتق اقتصادی

ج) سرطان خون اجتماعی

د) صرع دیپلماتیک

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس: صداوسیما باید کار فرهنگی را جدی بگیرد و ورزشکاران بداخلاق را مدتی تحریم کند تا خود به خود سرعقل بیایند.

عبارت فوق یادآور کدام ضرب المثل شیرین فارسی است؟

الف) تا نباشد چوب ِ تر / فرمان نبرد گاو و خر

ب) اگر سر عقل آمد که هیچ وگرنه همچین می خوابم توی گوشش که عقلش بیاد جلوی چشماش!

ج) به لقمان گفتند: ادب از که آموختی؟ گفت از بی ادبان!

د) هر سه گزینه فوق صحیح است.

در روزهای اخیر کدام یک از شخصیت های زیر از شهرت بیشتری برخوردار هستند؟

الف) پسر عمه زا

ب) پسر خاله

ج) فامیل دور

د) شوهر عمه رهبر کره شمالی

***تهران امروز : شعر یا انار؛ مسئله این است!؟

چند سال پیش دوستم زنگ زد که جشنواره ای در فرهنگسرای فلان برگزار می کنیم که عنوانش «جشنواره انار» است و از من دعوت کرد،در مراسم اختتامیه آن شعر خوانی داشته باشم.از اسم جشنواره خیلی خوشم آمد،و در دل به سلیقه برگزارکنندگانش آفرین گفتم.

تصور من از جشنواره انار چیزی غیر از این نبود که حتما سری به شعر سهراب یا شاعر خوش ذوق دیگری زده و خواسته اند با این عنوان کمی از تکراری بودن عناوین جشنواره ها فاصله بگیرند و ذهن مخاطب متوجه طبیعت و اینها بشود و ادبیات خشک و خالی آن تا اندازه ای تعدیل شود و ممکن است بیتی، تعبیر یا ترکیبی هم از سهراب یا شاعری دیگر در پوستر جشنواره آمده باشد.روز موعود سر وقت ،خودم را به محل جشنواره رساندم.

در ورودی فرهنگسرا پوستر بزرگی نصب شده بود که بر زمینه سفیدش اناری یا شاید هم انارهایی طراحی شده بود با دانه هایی مثل یاقوت احمر که چشم هر بیننده ای را خیره می کرد،من هم چشمم خیره شد.به طرف تالار برگزاری مراسم می رفتم که در مسیر ناگهان غرفه هایی توجه مرا جلب کرد!

در هر غرفه چند نفر مشغول کار بودند و همه آنها ملات اصلی کارشان انار بود،عده ای طشت بزرگی را گذاشته بودند وسط و مشغول دانه دانه کردن انار بودند،عده ای هم دور تا دور نشسته بودند و انار آب لمبو می کردند،چند نفری هم با آب انارگیری های دستی آب انار می گرفتند،کمی آن طرف تر دیگ بزرگی را روی اجاق بزرگ تری گذاشته بودند و داشتند رب انار فرآوری می کردند، دو سه نفری هم با ابزارهای مربوطه سرگرم تولید لواشک انار بودند، شربت انار هم محصول دیگری بود که مسئول دیگری داشت.

اوضاعی بود.از سر و کول آدم انار بود که بالا می رفت،در غرفه ای داشتند پوست انار را می جوشاندند و نخ های قالی را با آن رنگ می کردند،هر جنبنده و غیرجنبنده ای فقط در رابطه با انار در آن های و هو تعریف می شد و معنا پیدا می کرد. رسیدم به سالنی که قرار بود در آن شعرخوانی کنم. یکی از انارکاران که اناری به اندازه یک هندوانه تولید کرده بود داشت راجع به شیوه کارش با لهجه ساوه ای سخنرانی می کرد، برای جمعیتی که اغلب در حال خوردن یکی از مشتقات انار بودند و تقریبا سخنان انار کار ماهر را نمی شنیدند.

در صندلی کنار من پسر بچه ای نشسته بود که به شدت به انار علاقه داشت و بدون توجه به مقدار فشار وارده بر انار دو دستی آن را می فشرد که یکی دو دقیقه بعد نتیجه زحماتش پیراهن تترون سفیدم را برای همیشه لکه دار کرد.دوستم از میان جمعیت به طرف من آمد و پس از کمی خوش و بش گفت:شما را گذاشته ایم جای گل برنامه یعنی بعد از سخنران شعر بخوانید.من که با دیدن آن اوضاع اصلا نمی دانستم برای چه به آنجا آمده ام و این مراسم چه ربطی به شعر دارد،گفتم؛چه شعری باید بخوانم؟دوستم گفت؛مسلما اگر درباره انار باشد بهتر است!

هر چه به ذهنم فشار آوردم، دیدم منی که حتی درباره کیوی و آلوئه ورا و انبه و ازگیل و ذغال اخته شعر دارم عجیب است که حتی یک بیت درباره انار نگفته ام. تا سخنران تای تمتش را بگذارد نشستم و با توجه به اینکه نماینده شهردار هم آنجا بود دو سه رباعی ساختم که یکی از آنها این بود:

تا عین زباله ها پر از بو نشوی

یا مثل کسی که رفته در جو نشوی

هرگز نرسی به مقصدت با مترو

تا همچو انار آب لمبو نشوی

گالن آب اناری را که صله شعر خوانی ام بود نتوانستم با خودم بیاورم.

قانون : اطلاعاتی که مامور سیا از دفتر احمدی نژاد مخابره کرد

باب بائر، مأمور سابق سی آی اِی در مصاحبه ای با صدای آمریکا، مدعی شد به عنوان مامور سیا در دفتر محمود احمدی نژاد، در شهرداری تهران فعالیت داشته است. او در خاطراتش گفته:«در همان زمانی که لوینسون به ایران رفت، من هم رفته بودم...علناً به عنوان یک مأمور سابق سی آی اِی، من در دفتر احمدی نژاد، زمانی که هنوز شهردار بود کار کردم.» وای چقدر ضایع. آدم مامور مخصوص حاکم بزرگ باشد، مامور سیا آن هم در شهرداری تهران نباشد. باز اگر شهرداری یاسوج بود یک چیزی. لااقل تیم فوتبال شان در دسته یک بازی می کند و آبرومندانه تر است. خبرهایی که باب بائر در زمان حضور در شهرداری برای سیا فرستاده به شرح زیر است:

8/1/83

همه از تعطیلات نوروز آمده اند. آقا محمود یک کاپشن خلبانی جدید خریده و اینجا جشن عمومی اعلام شده. مرتضوی داخل عروسی است. هنوز فارسی نوشتن را خوب یاد نگرفته ام. آها می گویند انگار اینجا عروسی است که این طوری جشن گرفته اند. شاید هم یک چیز دیگر. تمام.

9/1/83

ماشین آقا محمود امروز خراب شد و همگی مجبور شدیم تا وسطای نارمک هلش دهیم. همه هم عکس می گرفتند و می گفتند شهردار خیلی مردمی است که ماشینش خراب می شود. اینجا مردمی بودن به همین راحتی است. هلش را ما می دهیم، مردمی اش را آقا می شود. تمام.

10/1/83

حقیقتا از پول که بدم نمی آید ولی این پولی که به من می دهید حلال نیست. اینها هیچ کاری نمی کنند که نیاز به جاسوسی داشته باشد. خودتان را علاف نکنید. تمام.

11/1/83

امروز فردی مشکوک آمد و چیزی را از شهرداری برد. البته این ها رمزی صحبت می کردند و من چیز زیادی دستگیرم نشد ولی فکر کنم اسم طرف لولو بود که آمد و برد و یک آب هم روش. تمام.

12/1/83

هیچ هیچ هیچ. یعنی شما بگو یک سرفه کرده باشن. تمام.

13/1/83

سیزده بدر با محمود، اسفندیار و سعید رفتیم اوشون فشم. جاتون خالی کباب زدیم در حد لالیگا. نمی دونید، یه یارو اومده بود کنار بساط ما آکاردئون می زد، سعید هم مجلس رو دست گرفته بود همه دور ما جمع شدند. فوتبال زدیم دو به دو. من و اسفندیار، محمود و سعید. اینقدر جر زدند تا بردند. همین دیگه. الانم برم بچه ها تاب درست کردند روی درخت نوبت منه تاب بخورم. تمام.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به‌معنای تأیید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.