«آن نگاه مست تو» را از موسیقی محلی گرفتیم/ صداوسیما سراغی از ما نمی‌گیرد

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز سری زدیم به عبدالوهاب شهیدی خواننده پیشکسوت موسیقی ایران. او ساکن محله مجیدیه است. خانه قدیمی با حیاطی بزرگ، منزل عبدالوهاب شهیدی خوانند قطعه معروف «آن نگاه مست تو» است.

وقتی وارد خانه می‌شویم ما را به زیرزمینی دنج و قدیمی هدایت می‌کنند اینجا پر از عکس و هر عکس پر از خاطره است. 

این دیدار به همراه سیدعباس عظیمی موسسه موسسه هنرمندان پیشکسوت فرهاد بادپا هنرمند با تجربه عرصه موسیقی و مدیر روابط عمومی موسسه هنرمندان پیشکسوت انجام شد، بادپا از جمله هنرمندانی است که این روزها پیگر مسائل هنرمندان پیشکسوت است و در کنار مدیر عامل موسسه همواره در تلاش برای شناسایی و تکریم پیشکسوتان فرهنگ و هنر است. تنها کسی که در کنار شهیدی است فرزند بزرگترش شاهرخ است. سیدعباس عظیمی به محض ورودمان به خانه و در هنگامی که ما مشغول عکس‌های قدیمی و سازهای موجود در اتاق هستیم، توضیحاتی را برای عبدالوهاب شهیدی درباره فعالیت‌های موسسه هنرمندان پیشکسوت ارائه می‌کند. 

عظیمی می‌گوید: هدف موسسه و برنامه‌هایی که دارد رسیدگی به بیمه و اوضاع مالی هنرمندان پیشکسوت است تا بتوانیم اوضاع آنها را بهبود بخشیم. 

در میان توضیحات عظیمی موسیقی که در اتاق در حال پخش است به همان قطعه معروف «آن نگاه مست تو» می‌رسد. 

همین‌جا شهیدی درباره چگونگی ضبط این قطعه توضیحاتی را ارائه می‌کند. او می‌گوید ما این قطعه را از موسیقی محلی گرفتیم و با اندکی تغییر و حفظ اصالتش آن را با گروه پایه‌ور اجرا کردیم. این قطعه برای نخستین بار در سال 1347 در جشن هنر شیراز اجرا شد که من خواننده این قطعه بودم. 

از همین‌جا گلایه‌های این خواننده پیشکسوت آغاز می‌شود. او می‌گوید من بازنشسته ارتش هستم و حقوق مستمری‌ام را از آنجا می‌گیرم. با این که سال‌های بسیاری در سازمان صدا و سیما فعالیت کرده‌ام، اما اکنون بیش از 30 سال است که هیچ کسی از سازمان صداوسیما سراغی از من نگرفته است. این در حالی است که من سال‌های بسیاری در صدا و سیما خدمت کرده‌ام. 

وی ادامه داد: کار من از صدا و سیما آغاز شد ولی اکنون سال‌های زیادی است که از این سازمان هیچ ارتباطی با من وجود ندارد و آنها حتی احوالی از من نپرسیدند. در این سال‌ها افراد زیادی را به عنوان چهره ماندگار در کشور انتخاب کردند. اما هرگز نامی از من برده نشد. 

شهیدی درباره تصویری که بر دیوار اتاقش کشیده شده می‌گوید: این چهره پدرم است. پدرم فردی مذهبی بود. او به عنوان نخستین معلم من دو تصنیف و آوازهای سه‌گاه و دشتی را به من آموخت. البته او کارهای هنری دیگری مانند طراحی نقشه قالی هم انجام می‌داد. 

در پایان این دیدار سیدعباس عظیمی با اهدای هدیه‌ای از سوی موسسه هنرمندان پیشکسوت به نوعی از عبدالوهاب شهیدی تقدیر و تشکر کرد. 

گرفتن عکس یادگاری در کنار عبدالوهاب شهیدی نقطه پایان این دیدار بود. 

انتهای پیام/