نشست آسیب شناسی سینمای دینی در مشهد برگزار شد

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، رسول صدرعاملی عصر امروز در نشست نخستین دوره جشنواره بین المللی فرهنگی و هنری اهل بیت و جایزه بزرگ پیامبر اکرم (ص) که با هدف آسیب‌شناسی سینمای دینی در سالن اجتماعات دانشگاه فنی و مهندسی فردوسی مشهد برگزار شد اظهار کرد: عنوان این جشنواره عنوان بزرگی است و وقتی از چنین عناوینی برای جشنواره‌های خود استفاده می‌کنیم نباید کار را به شوخی بگیریم.

صدرعاملی با پاسخ دادن به این پرسش که این جشنواره چه اهدافی را دنبال می‌کند عنوان کرد: هر فیلمی در جهان قائل به فرد است و ایده‌ای که در ذهن کارگردان شکل گرفته و به یک فیلم و اثر هنری تبدیل می‌شود، سپس فیلم به یک موجود زنده تبدیل می‌شود و پس از انتشار در سطح جامعه همگان در مورد ان صحبت می‌کنند.

وی با بیان این که سینمای دینی به عنوان یک زانر مشخصه‌های تعریف شده‌ و دقیقی ندارد خاطرنشان کرد: اصل سینما جذابیت است و هر فیلم در هر ژانری باید ابتدا جذاب باشد تا ببننده به تماشای فیلم ترغیب کند، در واقع پس از جذابیت یک فیلم است که ما می‌توانیم درباره محتوای آن بحث کنیم.

این کارگردان سینما با طرح این پرسش که چه کارهایی در اثر بخشی به سینمای دینی موثر است افزود: ابتدا باید به تعریفی مشخص از سینمای دینی برسیم و در ارتباط با سینمای دینی همه چیز به شکل یک نمایش اولیه تعریف نشود.

صدرعاملی با تفکیک میان سینمای دینی و اخلاقی تصریح کرد: تنها تفاوت سینمای دینی ما با سایر سینماهای اخلاقی در جهان وجود اهل بیت عصمت و طهارت است که بسیار ارزشمند بوده و سینمای ما را از سایر سینماهای دینی و اخلاقی در جهان متمایز می‌کند.

وی خاطرنشان کرد: تنها شانسی که ما داریم اهل بیتی(ع) است که با توسل به آنها همه ما بین خود و خدای خود واسطه‌ای گذاشته‌ایم و از این بابت به شدت احساس آرامش می‌کنیم.

علی خزائی‌فر، از کارگردانان خراسانی در ادامه این مراسم تصریح کرد: از ابتدای انقلاب اسلامی بحث‌های بسیاری در خصوص سینمای دینی مطرح شده است و این مباحث همچنان ادامه دارد.

وی خاطرنشان کرد: فیلم دینی با سفارش ساخته نمی‌شود و محدوده وسعی دارد که تنها به زندگی و سیره پیامبر اسلام ختم نمی‌شود، سینمای دینی از لحاظ آکادمیک کاملاً یک ژانر تثبیت شده است که قدمت بسیاری دارد.

خزائی‌فر با تقسیم‌بندی اهالی سینما به دو دسته تجویزکنندگان و توصیف کنندگان تصریح کرد: هر فیلمسازی عادت‌واره‌ای دارد که متشکل از آگاهی‌ها و مشاهدات شخصی او از سنت فیلم سازی و تجربیاتش در عالم سینما است، کسانی که خارج از این عادت واره اند به فیلم سازان می‌گویند که چه فیلم‌هایی بسازند.

وی با تفاوت میان تجویز و توصیف و تأکید بر اهمیت این تفکیک اظهار کرد: وقتی سعی دارید چیزی را توصیف کنید فارغ از احساسات شخصی آن را توصیف می‌کنید در حالی که در تجویز احساسات شما همواره دخیل است.

خزائی‌فر افزود: شأن فیلم‌ساز تجویز کردن است در حالی که یک نظریه پرداز همواره در مقام یک توصیف کننده یک گام از هنرمند عقب‌تر است.

انتهای پیام/