جای خالی روز ملی ایمنی مدارس

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، ؛روز 15آذر سالروز وقوع حادثه آتش سوزی در دبستان دخترانه «شین آباد» است که جان تعدادی از دانش آموزان معصوم را گرفت و تعدادی دیگر هم دچار جراحات ناشی از سوختگی شدند و بخشی از تن ظریف آنها دچار آسیب جدی شد. البته اینگونه حوادث در کشور ما مسبوق به سابقه بوده و در برخی نقاط ایران، تکرار شده است. بی شک این حوادث بسیار تلخ است و روان جامعه را تا سال ها آزار می دهد و البته والدین دانش آموزان در سراسر کشور را بیش از بقیه متاثر می کند. صرف نظر از تلخی و غیرقابل پذیرش بودن اینگونه اتفاقات، درس آموختن از آنها دارای اهمیتی مضاعف است. اینکه ایمنی مدارس در برابر حوادث مختلف به ویژه آتش سوزی، افزایش یابد.

در «موسسه اخلاق و اندیشه شهروندی ایرانیان» که سازمانی «مردم نهاد» است پیشنهاد دادیم که این روز به عنوان «روز ملی ایمنی مدارس» در تقویم کشور نام گذاری شود. همچنین طی دستورالعمل هایی، به انجمن اولیا و مربیان مدارس آموزش داده شود تا میزان آسیب پذیری مدارس را با فرمول های مشخص، ارزیابی و اگر به این نتیجه رسیدند که مدرسه مذکور آسیب پذیر است با راهکارهایی، آن را کاهش دهند و مدارس برای دانش آموزان عزیز ما، تبدیل به مکان هایی ایمن شوند.  به عنوان نمونه یکی از راهکارهای ساده که فقدان آن در همین حادثه شین آباد، خود را به خوبی نشان داد، بازشدن در کلاس ها به بیرون است. معمولا هنگام حوادثی از این دست، دانش آموزان به سمت در هجوم می برند و اگر در به بیرون باز نشود، خود بزرگ ترین مانع برای نجات سریع دانش آموزان خواهد بود و فرزندان ما، طعمه حریق می شوند. 

یا فرض کنید در مدرسه «شین آباد»، حفاظ پنجره ها به جای اینکه روی خود پنجره نصب شود تا با پنجره بازوبسته شود، روی چارچوب ها نصب شده بود. با نصب حفاظ روی پنجره ها، در اینگونه موارد می توان آنها را گشود و خود را به بیرون انداخت. این دستورالعمل های ساده و موارد مشابه دیگر می تواند جان آنها را نجات دهد و نیازمند دانش فنی پیچیده ای نیست. با این دستورالعمل های ساده تحت عنوان ارزیابی آسیب پذیری در برابر آتش که انجمن اولیا مربیان متکفل آن می شود، بر اساس راهکارهای بسیار ساده، راه های افزایش مقاومت مدارس را می توان عملی کرد.

این پیشنهاد نگارنده نه از منظر یک مقام مسوول، که از زاویه یک سازمان مردم نهاد مطرح می شود. در عین حال در وزارت راه وشهرسازی نیز با توجه به پتانسیل فنی کارشناسان، تلاش می کنیم دستورالعمل های فنی و مقررات ایمنی مدارس در برابر آتش را تهیه و منتشر کنیم. البته نوسازی بافت فرسوده مدارس دولتی با «سازمان نوسازی مدارس» و در مدارس غیردولتی، با متولیان آن است اما مرکز تحقیقات راه وشهرسازی را موظف کردم تا با مطالعه روی شرایط مدارس در نقاط مختلف کشور و حتی روستاهای دورافتاده و مناطق کمتر توسعه یافته، راهکارهای لازم را تدوین کنند.

آنگونه که مقامات آموزش وپرورش اعلام کرده اند از مجموع 500 هزار کلاس، 150 هزار کلاس نیازمند در مناطق سردسیری، دارای بخاری نفتی یا گازی هستند که این آمارها، با استاندارد وزارت آموزش وپرورش منطبق نیست. استانداردنبودن وسایل گرمایشی مدارس، عمدتا معلول کمبود یک هزار میلیاردتومان اعتبار است که تامین آن بدون وجود عزمی ملی، به دشواری امکان پذیر است. حتی مطابق قانون بودجه سال 1392باید 200 میلیاردتومان اعتبار از محل عوارض گاز مصرفی کشور برای استاندارد سازی تجهیزات گرمایش مدارس تخصیص می یافت، اما صدمیلیاردتومان تامین شده است.

در چنین فضایی به نظر می رسد، برای حل معضل ناایمنی مدارس در قبال آتش سوزی ها، نه فقط مقامات دولتی مسوول، بلکه باید تمامی دولتمردان و مهم تر از آن؛ مردم پا به میدان گذارند و هریک، به سهم خود بکوشند تا از تکرار رخداد تاسف بار «شین آباد» برای فرزندان این مرزوبوم پیشگیری کنند تا انشاءالله، نیاز و ضرورتی برای درمان های بعدی باقی نماند.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.