جای خالی اتاق‌های فکر در بدنه سینمای ایران
خبرگزاری تسنیم: پیشکسوت دوبلور سینمای ایران گفت:جای خالی این اتاق فکر در بدنه سینمای صنعتی و مستند ما احساس می‌شود زیرا برای ساخت یک اثر ماندگار و قابل پذیرش در میان مردم داشتن اصول رشد و تفکر سازی است.
ناصر طهماسب در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در اصفهان، پیرامون وضعیت فعلی سینمای ایران اظهار کرد: وضعیت سینمای امروز ایران کاملا روشن است که گاهی برخی از فیلم‌ها در گیشه فروش بالایی دارند که دلیل بر خوبی فیلم‌ها نیست و مثال‌های آن را در سال‌های اخیر مشاهده کردیم.
وی با بیان اینکه فیلم‌های امروز ما، جامعه و مردم را به خانه‌ها رانده است، بیان کرد: در خانه هم اغماضی را به تصویر می‌کشند و روانشناسی اضافه بر زندگی را به نمایش می‌گذارد و البته این مسئله قطعی نیست.
پیشکسوت دوبلور سینمای ایران تصریح کرد: جشنواره ها بیشتر برای به وجود آوردن هیجان برپا می‌شود، به ویژه در سال‌های اخیر کمتر شاهد ساخت اثر پرمحتوا توجه شده و غالبا با استفاده از تعدد بازیگران چهره و روش اصطلاح ناتمام گذاشتن انتها و مقصد فیلم، مخاطب را به دیدن اثر دعوت می‌کند اما المان‌ها و نشانه‌ها برای ایجاد زمینه تفکر در محتوا کمتر رعایت شده است.
وی خاطرنشان کرد: در فیلم، درآوردن قالب پرسوناژ و حقیقت خیلی مشکل است و غالبا از ارزش‌ها برای به تصویر کشیدن حقیقت استفاده نمی‌کنیم بلکه کارگردانان برای نشان دادن این قالب یا جسور نیستند و یا بار ادبی درماتیک را در آثارشان حفظ نمی‌کنند و ایجاد تفکر در ذهن سازندگان وجود ندارد.
طهماسب اظهار کرد: در سینمای هالیوود برای ساخت یک انیمیشن کودک، گروهی از روانشناسان و صاحبان تفکر تشکیل اتاق فکر می‌دهند و تحول دلخواه را بعد از نمایش انیمیشن در کودک و مخاطب را بررسی می‌کنند و به همین دلیل گاه برخی از مخاطبان این کارها، فیلم‌سازان و صاحبان تفکر بزرگ در آینده می‌شوند.
وی افزود: جای خالی این اتاق فکر در بدنه سینمای صنعتی و مستند ما احساس می‌شود زیرا برای ساخت یک اثر ماندگار و قابل پذیرش در میان مردم داشتن اصول رشد و تفکر سازی است.
این پیشکسوت دوبلاژ سینمای ایران اظهار کرد: پرتو یک فیلم در جامعه باید مشخص شود و این مهم از استقبال و تاثیرگذاری از اکران یک فیلم مشخص می‌شود و مسئولان و فیلم‌سازان نباید از تاثیرگذاری فیلم و انگیزه ایجاد تفکر در جامعه در غالب یک فیلم سینمایی کوتاه یا بلند و مستند غافل باشند.
وی با بیان اینکه یکی از بزرگترین اشکالاتی که به فیلم‌نامه‌های سینمای ما وارد بوده، بردن دوربین به حاشیه محروم شهر یا کشور است، خاطرنشان کرد: این موضوع در حد و اندازه‌ای قابل قبول است اما باید در نظر گرفت که به تصویر کشیدن حاشیه‌های اجتماعی باید مخاطب شهر را نیز در نظر داشته باشند و در واقع فیلم ها برای همه مردم یک جامعه ساخته شود که بتوانند با آن ارتباط لازم را برقرار کنند.
انتهای پیام/ آ
