امامزاده سلطان کریم شاه، بر پیشینه کهن روستای کریمو افزوده است
خبرگزاری تسنیم: بافت قدیمی و بنای امامزاده سلطان کریم شاه برادر امامزاده کاخک گناباد، از قدمت و پیشینه کهن روستای کریمو در خراسان جنوبی حکایت دارد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، روستای کریمو از روستاهای قدیمی و تاریخی خراسان جنوبی است، مردم روستای کریمو به زبان فارسی با گویش خراسانی سخن می گویند، آنان، مسلمان و شیعه مذهباند.
روستای کریمو از توابع بخش مرکزی شهرستان سرایان، با مختصات جغرافیایی 58 درجه و 30 دقیقه طول شرقی و 34 درجه و 2 دقیقه عرض شمالی، در 30 کیلومتری شمال شهر سرایان واقع شده و از طریق شهرهای سرایان و فردوس، با راهی مناسب و آسفالت قابل دسترسی است.
این روستا از شمال، به کوه سفید و از شمال شرقی به کوه بیم محدود می شود، روستای کریمو از سطح دریا 2000 متر ارتفاع دارد و اقلیم آن معتدل و نیمه خشک است.
هوای کریمو در بهار، تابستان و اوایل پائیز، مطبوع و دلپذیر و در زمستانها سرد است همچنین روخانه کال سبز کاخک از کنار این روستا گذر می کند.
براساس نتایج سرشماری سال 1375، روستای کریمو در حدود 967 نفر جمعیت داشت که در سال 1385، به 1645 نفر افزایش یافته است.
فعالیتهای عمده مردم این روستا، زراعت، دامداری و باغداری است؛ گروهی از مردم روستا، در امور خدمات و تولید صنایع دستی اشتغال دارند.
چشمه سارهای فراوان، آب و هوای مساعد و اراضی مستعد، موجبات رونق باغداری و دامداری در روستا را فراهم آورده است.
از مهمترین محصولات زراعی روستا می توان به گندم، جو، زعفران، چغندر، یونجه و ترهبار اشاره کرد.
گوشت قرمز و انواع لبنیات مانند کشک و ماست در روستا تولید می شود.
باغداری از فعالیتهای مهم مردم روستای کریمو است، گردو، بادام، آلو، زردآلو، سیب و توت از مهمترین محصولات سردرختی این روستاست.
همچنین قالیبافی، از دیگر منابع درآمدی مردم روستا محسوب می شود.
روستای کریمو در کوهپایه استقرار یافته و بافت مسکونی متمرکز و متراکمی دارد،خانههای روستا اغلب در یک طبقه با سقفهای مسطح و با در و پنجرههای کوچک ساخته شدهاند، کوچههای روستا اغلب پیچدرپیچ است.
مسیر رودخانه کال، بافت مسکونی روستا را به دو بخش تقسیم کرده است به طوری که مصالح بکار رفته در خانههای قدیمی روستا مشتمل بر مصالح خشت، گل، سنگ و چوب است و در بافت جدید، خانههای مستحکم و مقاومی با استفاده از مصالح آهن، آجر، سیمان و مانند آن احداث شده است.
از زیباترین ییلاقات کریمو، اطراف چشمه علوی از تفرجگاههای طبیعی است.
از دیگر جاذبههای طبیعی این روستا میتوان به مزرعه اسپید کوه، چشمه دراز، اکبر آباد، چشمه مسکی، دره کلگی، تک تودک و سیدک اشاره کرد.
ییلاقات مسیر جاده کریمو - سرایان نیز بسیار قابل توجه است که عمدهترین آنها عبارتند از دره حسن آباد، رودهن، کلاته زرد، خال سفید، کلاته رجب، هورمچ سفلا و علیا، آمین و بوسی.
در مسیر نای که درهای زیبا است و رشته قناتهای متعددی دارد، چشماندازهای بسیار زیبایی وجود دارد؛ در حال حاضر، طرحهای آبخیزداری و مهار سیلاب در دره نای در دست اجرا است.
مردم روستای کریمو در اعیاد ملی و مذهبی نوروز، فطر، قربان و میلاد پیامبر (ص) به جشن و مولودی خوانی میپردازند.
در ایام وفات و شهادت ائمه (ع) نیز در مساجد و آرامگاه امامزاده روستا به سوگواری میپردازند.
در ایام تاسوعا، عاشورا و اربعین، مراسم باشکوهی در اطراف امامزاده برگزار میشود؛ شبیهخوانی، تعزیهخوانی و توزیع نذورات از مهمترین مراسم این ایام هستند؛ هر ساله چند هزار نفر برای شرکت در مراسم مذهبی و تماشای شبیهخوانی در روزهای تاسوعا و عاشورا به روستا مراجعه میکنند.
از مراسم سنتی روستا، میتوان به تهیه نوشیدنی کفبیخ اشاره کرد که در شبهای زمستان، به صورت گروهی به تهیه آن میپردازند.
بهرهگیری از موسیقی و استفاده از سازهای دوتار، سرنا و دهل در مراسم مختلف روستا مرسوم است؛ بیشترین نمود بهرهگیری از موسیقی در اعیاد و عزاداریهای آئینی - مذهبی نمود مییابد.
در مراسم شبیهخوانی نیز از سازهایی مانند سنج، دهل استفاده میشود.
رقصهای خراسانی چوب بازی و نبرد عشاق، از زیباترین آئینهای گروهی مردم کریمو به شمار میروند.
از بازیهای رایج در میان مردم روستای کریمو میتوان به هفت سنگ، گردو بازی و تیله بازی اشاره کرد.
مردم روستای کریمو بندرت از پوشاک محلی استفاده میکنند، ولی برخی از مردان و زنان کهنسال و میانسال روستا همچنان به سنت دیرین، لباسهای محلی را میپوشند.
مهمترین صنایع دستی روستای کریمو شامل بافت زیلو، گلیم، قالیچه و به ویژه قالی است؛ قالی و قالیچههای کریمو عمدتاً با طرح و نقشههای خراسانی بافته میشوند و آمیزهای از طبیعت و حیات وحش را به نمایش میگذارند.
صنایع دستی روستای کریمو عمدتاً در بازارهای فردوس، طبس، بیرجند و قائنات به فروش میرسند.
زعفران، آلو، گردو و برخی گیاهان دارویی از جمله سوغات روستایی کریمو میباشند.
از غذاهای رایج و خوشطعم این روستا نیز می توان به آبگوشت محلی، کوکوسبزی، انواع آشها به ویژه آش کشک و اشکنه اشاره کرد.
انتهای پیام/ ق