بی خوابی در غرب، بی تابی در سوریه

به گزارش خبرنگار گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، «دخترم، "نورا"ی من! ما از نبودن تو بیمار شده ایم. به خانه مان برگرد. به خانه ات! زمان برای من از وقتی که تو رفته ای متوقف شده است. "مادرت" » (این جملات بخشی از نامه یک زن بلژیکی خطاب به دختر 18 ساله اش است که رو به دوربین شبکه یورونیوز آن را می خواند(1). دختر جوان او حاضر نیست به کشورش باز گردد. نورا فقط یکی از دخترهای جوان اروپایی است که برای کمک به جهادگران به سوریه رفته است. منابع غربی گفته اند حداقل 300 جوان مسلمان بلژیکی همراه با 2000 جوان مسلمان اروپایی دیگر از سوئد، فرانسه، انگلستان ، دانمارک و ...به سوریه رفته اند و در کنار شورشیان می جنگند. همزمان روز گذشته دولت کنیا فاش کرد که یکی از عوامل حمله تروریستی به مرکز خرید وستگیت در پایتخت این کشور یک نروژی بوده است.

اگرچه خانواده این افراد که گرفتار گروه های تکفیری شده اند نگران جان آن ها هستند، اما دولت های غربی نگرانی دیگری دارند. شبکه یورونیوز دیروز گزارش داد که : «در وضعیت کنونی نگرانی هایی وجود دارد که بازگشت این جنگجویان به کشورهای اروپایی تهدیدی برای این کشورها باشد، چرا که آن ها در سوریه در کنار شورشیان القاعده افراطی تر شده اند و ممکن است افراطی گری را به کشورهای اروپایی انتقال دهند.» موضوعی که خواب سیاست مداران اروپایی و آمریکایی را آشفته کرده است.

این همان موضوع نگران کننده ای است که همین روزها در کمیته امنیت داخلی مجلس نمایندگان آمریکا هم مطرح شده است. آمریکایی ها فعالیت های الشباب در سومالی را با فعالیت های جبهه النصره در سوریه مشابه می دانند. اگرچه بررسی شرایط این 2 گروه در یک جلسه نشان می دهد که آن ها احتمالا ارتباط هایی را هم بین این 2 گروه کشف کرده اند. موضوع نگران کننده برای کشورهای غربی بروز اولین شواهد برای واقعیتی دردناک است. عملیات گروه الشباب در کنیا و خارج از مرزهای سومالی، نشان دهنده این است که یک جریان داخلی در این گروه که بر انجام فعالیت های بین المللی اصرار دارد قوت بیشتری گرفته است. چهارشنبه هفته گذشته در کمیته امنیت داخلی مجلس نمایندگان آمریکا گزارشی درباره بازگشت اعضای آمریکایی گروه الشباب به کشورشان ارائه شد. این گزارش بیانگر این است که گروه احمد غودان رهبری جریان های داخلی در الشباب را به دست گرفته است.(2) این گروه برخلاف دیگر گروه ها، معتقد است که عملیات الشباب نباید به سطح محلی محدود شود و باید از مرزهای سومالی فراتر رود. نکته مهم درباره الشباب وجود نیروهایی با ملیت های غربی است که به آسانی می توانند با بازگشت به کشورهایشان عملیات تروریستی را به قلب کشورهای غربی بکشانند. اما مشکل فقط الشباب نیست. گروه تروریستی جبهه النصره در سوریه هم رفتار مشابهی دارد.

گزارش ارائه شده در کمیته امنیت ملی مجلس نمایندگان آمریکا به واقعیت تلخ دیگری هم اشاره می کند. خانم استفانی سوناک که متن این گزارش را قرائت می کند، می گوید: «درباره جبهه النصره مهم است که توجه کنیم اگرچه این گروه در سال 2012 اعلام حضور جهانی کرد، اما این گروه در واقع سال هاست که ایجاد شده است. پس از فرار گروه های تروریستی از افغانستان در سال 2001، با ایجاد زیر مجموعه هایی در کشورهای شرق مدیترانه (Levant) ماموریت نخست این گروه تسهیل ورود افراد مسلح خارجی به عراق بوده است. پس از آغاز انقلاب سوریه در سال 2011، این گروه امروز یکی از مهم ترین و موثرترین گروه های مسلح در سوریه است.» همین گزارش تصریح کرده است که دست کم 5500 فرد خارجی درگیر با ارتش سوریه هستند.(3)

اکنون باید تمام این مقدمات را همراه با خبرهایی که این روزها از سوریه می رسد، در نظر بگیریم. روز گذشته 70 گروه مسلح ضددولت سوریه اعلام کردند "ائتلاف ملی نیروهای انقلابی و مخالفان سوریه" را به قصد ایجاد تشکیلاتی اسلامی که در برگیرنده جبهه النصره است، ترک کرده اند. البته این خبر جدیدترین خبر از این دست نیست. هفته گذشته هم راشاتودی خبر داد که بیش از 100 گروه نظامی و غیرنظامی با جدایی از ائتلاف موسوم به ائتلاف ملی انقلابی، ائتلاف جدیدی تحت عنوان «اتحادیه آزادگان سوریه» تشکیل داده اند. این گروه های مسلح احتمالا همان گروه هایی هستند که تاکنون به عنوان گروه های سیاسی ادعای نمایندگی مردم سوریه را داشتند. گروه هایی که امروز بیش از گذشته روشن می شود که اراده برخی کشورهای منطقه را نمایندگی می کرده اند که تفکرات تکفیری را ترویج می کنند.

بشار اسد، رئیس جمهور سوریه 2 سال پیش اعلام کرد که ارتش این کشور با القاعده درگیر شده است. اما کشورهای غربی مدعی شدند این مردم سوریه هستند که دست به سلاح گرفته اند. به نظر می رسد کشورهای غربی هنوز روزهای نخست چشیدن طعم تلخ حمایت از تروریسم در سوریه را می گذرانند. این کشورها اگر برای آرام شدن و دستیابی به صلح در سوریه هزینه نکنند، باید اندوخته هایشان را صرف پیامدهای بازگشت شهروندانی بکنند که حالا رادیکال تر شده اند، راه و رسم بمب گذاری را آموخته اند و وطن شان را در اشغال سرمایه داری و دموکراسی ظالمانه می بینند. تلاش غربی ها برای برگزاری نشست ژنو 2 می تواند اولین گام ها برای پایان دادن به بی خوابی ها در غرب و بی تابی در سوریه باشد.

انتهای پیام/

خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.