عبدی‌پور اهل درجا زدن نیست/«تنهای تنهای تنها» برتری عواطف انسانی به سیاست

کسانی که انتقاد هایی به فیلم داشتند بیشتر از همه عنوان می کردند که حرف هایی سیاسی فیلم کمی برای کودکان و نوجوانان سنگین بود . از طرفی عده ای نیز عقیده داشتند که همین حرف های سیاسی که با زبان کودکانه عنوان شده بود به خوبی میتواند نماینده خوبی در مجامع بین المللی باشد. بعضی دیگر از منتقدان اعتقاد داشتند که فیلم کمی سفارشی به نظر می آید تا بتواند نفرت افراد ان شهر به روسی ها را کمتر کند و عده ای دیگر اعتقاد داشتند که فیلم به خوبی نشان داد که ما با هیچ کشوری مشکلی نداریم و صلح طلب هستیم. افرادی دیگر اعتقاد داشتند که کارگردانی و فیلمنامه بسیار خوب است و عده ای دیگر معتقد هستند که در جایی از داستان ما شاهد ضعف شخصیت در داستان هستیم اما در نهایت از آنچه در زیر مشاهده می کنید بیشتر نظرها مثبت بوده است.

در میان این افراد رضا جودی، تهیه کننده معتقد است که فیلم عبدی فیلم بسیار خوبی است و اگر باز هم می توانسته به تماشای ان در سانس های دیگر می نشست.
وی معتقد است که یک جوان شهرستانی یک فیلم موفق، روان، بدون غلط، خوش طنز و با داستانی روان ساخته است و امیدوار است در کارهای بعدی خود نیز موفق باشد.

در این میان یک روحانی به نام مسعود احتشامی که بار قبل در جشنواره فیلم فجر  فیلم را دیده بود معتقد بود که فیلم نسبت به جشنواره از تدوین خوبی برخوردار بود. او گفت: فیلم به نظرم خوب بود اگرچه در بعضی از جاها احساس می کردم که این حرف ها برای بچه ها و گروه کودک و نوجوان سنگین است اما فکر می کنم به گروه کودک و نوجوان به خوبی ارتباط برقرار کرده است.

وی در ادامه افزود:  این فیلم توانسته بود فضای دوستانه ای را فرای طبقه بندی سیاسی و جناح بندی های سیاسی عنوان کند و این مطلب زیبا بود. در فیلم، برتری عواطف انسانی نسبت به جهت گیری های سیاسی عالی نشان داده شده بود.

رهبر قنبری کارگردان فیلم سینمایی فصل بلوغ که فیلمش در بخش مسابقه جشنواره نیز حضور دارد، معتقد است که ساختار و شیوه های کارگردانی و تکنیک فیلم بسیار خوب بوده است اما در خصوص فیلمنامه گفت: اگر با نگاه بزرگتری به این داستان نگاه می کرد من بیشتر فیلمش را دوست داشتم.

این کارگردان سینمایی گفت: فیلم به لحاظ کارگردانی بسیار قدرتمند بود اما متاسفانه این حس به من القا شد که شاید قرار است این فیلم، تنفر مردم آن منطقه و حتی تمام ایرانیان نسبت به روس ها را کمتر کند و به نظرم این نکته خوب نبود.

علی افشار که یکی از مسولین خبری در جشنواره است نیز معتقد است این فیلم نوید تولد یک فیلمساز خلاق که می تواند طراوت و تازگی را از نظر موضوعی و ساختاری اضافه کند، می دهد. البته به شرطی که تحت تاثیر تشویق های اغراق آمیز گروهی از منتقدان و کارشناسان قرار نگیرد. زیرا به عنوان یک فیلم اولی دارای نقاط قوت و امیدوار کننده است و باید بتواند ایده های خودش را حفظ کند و به ذات سینما نزدیک تر شود و از شعار و حرفهای ژورنالیستی دور باشد.

افشار درباره فیلم «تنهای تنهای تنها»، گفت:  این فیلم در سینمای کودک و نوجوان می تواند فیلمی باشد که ما به آن برسیم و بتوان امید و خلاقیت را درونش دید. عبدی پور باید بتواند این نگاه را به جامعه جوان ایرانی تزریق کند. از لحاظ محتوایی خوب  بود و با کاراکتری که از عبدی پور می شناسم به نظرم اهل درجا زدن نیست، نقدها را می پذیرد و رو به جلو حرکت می کند.

لطیفه پاکی پور، یکی از دانشجویانی که برای تماشای فیلم به سالن آمده بودند در خصوص فیلم گفت: به نظرم ، فیلم بسیار زیبا بود و برای همه گروه های سنی از کودکان تا نوجوانان و خانواده هایشان جذابیت داشت.

وی در خصو.ص برقراری ارتباط کودکان با فیلم، گفت: فیلم، بسیار خوب توانسته بود دنیای ساده بچه ها را به نمایش بگذارد. البته بیان سیاسی داستان کمی برای بچه ها سنگین بود اما آنچه که من دیدم ارتباط برقرار کردن کودکان و نوجوانان با شخصیت های داستان بود.

آرین نغز گوخبرنگاری بود که از هتل برای پوشش این فیلم به سینما آمده بود و نظر خود را دربراه فیلم به ما گفت: این فیلم نسبت به حد و اندازه سینمای کودک و نوجوانان یک سر و گردن بالاتر محسوب می شد که نشانه هایی از بین المللی بودن فیلم نیز در آن کاملا مشهود است و می تواند نماینده خوبی از سینمای ایران برای شرکت در جشنواره های متخلف بین المللی باشد.

وی در ادامه افزود: این فیلم به خوبی توانسته است مسائل زندگی کودکان را فراتر از مسائل استراتژیک بیان کند . فیلم از لحاظ ساختار، داستانی کاملا حساب شده دارد که با روند منطقی شاهد گذشتن آن در طول فیلم هستیم.

نغزگو درباره بازیگری در فیلم گفت: بازیگری فیلم نیز به نظرم بسیار فوق العاده است، بازی ای که در سینمای کودکان و نوجوانان بسیار کمتر شاهد ان بوده ایم. نوجوان فیلم بسیار شیرین با لهجه محلی حرف می زند و بچه ها کاملا با این شخصیت همذات پنداری می کنند. 

یکی دیگر از افرادی که به سالن امده بودند تا فیلم را ببیند یک دانشجو به نام اشکان منصوری بود که برای پاسخ دادن به سوال ما بسیار عجله داشت و توانست پاسخ کوتاهی به ما بدهد.

منصوری در خصوص فیلم گفت: به نظرم فیلم بسیار خوب بود و می تواند پیام آور خوبی درباره موضع ایران در پرونده هسته ای باشد. این فیلم می تواند به خوبی پیام صلح ایران را به جهانیان ارسال کند به شرطی که اجازه دهند این فیلم در مجامع بین المللی شرکت داشته باشد. 

معصومه حامدی که یکی از محصل های مقطع دبیرستان بود برای دیدن فیلم با والدینش به سینما آمده بود و در پاسخ به نظرخواهی ما از فیلم، گفت: علیرغم اینکه این فیلم در برخی از لحظات از ضعف فیلمنامه به خصوص در شخصیت پردازی زن روسی رنج می برد اما در مجموع توانسته بود ارتباط انسانی بین 2 کودک را که از دو فرهنگ متفاوت و با دو زبان متفاوت هستند را نشان دهد.

وی در انتها گفت:  به نظرم این فیلم یکی از زیباترین فیلم هایی بود که در حوزه سینمای کودک و نوجوان در چند سال اخیر دیده ام.

از اینجا به بعد دیگر باید برای گرفتن نظر خواهی به دنبال افراد دور شده از سینما می دویدم چون سینما خاموش شده بود و سالن تعطیل بود و والدین به سمت خانه هایشان و اهالی رسانه به سمت هتل می رفتند! آن طرف خیابان دختری دبستانی همراه با والدینش را دیدم که در کنار خیابان قدم میزدند، به سراغش رفتم تا از او درباره فیلم سوال کنم!
به سوال من اینگونه پاسخ داد که : فیلم را دوست داشتم چون نشون میداد که دو تا کودک که زبان هم رو هم نمی فهمند می تونند با هم دوست باشند. فیلم خنده دار بود و لهجه های شخصیت رنجرو برام جذابیت داشت. فیلم میتونه به همه دنیا بگه که ما با هیچ کشوری مشکل نداریم و به راحتی میتونیم با همه ارتباط برقرار کنیم.

پس از اتمام جواب آرمیتا به سراغ دختر جوانی رفتم که همراه با پدرش گوشه خیابان راه میرفتند و من از لحظه ای که از سالن بیرون آمدند با چشم دنبالش میگشتم تا از من دور نشود و بتوانم بعد از حرف های دختر دبستانی با او مصاحبه کنم. جلو رفتم سلام کردم خود را عاطفه نوروزی معرفی کرد و در پاسخ به سوالم این گونه پاسخ داد:  فیلم بسیار خوب بود و به نظرم یک فیلم کامل از لحاظ ساختاری و داستانی بود، داستان فیلم من را روی صندلی ام نگه می داشت و طنز های لطیف و به دور از مسخره بازی در فیلم بسیار زیبا مخاطب را به خنده وا می داشت. به قول خیلی از منتقدان سینمایی، فیلم بسیار ظریف بود.

در انتها نیز نظر پدرش را درباره فیلم جویا شدم و او گفت:  فیلم را بسیار دوست داشتم و در تمام لحظات فیلم منتظر حرف ها و کارهای بعدی شخصیت داستان بودم به همین دلیل فکر می کنم شخصیت پردازی خوبی داشت. اگرچه داستان جالبی داشت اما خوب حرف های سیاسی که درون داستان زده می شد باعث می شد تا خیلی از کودکان متوجه فیلمنامه و خط داستان نشوند . به نظرم این تنها اشکال در فیلم بود.

انتهای پیام/