اصلاح طلبان؛ از جنگ روانی، جنجال و حاشیه تا برخورداری از معیار۲گانه

فاطمه زارعی در یادداشتی که با عنوان «اصلاح طلبان؛ از جنگ روانی، جنجال طلبی و حاشیه پردازی تا برخورداری از معیارهای دوگانه»در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار داده به نشانه شناسی عمل سیاسی اصلاح طلبان پرداخته است:

حواشی و ماجراهای پدید آمده پیرامون انتخاب شهردار تهران در هفته های گذشته آنچنان پر سر و صدا بوده که بخش عمده ای از مباحث سیاسی و رسانه ای را به خود معطوف کرده است. از انتخاب رئیس شورای شهر گرفته تا گزینش شهردار همگی می توانستند در فضایی عادی و طبیعی و به دور از هیاهوهای سیاسی دنبال شوند، آنچنانکه در اکثریت شوراهای شهر سراسر کشور که البته عمدتا اصول گرایان در آنها از اکثریت برخوردار بودند، دیده شد. اما در تهران جایی که اصلاح طلبان نه برخوردار از موضع اکثریت که موقعیتی 50 -50 بودند، اینچنین نشد. اگر انواع و اقسام عملیات روانی و فضاسازی های رسانه ای در روزهای منتهی به انتخاب شهردار را مرور کنیم، در عین حال آنچه در جلسه منتهی به انتخاب شهردار تهران اتفاق افتاد، از انتصاب یک ورزشکار به سمت حساس معاونت نظارت شورا گرفته تا وارد ساختن انواع و اقسام تهمت ها به اصلاح طلبانی که به قالیباف رای دادند همه نشانه هایی هستند از یک مشی و مرام سیاسی که از آن ها می توان به عنوان ویژگی های مشی و مرام سیاسی اصلاح طلبان یاد کرد.

برخورداری از معیارهای دوگانه یکی از این نشانه های رفتاری اصلاح طلبان است. انتخابات سالم و پاک و بدون غل و غش آن انتخاباتی است که پیروز آن اصلاح طلبان باشند. انتخابات ریاست جمهوری 1376 و 1380 و 1392 که اصول گرایان بازنده انتخابات بودند، سالم ترین انتخابات ها هستند و اما انتخابات های 1384 و 1388 به زعم اصلاح طلبان محل اشکال هستند. زمزمه های اصلاح طلبان در مورد تخلفات 1384 از یادها نرفته و البته فتنه انگیزی های سال 1388 هرگز از خاطره جمعی ایرانیان پاک نخواهد شد. فتنه انگیزی که تنها یک دلیل داشت: اصلاح طلبان برنده انتخابات نشدند.در همین دو انتخابات شورای شهر چهارم نیز مشاهده شد آنگاه که با رای اصلاح طلبان و اصول گرایان، فردی اصلاح طلب رئیس شورا شد، انتخابات سالم بود، اخلاق سیاسی رعایت شد و همه چیز به بهترین شکل پیش رفت. اما هنگامی که اصلاح طلبان و اصول گرایان این بار شهرداری اصول گرا را برگزیدند، از دست های پشت پرد ه باز سخن به میان آمد، رانت های چند هزار میلیارد تومانی پشت صحنه و نفاق و دورویی و دهها رذیلت اخلافی دیگر که منجر به پیروزی یک اصول گرا شده اند. معیارهایی همچون انتخابات آزاد و سالم، اخلاق سیاسی و سلامت و پاکدستی نزد اصلاح طلبان تعابیری دوگانه دارند و اعتبار و معنای خود را در نسبت با پیروزی و یا شکست اصلاح طلبان متفاوت می بینند. 

جنجال آفرینی و حاشیه پردازی را می توان ویژگی رفتاری دیگر اصلاح طلبان دانست. هشت سال دوران اصلاحات و تنش آفرینی های این عده به ویژه در مجلس ششم را از یاد نبرده ایم. فتنه 1388 اوج گرایش این گروه به پیشبرد دعاویشان از طریق دعوا و جنجال بود. در همین شورای شهر چهارم مشاهده می کنیم هنوز تعداد جلسات شورا به تعدادانگشتان یک دست نرسیده، ترک جلسه و دعوا و فحاشی در پیش گرفته اند که چرا آنچه می خواستند محقق نشده است. گویا اصلاح طلبان به هر جا راه یابند و در هر جایگاهی موقعیتی بالادستی بیابند باید انتظار جنجال و حاشیه پردازی و دعوا و درگیری داشت.
به این ویژگی ها باید به توانایی و هنرمندی اصلاح طلبان در راه اندازی جنگ های روانی رسانه ای و فضاسازی های سیاسی نیز اشاره کرد. این گروه در راستای پیشبرد برنامه هایشان نشان داده اند برای کنار زدن رقیب، دشمن پنداری او را در دستور کار خود قرار می دهند و انواع و اقسام پروژه های سیاسی را بر علیه رقبا در پیش می گیرند. ترور شخصیت، سیاه نمایی و اعتبارزدایی از رقبا به شکلی توسط اصلاح طلبان دنبال می شود که حذف و از میدان به درکردن رقیب به هر ترتیب ممکن بدست آید. نگاهی به عملکرد اصلاح طلبان در سال های گذشته به خوبی موید این موضوع است. از دوران اصلاحات گرفته که شخص هاشمی رفسنجامی به رادیکال ترین شکل ممکن مورد حملات این گروه قرار داشت تا فضاسازی های سال 1384 و 1392 بر علیه نامزدهای اصول گرا همچون محمدباقر قالیباف از نمونه های این رفتار اصلاح طلبان برای بی اعتبار ساختن رقیب است. در همین هفته های منتهی به انتخابد شهردرار تهران نیز آنچنانکه مشاهده شد اصلاح طلبان همین رویه را با راه اندازی ستادرسانه ای و جنگ روانی دنبال نمودند، به گونه ای که گویا دردوران مدیریت محمد باقر قالیباف، تهران سیاه ترین دوران خود را پشت سر گذارده است. شهر در ناامنی و فساد و هرج و مرج غرق بوده و حال وقت آنست فرشته نجات که نامزد اصلاح طلبان است به نجات شهر آید.
همین ویژگی های عمل سیاسی اصلاح طلبان است که باعث شده بسیاری از ناظران و تحلیل گران سیاسی نسبت به آینده گفتمان اعتدال نگران باشند به ویژه اگر قرار باشد «اعتدال» توسط دنبال کننده گان شیوه ها و منش های «افراطی» عمل سیاسی تفسیر و تعبیر شود. به نظر می رسد بخش هایی از اصلاح طلبان بسیار زود عملکرد خود در سال های اصلاحات، از به بن بست کشاندن شورای شهر اول گرفته تا فحاشی به هاشمی رفسنجانی و یا افراطی گری های مجلس ششم را از یاد برده اند. اتفاقاتی که تکرار مجدد آن ها توسط اصلاح طلبان می تواند سرنوشت برنامه های آنها را بسیار زودتر از تصور به بن بست کشاند.

انتهای پیام/