«ملاله یوسف‌زی»،«دین محمد» و ماجرای تکراری «سکوت»/ ما نگاه می‌کنیم
خبرگزاری تسنیم: «ملاله یوسف‌زی» برای رسانه‌های آمریکایی نماد کودکان پاکستانی است. خبری از «صمدگل» و «دین‌محمد» شنیده‌اید؟ آنها در حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی کشته شده‌اند، رسانه‌های ایرانی کجای این داستان ایستاده‌اند؟
خبرگزاری تسنیم: حمیدرضا بوالی
1. ملاله یوسف‌زی یک دختر چهارده ساله پاکستانی است که در ایالت سوات پاکستان تا همین یک سال پیش مشغول یک زندگی عادی بود. با تسلط چند سال پیش طالبان بر این منطقه تحصیل دختران ممنوع می‌شود و همه مدارس دخترانه با حمله و تهدید اعضای گروه طالبان مجبور به تعطیلی می‌شوند. ملاله که پدرش مدیر یک مدرسه در همان منطقه است این شرایط را نمی‌پذیرد و شروع به تلاش برای ایجاد امکان تحصیل دختران در سوات می‌کند .مطالبی در دفاع از حق تحصیل دختران در روزنامه‌های محلی و بین‌المللی چاپ می‌کند و خیلی زود تبدیل به پرچم‌دار تلاش برای احقاق حق تحصیل دختران در آن منطقه می‌شود.
با کاهش تسلط طالبان بر آن منطقه به‌تدریج برخی مدارس دخترانه در سوات مجدداً راه‌اندازی می‌شود و عده‌ای از دخترها مشغول به تحصیل می‌شوند. در حالی که بسیاری از آنان ملاله را نجات‌دهنده وضعیت قبلی‌شان می‌دانند. روز سه‌شنبه 9 اکتبر 2012 [18 مهر ماه 91] اعضای مسلح شبه‌نظامیان وابسته به طالبان سرانجام به مدرسه محل تحصیل او حمله می‌کنند و جلوی چشمان هراسناک همکلاسی‌هایش با شلیک چند گلوله به بدنش او را زخمی می‌کنند.
ملاله به‌سرعت روانه بیمارستانی با مراقبت‌های امنیتی و نظامی می‌شود. سر او آسیب دیده است و شرایطش بحرانی است. برای یافتن مضروب کننده او 100 هزار دلار جایزه تعیین می‌شود و یک خط هوایی بین المللی به مقصد آمریکا اجاره می‌شود تا به‌محض به خطر افتادن سلامتی او بدون اتلاف وقت روانه بیمارستانی در آمریکا شود. با بهبود نسبی حال او و خارج شدن وضعیتش از بحران ملاله به بیمارستان سلطنتی ملکه الیزابت در بیرمنگام انگلستان منتقل می‌شود. ملاله روز جمعه به هوش می آید و اولین سؤالی که می پرسید این است که در چه کشوری است.
در همه زمانی که ملاله در انگلستان به سر می‌برد هزاران پیام و دسته گل از سوی طرفداران او از سرتاسر جهان به‌سمت بیمارستان روانه می‌شود و گروه‌های طرفدار صلح و حقوق بشر به‌یاد او شبها جلوی بیمارستان شمع روشن می‌کنند. هزاران رسانه در مورد موضوع او کار می‌کنند و خیلی زود تبدیل به یکی از پرطرفدارترین سوژه‌های رسانه‌ای می‌شود. بان کی مون دبیرکل سازمان ملل برای او پیامی می‌نویسد و در آن می‌گوید که مشخص است که طالبان از چه می‌ترسد: "دختری کتاب در دست".
چند روز پیش ملاله در سازمان ملل سخنرانی می:کند و دبیرکل سازمان ملل با صحبت‌های او اشک می‌ریزد، سخنرانی او در بیشتر شبکه‌های بین‌المللی رسانه‌های جریان اصلی به‌طور مستقیم پخش می‌شود. آن روز برای رسانه‌های دنیا روز ملاله است.
دو مجله مشهور جریان اصلی رسانه‌های عکس روی جلدشان ملاله یوسف‌زی است.
2.«صمدگل» و «دین‌محمد» هم دو کودک پاکستانی هستند، هردوی آنها بر اثر حملات هواپیماهای بدون سرنشین در پاکستان در ایالت وزیرستان شمالی کشته می‌شود. چند سال قبل هواپیماهای بدون سرنشین به یک مدرسه مذهبی در پاکستان حمله می‌کنند، آمار قربانیان پاکستانی به این شرح است: سه نفر 8ساله؛ سه نفر 9ساله، یک 10ساله، چهار نفر 11ساله، چهار نفر 12ساله، هشت نفر 13ساله، شش نفر 14ساله، 9 نفر 15ساله، 19 نفر 16ساله و 12 نفر 17ساله.
این تصاویر هم متعلق به کودکان قربانی حملات هواپیماهای بدون سرنشین در پاکستان است.
3. آمارهای رسمی مراکز مرتبط نشان می‌دهد حداقل 169 کودک در سالهای اخیر به‌وسیله حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی در پاکستان کشته شده‌اند.
درست یک هفته بعد از حمله به ملاله در پاکستان یک اتفاق دیگر در ایالت هلمند در افغانستان فقط کمی دورتر از ایالت سوات پاکستان رخ می‌دهد. «برجان» 12ساله «ولی» 10ساله و «خان‌بی‌بی» 8ساله کشته می‌شوند. با یک هواپیمای بدون سرنشین تحت یک عملیات نظامی که تازگی‌ها با اصرار زیاد نظامیان ارشد آمریکایی مبنی بر کنترل و بالابردن حداکثری میزان دقت حملات این هواپیماها «عملیات دقیق» نام گرفته است.
آن‌طور که مقامات آمریکایی می‌گویند: چند عضو گروه طالبان مشغول بمب‌گذاری در جاده بوده‌اند که هواپیماهای بدون سرنشین به آنها حمله می‌کنند و این بچه‌ها هم کشته می‌شوند. "حتماً خوش‌شانس نبوده‌اند".
در ابتدای کار آمریکایی‌ها کشتار کودکان را مثل همیشه تکذیب می‌کنند، می‌گویند چنین اتفاقی نیفتاده است و سه نظامی وابسته به طالبان در جریان یک بمب‌گذاری کشته شده‌اند اما به‌تدریج با آشکار شدن بیشتر شواهد آمریکا دوباره رویّه معمول این مواقع را تکرار می‌کند: «متأسفیم».
در حالی که رسانه‌های آمریکایی غرق در ماجرای ملاله هستند مثل همیشه اساساً نامی از «برجان»، «بی‌بی‌خان»، «ولی»، «صمدگل» و «دین‌محمد» شنیده نمی‌شود.کسی در هیچ‌جای دنیا برای آنها شمع روشن نمی‌کند. اصلاً به خاک سپرده می‌شوند؟
آخرین نظرسنجی معتبر آمریکایی نشان می‌دهد که فقط 20 درصد آمریکایی‌ها با حملات هواپیماهای بدون سرنشین در پاکستان، افغانستان، یمن و بقیه دنیا مخالفند. آمریکایی‌هایی که سربازان کودک‌کش‌شان را قهرمانان دور از وطنی می‌پندارند که رنج غربت را پذیرفته‌اند و در حال ارمغان صلح و آزادی برای جهان سومی‌ها هستند.
ملاله توسط نیروهای طالبان مجروح می‌شود، برای ضاربین او جایزه تعیین می‌شود، بلافاصله به بیمارستان سلطنتی انگلستان فرستاده می‌شود؛ هزاران نفر در همان روز به خیابان‌ها می‌آیند و تحت شدیدترین تدابیر امنیتی محافظت می‌شوند. اما این کودکان پاکستانی... اجسادشان به خانواده‌های‌شان تحویل داده می‌شود؟
عدالت دوگانه به‌سبک آمریکایی: ای‌کاش حداقل بقیه قربانیان طالبان همه آنهایی که رسانه‌ای نمی‌شدند هم مثل ملاله این‌قدر مهم می‌شدند. طبیعی است که این اتفاق نمی‌افتد و واضح است که فقط وقتی پای رسانه‌ها وسط باشد آدمها مهم می‌شوند و پای رسانه‌ها وقتی وسط است که پای آمریکا آنجا نیست.
هدایت کننده هواپیمای بدون سرنشینی که این کودکان پاکستانی را کشت، به کشورش برخواهد گشت، همچون یک «قهرمان» جنگی از او استقبال خواهد شد: «متشکریم بابت خدمات شما» حتی اگر بخشی از این خدمات کشتار کودکان پاکستانی باشد. رسانه‌های آمریکایی کار خودشان را انجام می‌دهند، ما مدافع کودکان پاکستانیم و کودکان پاکستان یعنی ملاله نه صمدگل.
و البته که رسانه‌های ایرانی هم به سکوت نظاره‌گرند، "ما نگاه می‌کنیم."
4. حدود یک سال پیش، جشن مفرح سالیانه و مشهوری در کاخ سفید برگزار شد. یک گروه موسیقی مشهور و عامه‌پسند آمریکایی میهمان ویژه مراسم بود. باراک اوباما رئیس‌جمهور خاص این سالهای آمریکایی‌ها یک سخنرانی کوتاه و دوستانه در این مراسم داشت. در انتهای این سخنرانی کوتاه، اوباما برای همه حاضرین یک غافلگیری ویژه داشت از جنس همان شوخی‌های خاص اوباما که ظاهرا هیچ‌وقت تکراری نمی‌شوند. نگاهی به جمعیت انداخت و بدون اینکه خودش بخندد(سبک خاصی شوخی‌های جمعی اوباما) خطاب به اعضای جوان این گروه موسیقی گفت:"دخترهای من عاشق گروه شماهستند. اما حواستان باشد که فکر بد نکنید؛ هواپیماهای بدون سرنشین ما همه جا مراقب شما هستند". حاضرین به قهقهه افتادند... کسی یادش نبود که این هواپیماها معمولا آمریکایی‌ها را تعقیب نمی‌کنند.ساشا و مالیا می‌توانند همچنان عاشق بمانند.
5. پسر 6 ساله من هر وقت هواپیماهای بدون سرنشین را در آسمان می‌بیند گریه می‌کند. به من می‌گوید نکند عمو ساجد مورد هدف قرار گرفته باشد. نمی داند که ساجد مورد هدف قرار گرفته و کشته شده است. پسرم عاشق عمویش بود(اسماعیل حسین)
آنها بیست و چهارساعته وجود دارند.سه یا چهار هواپیمای بدون سرنشین. بدون دقیقه‌ای توقف در آسمان ما هستند(داوود اسحاق)
بچه ها گریه می‌کنند و مدرسه نمی‌روند. می‌ترسند به مدرسه بروند و هواپیماهای بدون سرنشین به مدرسه‌شان حمله کنند( اسماعیل حسین)
قبل از این ما خوشحال بودیم. زندگی خوبی داشتیم.تا اینکه آنها (هواپیماهای بدون سرنشین) پیدا شدند. زندگی ما برگشت. الان خیلی‌ها بیماری روانی دارند(اسماعیل حسین)
هر وقت به جایی حمله می‌کنند، کسی به سراغ کشته شده‌ها هم نمی‌رود. تا نیم ساعت بعد باز دوباره حمله می‌کنند( فهیم قریشی)
اینجا همه می‌ترسند. ما روبروی یکدیگر در یک جلسه نشسته‌ایم و می‌ترسیم. هر لحظه امکان دارد که به سراغ ما بیاید و محله ما را ویران کند. کسی چه می‌داند(داوود اسحاق)
آنچه در حال حاضر اتفاق افتاده است این است که مردم دیگر به تشییع جنازه یکدیگر هم نمی‌روند. چون دیده‌اند که هواپیماهای بدون سرنشین چگونه به مراسم تشییع حمله می‌کند. مردم به کمک هم رفتند و بعد به آنها حمله شد.(فیروز علی خان)
این‌ها جملاتی است که بر سر در سایت «زندگی زیر هواپیماهای بدون سرنشین» دیده می‌شود. یک سایت آمریکایی که در مورد تبعات حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی به پاکستانی‌هاست.
6. این نمودار، نظر سنجی «پروژه گرایش‌های جهانی» در موسسه Pew Research یکی از معتبرترین مراکز نظرسنجی جهانی است. از مردم دنیا در مورد ایران سوالاتی پرسیده‌اند و طبق این سوالات محبوبیت کشور ایران در میان مردم کشورهای مختلف را ارزیابی کرده‌اند. طبق این نمودار، جمهوری اسلامی ایران در کشور پاکستان از بقیه جاهای دیگر دنیا بیشتر محبوبیت دارد. این نمودار نشان‌دهنده یک همبستگی مثبت است. بین پاکستانی‌ها و ایرانی‌ها از سوی پاکستانی ها. ایران و پاکستان همسایه و هم‌مذهب هستند و هم زبان بوده‌اند.
7. طبق یک نمودار دیگر، نموداری که تصویرش را در ادامه می‌بینید ما با یک همبستگی مستقیم دیگر روبه‌رو هستیم. این نمودار مربوط به سایتی تحت عنون «خارج از دید، خارج از ذهن» است و به ما نشان می‌دهد که اوباما علاقه زیادی به هواپیماهای بدون سرنشین دارد.از زمان شروع ریاست جمهوری او در سال 2009 حملات هواپیماهای بدون سرنشین به شدت افزایش پیدا می‌کند. به تبع این افزایش، کودکان پاکستانی کشته شده با این حملات هم طبیعتا افزایش پیدا می‌کنند. این نمودار از یک اینفوگرافیک متحرک در این آدرس به دست آمده است. سایتی که طراحی شده است تا به ما نشان دهد که برخلاف ادعای دولتمردان غربی 355 غیرنظامی و 175 کودک در جریان حملات این هواپیماهای بدون سرنشین در پاکستان کشته شده‌اند.
در بخش دیگر سایت، به تفکیک تاریخ روز و سال، همه قربانیان حملات این هواپیماهای بدون سرنشین گردآوری شده است.
8.اطلاعات اصلی این سایت از دو منبع اصلی به دست آمده است:
الف) اداره ژورنالیسم کاوشگارایانه: یک سازمان غیرانتفاعی مستقل که در بریتانیا مستقر است و سیاست خود را بر ارائه اطلاعات دست اول از حفره‌های خالی رسانه‌های جریان اصلی قرار داده است. مهمترین ماموریت این اداره که دفتر اصلی آن در لندن است به دست آوردن اطلاعات دقیق از میزان کشته شدگان حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی است. دیوید و الین پاتر تاسیس‌کنندگان و بانیان اصلی این اداره‌اند.
ب) پروژه «زندگی زیر هواپیماهای بدون سرنشین»:یک پروژه در بخش کلینک حقوق بشر دانشگاه استنفورد آمریکاست. در این پروژه مجموعه قابل توجهی از روایت‌های دست اول از قربانیان حملات هواپیماهای بدون سرنشین وجود دارد که به طور عینی و صریح نشان می‌دهد که این حملات چه جنایات غیربشری به وجود آورده‌اند. گزارش معتبر و مفصلی در این سایت در مورد قربانیان غیرنظامی و کودک این حملات در پاکستان وجود دارد.
9. ما نگاه می‌کنیم
***
«ایران، جان پاکستان ــ 1 » پرونده ویژه ماه رمضان پروژه «فرهنگ، سیاست جمهوری اسلامی»: «از عکس رهبر ایران درقهوه‌خانه‌‌ای درهیمالایا تا نذر روزه آزادی خرمشهر/اینجا پاکستان، جمهوری اسلامی ایران»
«ایران، جان پاکستان ــ 2 »در پاکستان یک «خمینی» می‌‌خواهیم/ در فتنه 88 پاکستانی‌ها بیشتر از ایرانی‌ها نگران بودند
«ایران، جان پاکستان ــ 3 »بار صدور فرهنگی انقلاب ایران به دوش یک پاکستانی 22ساله/ «سلحشور» سرباز فرهنگ در پاکستان
«ایران، جان پاکستان- 4»مسلمانان پاکستانی با ایران زنده‌اند/ اعتقاد قوی داریم که"چو ایران نباشد تن من مباد
«ایران، جانِ پاکستان»ــ‌ـ 5 «ماجرای طلاهای زنان پاکستانی درجنگ ایران/ نامه‌ای که فقط لفظ «خمینی»اش قابل خواندن بود»
ایران، جان پاکستان»- 6 «زبان فارسی در پاکستان/ هرجا می‌رویم زودتر از ما زبان فارسی رفته است»
«ایران، جانِ پاکستان» - 7 «رئیس‌السادات:این حرف پاکستانی‌هاست؛ ایران کوتاه بیاید فاتحه اسلام برای قرن‌ها خوانده است»
«ایران، جانِ پاکستان»ــ‌ـ 8«روز ورود امام‌خمینی به ایران، روز ورود آیت‌الله‌خامنه‌ای به پاکستان+ تصاویر استقبال»
«ایران، جانِ پاکستان»ــ‌ـ 9 «رئیس‌السادات:از دیپلماسی غیرانقلابی توقع نتیجه انقلابی نداشته باشید/پاکستان رها شده است»
انتهای پیام/*
