
خشکسالی یا به عبارتی دوره امتداد خشکی معضلی است که از چند ماه تا چند سال به طول میانجامد. در واقع از نظرعلمی عبارت دقیقتر و مناسبتر به جای خشکسالی، "دوره کمآبی" است. به طور کلی، دوره کمآبی دوره ممتدی است که طی آن یک منطقه با کمبود در منابع و ذخیره آبی مواجه است.


استخر برای دولتیها، تشنگی سهم مردم!
وقتی یک سازمان دولتی که باید نماد مسئولیتپذیری باشد، ۴۸۰ هزار لیتر آب آشامیدنی را صرف پر کردن استخر مجموعهاش میکند، یا وقتی مصرف آبش از هزار مترمکعب مجاز به هزارو ۲۰۰ مترمکعب میرسد، پیامی جز القای بیعدالتی به مردم منتقل نمیکند.

خسارت خشکسالی به خوشههای گندم/ سقوط ۵۸ درصدی خرید
زمینهای تشنه و دانههای نرسیده، خرید تضمینی گندم لرستان را از بیش از ۵۰۰ هزار تن در سال گذشته به ۲۱۲ هزار تن کاهش داد.

آبرسانی به ۶۰ روستای لرستان در هفته دولت
مدیرعامل شرکت آبوفاضلاب لرستان از آبرسانی به ۶۰ روستای این استان در هفته دولت خبر داد.

سایه بلند خشکسالی بر لرستان/ بحران تشنگی در ۶۲۰ روستا/ دیار آبشارها خشکید
لرستان، دیار کوه و رود و مه، از دیرباز با سخاوت طبیعت خو گرفته بود، اما از سال ۱۴۰۰ این اقلیم و پیوند آب و خاک گسست؛ پیوندی که قرنها این دیار را با نخِ باریک چشمه و ریشه و نم باران بههم میدوخت.

خشکسالی دریاچه آرال؛ شرق و جنوب دریاچه کاملاً محو شد
بیش از شش دهه پس از آغاز انحراف گسترده آب برای کشاورزی در دهه ۱۹۶۰، «دریاچه» اکنون دو سرنوشت متفاوت دارد: آرال شمالی در قزاقستان که روندی از احیا را تجربه میکند و آرال جنوبی در ازبکستان که تقریباً بهطور کامل از میان رفته است.

هدررفت زیر زمین مصرف بیرویه روی زمین!
شهر دارد زیر پایمان خشک میشود، اما صدای ترکخوردن لولهها را کسی نمیشنود. بخش قابل توجهی از آب لولهکشیشده در پایتخت ۹میلیونی، پیش از آنکه به دست مصرفکننده برسد، هدر میرود یا بیصدا ناپدید میشود.

شدیدترین خشکسالی غرب آمریکا پس از ۱۲۰۰ سال
دهه گذشته خشکترین دوره جنوبغرب آمریکا از سال ۸۰۰ میلادی تاکنون بوده است. امروز بیشتر مناطق غرب آمریکا درگیر خشکسالی هستند و سهم زیادی از آنها خشکسالی شدید را تجربه میکنند. شدت این خشکسالی در ۱۲۰۰ سال اخیر بی سابقه بوده است.

روایت مرگ تدریجی هویت اقلیمی لرستان/ وداع با آب در سرزمین رودها
خشکسالی در لرستان رمق از رودها و سدها ستانده و حجم مخازن سدهای این استان در واپسین روزهای تیرماه فقط ۲۰ درصد پر است.

درسهای حیاتی سه قاره از تجربه بازچرخانی آب
در شرایطی که ذخایر سدهای ایران بیش از ۷۰ درصد کاهش یافته، آیا زمان آن نرسیده که از تجربیات جهانی در بحران آب و بازچرخانی درس بگیریم؟

تنفس مصنوعی برای تشنگی پایتخت
بحران آب تهران، تصویر کوچکی از چالش ملی آب در ایران است.سد طالقان شاید بتواند برای مدتی کوتاه، رگهای خشکیده پایتخت را مرطوب کند، اما تا زمانی که سیاستگذاریها در حوزههای مختلف با ظرفیت واقعی منابع هماهنگ نشود، این تنفس مصنوعی هم پایدار نخواهد بود.

بحران آب در ایران: ریشهها چالشها و راهکارهای پیش رو
بحران آب ایران یک چالش پیچیده با ابعاد فنی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است و هیچ راهحل واحد و سریعی برای آن وجود ندارد. موفقیت در این مسیر در گرو یک تغییر پارادایم اساسی است: گذار از تفکر تأمینمحور به رویکرد مدیریت تقاضامحور.

غیرممکن مثل احیای دریاچه ارومیه؛ وقت پذیرش واقعیت نیست؟
اگر واقعاً دریاچه ارومیه به خشکی قطعی و دائمی رسیده است، دولت باید اعلام کند که دریاچه از دست رفته است و بودجههای آینده نه برای احیا، بلکه برای مدیریت جغرافیای دریاچه بدونآب و کاهش تبعات آسیبزای پس از آن هزینه خواهد شد.

دولتها هشدار تغییر حکمرانی آب را نادیده گرفتند
امروز دیگر زمان را برای عبور از «چالش آب در ایران» از دست دادهایم و نهتنها پایتخت کشور با کمآبی روبهرو شده، بلکه تنشهای آبی که در دیگر استانها وجود دارد نیز در آینده نهچندان دور به چالشی بزرگتر تبدیل خواهد شد.

دریاچه ارومیه ۴۱سال پس از یک پیشبینی؛ کردوانی درست گفت یا منتقدانش؟
۴دهه از پیشبینی مرحوم کردوانی درباره خشکی قطعی دریاچه ارومیه گذشت؛ این روزها که وضعیت دریاچه ارومیه به بحرانیترین وضعیت تاریخ حیاتش رسیده است، باید از مخالفان کردوانی پرسید: کدام نظر به واقعیت نزدیکتر شد؛ احیا و تثبیت حیات دریاچه ارومیه یا مرگ آن؟

چرا صرفه جویی آب «قرار ملی» نمیشود؟
اگر کمبود آب به یک دغدغه در میان میلیونها شهروند ایرانی بدل شده، پس چرا هشدار رئیسجمهور و تقاضای او برای جلب مشارکت، حداقل جریانی نه در رسانههای رسمی و نه در شبکههای اجتماعی ایجاد نمیکند؟ چرا همه چیز در حد یک هشدار و ترساندن تقلیل مییابد؟

بحران آب در بندر "گوادر"؛ صدای اعتراضات بیپاسخ مانده است
گوادر، بندر چند میلیون دلاری پاکستان، بار دیگر با بحران شدید آب روبروست؛ صدها زن و کودک از اوایل ژوئن با در دست داشتن سطلهای خالی در خیابانها اعتراض میکنند، اما راهحل دائمی همچنان وجود ندارد.

خشکسالی فعلی نتیجه گسترش بیقاعده شهرنشینی و صنعتیسازی است
یک کارشناس محیطزیست گفت: الگوی توسعه در کشور مبتنی بر افزایش مصرف و گسترش بیقاعدهی شهرنشینی و صنعتیسازی بدون توجه به ظرفیتهای آبی هر منطقه، امروز خود را به شکل خشکسالی و فروپاشی تدریجی منابع آبی نشان میدهد.

چگونه به لبه پرتگاه آب رسیدیم؟
تهران، با جمعیتی بیش از ۱۰ میلیون نفر، اکنون در لبه پرتگاه آبی قرار دارد؛ آنهم در شرایطی که درصد قابلتوجهی از آب مصرفی شهر از منابع زیرزمینی برداشت میشود. سفرههایی که طی سالها، بیوقفه و فراتر از ظرفیت تجدیدشان تخلیه شدهاند.
