Siyonist Uzman: İsrail’deki Genel Grev, Hamas İçin Bir Zaferdir

Tesnim Haber Ajansı - Medya uzmanı Nissim Katz, Israel Hume gazetesinde yayımlanan makalesinde şunu yazdı:
Hamas’ın savaşta başarı ilan edebilmesi için askerî bir zafere ihtiyacı yok. Bu örgüt şu anda en önemli zaferini elde ediyor: İsrail toplumunun rehineler meselesi yüzünden nasıl parçalandığını uzaktan görmeyi mümkün kılan stratejik ve bilinçli bir zafer.

Bu Siyonist analistin itirafına göre, ekonomi kurumlarının ve halkın bir kısmının faaliyetlerini durdurduğu genel grev yalnızca bir protesto değil, aynı zamanda Hamas’ın stratejisinin başarısının açık bir göstergesidir.

Katz şu değerlendirmeyi de sözlerine ekledi: “7 Ekim’den önce bile Hamas, İsrail toplumundaki bölünmeleri stratejik bir zayıflık olarak görüyordu. İsrail ordusunun Gazze Şeridi’nde ele geçirdiği belgeler, bu hareketin liderliğinin yargı reformu etrafındaki siyasi krizi yakından takip ettiğini ve iç kutuplaşmanın yalnızca iç direnci ve İsrail ordusunu zayıflatmakla kalmayıp, aynı zamanda yıkıcı bir saldırının da zeminini hazırlayabileceğine inandığını göstermektedir.”

İsrail ordusunun eski bir sözcüsü de İsrail içindeki bölünmelerin Hamas'ın saldırı kararını etkileyen önemli bir faktör olduğunu doğruladı.
Yazar şu sonuca varıyor: “Genel grev, bu sürecin acı dolu zirvesidir. Yüzlerce yüksek teknoloji şirketinin, özel şirketlerin, üniversitelerin ve yerel kurumların hatta resmi olarak Histadrut’un (İsrail İşçi Sendikası) desteği olmadan katılması, bölünmenin derinliğini ortaya koymaktadır.”

Bu, aşağıdan büyüyen bir protestodur; İsrail’in mevcut yapısına karşı duyulan umutsuzluk ve güvensizlikten doğmaktadır. Halk arasında kabinenin rehinelerin kurtarılması için yeterince kararlı davranmadığına dair yaygın bir duygunun yansımasıdır.

Böylece Hamas, temel hedefini gerçekleştirmiştir: Bu sorunları siyasi ve toplumsal istikrarı zayıflatan geniş çaplı bir sivil itirazın tetikleyicisine dönüştürmek.

“Aksa Tufanı Operasyonu” ve yüzlerce kişinin esir alınması, bu bölünmeyi derinleştirmek amacıyla bilinçli olarak tasarlanmıştı. Hamas’ın nihai hedefi, liderlerinin de açıkladığı gibi, ekonomik bir kazanım değil, “durumun tamamen altüst edilmesi” ve sürekli karşı karşıya geliş yoluyla Filistin meselesinin yeniden dünya gündemine taşınmasıdır.

Rehinelerin elde tutulması, bu hedefin gerçekleştirilmesinde en uygun silaha dönüşmüştür; yalnızca bir pazarlık kozu olarak değil, aynı zamanda İsrail’in toplumsal dokusunu parçalamak ve vatandaşlarla liderleri arasındaki güvensizliği derinleştirmek için bir araç olarak kullanılmaktadır.

İsrail’in bugün en büyük açmazı, “rehinelerin her ne pahasına olursa olsun serbest bırakılması” ile “Hamas üzerinde kesin bir zafer elde edilmesi” arasındaki uyumu sağlamaktır. Bu durum, İsrailliler arasındaki iç çekişmenin merkezi hâline gelmiş, toplumun devlet yapısından kopmasına yol açmıştır.

Hamas çok iyi bilmektedir ki bu tartışma, hedeflerine hizmet edecektir. 
Hamas’ın üst düzey yetkilisi Halil el-Hayye, İsrail’in “içeriden parçalanmakta olduğunu” açıkladı. Begín-Sadat Merkezi gibi stratejik analizler de Hamas’ın bu farklılıkları zayıflık olarak yorumladığını, savaşma iradesini güçlendirdiğini ve müzakerelerdeki sert tutumunu pekiştirdiğini ortaya koymaktadır.

İç bölünmenin ciddi stratejik sonuçları da vardır: Kamuoyunun siyasi ve askerî düzeylere güvenini sarsar, uzun süreli bir savaşa katlanmak için gerekli toplumsal dayanışmayı zedeler ve düşmanlara İsrail’in zayıflığını, çöken bir toplumu ve iç bozulmayı anlatan bir mesaj gönderir.

İsrail ordusu sahada taktiksel başarılar elde etse de, Hamas ulusal direniş mücadelesinde galip gelmektedir. Hamas’ın İsrail ordusunu yorması gerekmemiştir; bölünmenin tohumlarını ekmek ve İsrail toplumunun kendi görevini ve misyonunu yerine getirmesini izlemek yeterliydi.

Bu, trajik bir sembolik darbedir ve hatırlatmaktadır ki İsrail’in güvenliğine yönelik en büyük tehdit, belki de Hamas’ın planladığı gibi, iç bölünmenin ta kendisidir.