نخبگان کهگیلویه و بویراحمد؛ میان وعده‌های حمایتی، گلایه‌های معیشتی و روایت مهاجرت
در نشست صمیمی نخبگان با استاندار، از رشد شرکت‌های دانش‌بنیان و وعده‌های حمایتی گفته شد، اما واقعیت‌های تلخ مانند مشکل مسکن، بروکراسی‌های اداری و مهاجرت نخبگان بار دیگر به موضوع اصلی جلسه تبدیل شد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از یاسوج، یداله رحمانی، استاندار کهگیلویه و بویراحمد در نشستی با جمعی از نخبگان، آنان را سرمایه‌های اصلی استان خواند و بر ضرورت حمایت جدی از این قشر تأکید کرد. اما در مقابل نخبگان حاضر با بیان مشکلات ریشه‌ای و تجربه‌های شخصی از جمله دشواری‌های معیشتی و مهاجرت علمی، تأکید کردند که حمایت‌های وعده‌داده‌شده تاکنون به اقدام عملی و ملموس تبدیل نشده است.
استاندار کهگیلویه و بویراحمد، گفت: طبق گزارش بنیاد نخبگان حدود 800 نخبه در استان شناسایی شده‌اند که سرمایه‌ای ارزشمند هستند و در واقع نخبگان، جوانان و تحصیل‌کردگان اصلی‌ترین ظرفیت توسعه هستند و باید از این ظرفیت برای سرعت بخشیدن به قطار توسعه استفاده کرد و قدر دانست.
وی عنوان کرد: در جهان امروز کشوری مسیر توسعه برایش هموارتر است که بتواند از نیروی انسانی توانمند و خلاق خود بهره بگیرد و توسعه پایدار بدون تکیه بر نخبگان و نیروهای دانش‌بنیان امکان‌پذیر نیست و هیچ گونه کم کاری از مدیران دولتی برای حمایت از نخبگان و نیروی انسانی حلاق و مبتکر پذیرفتنی نیست.
رحمانی از رشد چشمگیر هسته‌های فناور در استان خبر داد و افزود: تعداد این هسته‌ها در یک سال اخیر از 161 به بیش از 308 رسیده که رشد بیش از 80 درصدی را نشان می‌دهد و همچنین شرکت‌های دانش‌بنیان از 18 به 26 افزایش یافته‌اند و حداقل 10 شرکت دیگر نیز در آینده نزدیک اضافه خواهد شد.
استاندار رحمانی وعده داد که حمایت‌های جدیدی در حوزه مسکن، تسهیلات ارزان‌قیمت، تسهیل صدور مجوزها و اولویت خرید محصولات دانش‌بنیان در دستور کار قرار گیرد و نخبگان باید در کارگروه‌های تخصصی شورای برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری‌های اجرایی مشارکت داشته باشند.
گلایه‌های نخبگان؛ از شعار خسته‌ایم، مسکن اولویت اصلی است
اما بسیاری از نخبگان حاضر در جلسه، سخنان استاندار را کافی ندانستند و از مشکلات ساختاری سخن گفتند.
ایوب هاشمی، نخبه برگزیده شش طرح ملی با اشاره به حمایت‌های بنیاد ملی نخبگان، گفت: این حمایت‌ها مؤثر بوده، اما موتور پرقدرت نخبگان همچنان گرفتار موانع جدی است و استادی که بیش از نیمی از درآمدش صرف اجاره‌بها می‌شود، چگونه می‌تواند طرح‌های نوآورانه برای توسعه کشور ارائه دهد؟ نخبه‌ای که دغدغه اصلی‌اش مسکن است، فرصت و آرامش برای پژوهش ندارد و در واقع تأمین مسکن نخبگان نه هزینه، بلکه سرمایه‌گذاری ملی برای مغزهایی است که آینده کشور را می‌سازند
وی با انتقاد از روند طولانی پیگیری‌ها گفت: بیش از هشت ماه است با همکاری بنیاد نخبگان پیگیر زمین 3000 متری در گچساران هستیم، اما این موضوع هنوز به نتیجه نرسیده و تنها به صورت‌جلسه ختم شده است.
نخبه برگزیده خواستار اقداماتی از سوی مدیران اجرایی از جمله شفاف‌سازی نیازهای دستگاه‌های اجرایی برای جذب نخبگان، دعوت عملی از نخبگان در کارگروه‌های علمی و اجرایی، حمایت از تأسیس اندیشکده‌ها و مراکز مطالعاتی و رفع بروکراسی‌های دست‌وپاگیر در صدور مجوزهای طرح‌های نوآورانه شد.
هاشمی در پایان هشدار داد: امروز انتخاب با ماست؛ یا این سرمایه عظیم را حفظ کنیم یا آن را به دست دیگران بسپاریم.
روایت یک مهاجرت؛ دلیل اصلی نبود حمایت است، نه پول
در بخش دیگری از نشست، محمود مزارع، دانش‌آموخته دانشگاه شهید بهشتی و عضو هیئت‌علمی دانشگاه صنعتی دانمارک، روایت شخصی خود از مهاجرت علمی را بیان کرد و گفت: در دوره‌ای که حائز شرایط جذب هیئت‌علمی از طریق بنیاد ملی نخبگان بودم، اولویت من دانشگاه یاسوج بود، چون دغدغه خدمت در استان را داشتم و اما به‌دلیل نبود حمایت و همکاری، این فرصت از دست رفت و ناچار به مهاجرت شدم و با وجود پذیرش در آمریکا و دریافت ویزا، تمایل داشتم در ایران بمانم.حتی بنیاد ملی نخبگان هماهنگی‌هایی برای حضور من در دانشگاه یاسوج انجام داد، اما عدم همراهی در استان باعث شد به دانمارک بروم.
وی تأکید کرد: دلیل اصلی مهاجرت نخبگان مسائل مالی نیست، درآمد یک عضو هیئت علمی در ایران حتی یک‌دهم مشابه در خارج هم نیست، اما انگیزه خدمت می‌تواند ما را بازگرداند، به شرط آن که حمایت واقعی وجود داشته باشد.
به گفته مزارع، در یک رأی‌گیری میان جمعی از نخبگان، 80 درصد افراد تمایل به مهاجرت داشتند و من همچنان دغدغه کشور و استانم را دارم و امیدوارم مسئولان شرایطی فراهم کنند که بازگشت نخبگان ممکن شود.
وعده یا عمل؟
نشست نخبگان یاسوج تصویری روشن از چالش‌های پیش روی نخبگان استان به دست داد تا جایی که استاندار از رشد شرکت‌های دانش‌بنیان و حمایت‌های در حال انجام گفت، نخبگان داخلی بر مشکلات معیشتی و بروکراسی تأکید کردند، و نخبگان مهاجر روایت کردند که چرا حمایت‌نشدن آنان را به خارج از کشور سوق داده است و اما پرسش اصلی همچنان بی‌پاسخ مانده است: آیا این بار وعده‌های حمایتی به اقدام واقعی تبدیل خواهد شد یا باز هم به صورت‌جلسه‌ای دیگر ختم می‌شود؟
انتهای پیام/
