طلای سبز در دل خاک میامی/ آغاز کشت دانه‌های روغنی در ۳ هزار هکتار

به گزارش خبرگزاری تسنیم از میامی، در سال‌های اخیر، توجه به توسعه کشت‌های جایگزین و اقتصادی در مناطق مختلف کشور، به‌ویژه در استان سمنان، به عنوان راهکاری برای افزایش بهره‌وری اراضی کشاورزی و مقابله با چالش‌های اقلیمی مورد توجه قرار گرفته است. شهرستان میامی نیز با برخورداری از ظرفیت‌های مناسب خاک و اقلیم، در مسیر تحقق این هدف گام‌های مؤثری برداشته است.

در همین راستا، آغاز فصل کشت پاییزه دانه‌های روغنی در میامی، نقطه‌عطفی در برنامه‌ریزی‌های زراعی این منطقه به شمار می‌رود. با اختصاص سه هزار هکتار از اراضی کشاورزی به کشت کاملیا و کلزا، این شهرستان توانسته سهم قابل توجهی در تولید محصولات استراتژیک و پرمصرف ایفا کند.دانه‌های روغنی، به‌ویژه کاملیا و کلزا، به دلیل ویژگی‌هایی نظیر مقاومت بالا در برابر خشکی، نیاز کم به نهاده‌های شیمیایی و کاربردهای متنوع خوراکی و دارویی، از جایگاه ویژه‌ای در الگوی کشت پایدار برخوردارند. این محصولات علاوه بر ارتقای کیفیت خاک، نقش مؤثری در کنترل طبیعی علف‌های هرز و کاهش هزینه‌های تولید دارند.

با توجه به اهمیت این نوع کشت در تأمین امنیت غذایی و کاهش وابستگی به واردات روغن خوراکی، حمایت از کشاورزان و توسعه زیرساخت‌های مرتبط با تولید و فرآوری دانه‌های روغنی، می‌تواند زمینه‌ساز تحول اقتصادی در مناطق مستعدی چون میامی باشد. این اقدام، نه‌تنها به افزایش درآمد بهره‌برداران منجر می‌شود، بلکه پایداری تولید در شرایط اقلیمی متغیر را نیز تضمین خواهد کرد.

سید محمد حسینی رئیس اداره جهاد کشاورزی شهرستان در گفت و گو باخبرنگار تسنیم در میامی، از آغاز فصل کشت پاییزه دانه‌های روغنی در میامی خبر داد و اظهار داشت: این فرآیند تا نیمه آذرماه ادامه خواهد داشت. 

وی با اشاره به سطح زیر کشت این محصولات در شهرستان، افزود: در مجموع سه هزار هکتار از اراضی کشاورزی میامی به کشت دانه‌های روغنی اختصاص یافته که شامل دو هزار و 250 هکتار کاملیا و 750 هکتار کلزا است. 

حسینی با بیان اینکه این دو محصول جایگزین مناسبی برای تناوب زراعی غلات دیم و آبی محسوب می‌شوند، عنوان کرد: استفاده از دانه‌های روغنی در چرخه کشت، نقش مؤثری در بهبود کیفیت خاک و کنترل طبیعی علف‌های هرز دارد. 

وی ادامه داد: ویژگی‌هایی نظیر مقاومت بالا در برابر خشکی، کم‌آبی، آفات و بیماری‌ها و همچنین نیاز اندک به کود و سم، موجب شده تا کشت دانه‌های روغنی از نظر اقتصادی نسبت به سایر محصولات کشاورزی مقرون‌به‌صرفه‌تر باشد. 

رئیس اداره جهاد کشاورزی میامی با تأکید بر کاربردهای متنوع این محصولات، اظهار کرد: دانه‌های روغنی علاوه بر مصرف خوراکی، در صنایع دارویی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند و از ارزش افزوده بالایی برخوردارند. 

او خاطرنشان کرد: کنجاله حاصل از این گیاهان نیز به عنوان خوراک دام، طیور و آبزیان، منبع تغذیه‌ای مناسبی به شمار می‌رود که می‌تواند در تأمین نیازهای حوزه دامپروری نقش مؤثری ایفا کند. 

حسینی یادآور شد: توسعه کشت دانه‌های روغنی در شهرستان میامی، ضمن ارتقای بهره‌وری اراضی کشاورزی، زمینه‌ساز افزایش درآمد کشاورزان و پایداری تولید در شرایط اقلیمی متغیر خواهد بود. 

این مقام مسئول اضافه کرد: برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده در حوزه زراعت پاییزه با هدف تقویت امنیت غذایی و کاهش وابستگی به واردات روغن خوراکی صورت گرفته و در این مسیر حمایت‌های لازم از کشاورزان ادامه خواهد داشت. 

 از همین رو،کشت دانه‌های روغنی در شهرستان میامی را می‌توان گامی راهبردی در جهت تحقق اهداف کلان کشاورزی پایدار دانست. در شرایطی که تغییرات اقلیمی و کاهش منابع آبی، چالش‌های جدی برای تولید محصولات سنتی ایجاد کرده‌اند، روی‌آوردن به گیاهانی مانند کاملیا و کلزا که مقاومت بالایی در برابر خشکی و کم‌آبی دارند، اقدامی هوشمندانه و آینده‌نگرانه محسوب می‌شود. این نوع کشت نه‌تنها با شرایط اقلیمی منطقه سازگار است، بلکه می‌تواند الگوی مناسبی برای سایر مناطق مشابه نیز باشد.

از منظر اقتصادی، توسعه کشت دانه‌های روغنی در میامی می‌تواند به افزایش درآمد کشاورزان و کاهش وابستگی کشور به واردات روغن خوراکی منجر شود. با توجه به کاربردهای متنوع این محصولات در صنایع غذایی، دارویی و دامپروری، ایجاد زنجیره ارزش از تولید تا فرآوری و عرضه، فرصت‌های شغلی جدیدی را در منطقه فراهم خواهد کرد. این موضوع به‌ویژه در مناطق کمتر برخوردار مانند میامی، نقش مهمی در رونق اقتصادی و جلوگیری از مهاجرت روستاییان دارد.

از دیدگاه زیست‌محیطی، کشت دانه‌های روغنی به‌ویژه در قالب تناوب زراعی، تأثیرات مثبتی بر سلامت خاک و کاهش مصرف نهاده‌های شیمیایی دارد. افزایش ماده آلی خاک، کنترل طبیعی علف‌های هرز و کاهش نیاز به سموم، موجب بهبود کیفیت محیط‌زیست و کاهش آلودگی‌های ناشی از کشاورزی می‌شود. این رویکرد، همسو با سیاست‌های جهانی در زمینه کشاورزی سبز و پایدار است و می‌تواند به عنوان الگویی موفق در برنامه‌ریزی‌های کلان کشاورزی کشور مورد توجه قرار گیرد.

انتهای پیام/