اجرای ۱۰ طرح تحقیقاتی در حوزه بیابان‌زدایی و اصلاح خاک در ایستگاه گرمسار
مسئول ایستگاه تحقیقات بیابانی و علوم دامی و منابع طبیعی شهرستان گرمسار گفت: مجموعه‌ای از طرح‌های علمی با محوریت پوشش گیاهی مقاوم و اصلاح خاک‌های شور در این ایستگاه در حال اجراست.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از گرمسار،در شرایط اقلیمی خشک و نیمه‌خشک ایران، مقابله با پدیده بیابان‌زایی و حفظ منابع طبیعی از اولویت‌های مهم توسعه پایدار به شمار می‌رود. شهرستان گرمسار با قرارگیری در یکی از مناطق مستعد بیابان‌خیزی کشور، سال‌هاست که میزبان فعالیت‌های علمی و تحقیقاتی در زمینه احیای پوشش گیاهی و اصلاح خاک‌های آسیب‌دیده است. ایستگاه تحقیقات بیابانی و منابع طبیعی این شهرستان، با سابقه‌ای بالغ بر هفت دهه، نقش مؤثری در تولید دانش بومی و ارائه راهکارهای عملی برای مقابله با چالش‌های زیست‌محیطی ایفا کرده است.
در سال‌های اخیر، تمرکز این ایستگاه بر اجرای طرح‌های تحقیقاتی با محوریت گیاهان مقاوم به شوری، زراعت چوب و اصلاح خاک‌های سدیمی افزایش یافته است. این اقدامات نه‌تنها به ارتقای ظرفیت‌های اکولوژیکی منطقه کمک کرده، بلکه زمینه‌ساز توسعه کشاورزی پایدار در مناطق بیابانی کشور نیز شده است. استفاده از گونه‌هایی مانند گز شاهی و سنوبرو که توان بالایی در تحمل شرایط سخت اقلیمی دارند، از جمله راهکارهای مؤثر در این مسیر محسوب می‌شود.
گز شاهی گرمسار به عنوان یکی از موفق‌ترین نمونه‌های گیاهان بیابانی کشور، توانسته جایگاه ویژه‌ای در طرح‌های تحقیقاتی و توسعه‌ای به دست آورد. ویژگی‌هایی چون مقاومت بالا در برابر شوری خاک، نیاز کم به منابع آبی و قابلیت تکثیر گسترده، این گونه را به گزینه‌ای مناسب برای زراعت چوب و احیای اراضی بیابانی تبدیل کرده است. اجرای طرح تعیین تراکم این گیاه با مشارکت 10 استان کشور، نشان‌دهنده اهمیت ملی این پروژه و ظرفیت‌های علمی ایستگاه گرمسار است.
با توجه به روند رو به رشد بیابان‌زایی در کشور و ضرورت بهره‌گیری از دانش و تجربه‌های بومی، فعالیت‌های ایستگاه تحقیقات گرمسار می‌تواند الگویی مؤثر برای سایر مناطق مشابه باشد. صدور سالانه هزاران قلمه گز شاهی به نقاط مختلف کشور، گواهی بر موفقیت این مرکز در تولید و انتقال دانش کاربردی در حوزه منابع طبیعی است. استمرار این طرح‌ها و حمایت از آن‌ها، گامی مهم در جهت حفظ محیط زیست و ارتقای امنیت غذایی در مناطق آسیب‌پذیر خواهد بود.
اسماعیل عرب معصومی مسئول ایستگاه تحقیقات بیابانی و علوم دامی و منابع طبیعی شهرستان گرمسار در گفت و گو با خبرنگار تسنیم در گرمسار، اظهار داشت: در سال جاری، 10 طرح تحقیقاتی در ایستگاه تحقیقات بیابانی و منابع طبیعی گرمسار در حال اجراست که تمرکز اصلی آن‌ها بر توسعه گیاهان مقاوم به شوری، زراعت چوب، اصلاح خاک‌های سدیمی و بررسی گونه‌های بومی است.
وی افزود: این ایستگاه که در روستای نورالدین از بخش مرکزی گرمسار واقع شده، با وسعتی بالغ بر 86 هکتار و سابقه‌ای 70 ساله، به عنوان یکی از مراکز فعال در حوزه تحقیقات بیابانی و علوم دامی شناخته می‌شود و نقش مهمی در توسعه پایدار منطقه ایفا می‌کند.
عرب معصومی عنوان کرد: در میان طرح‌های در حال اجرا، زراعت چوب با استفاده از گونه‌های مقاوم مانند سنوبرو و گز شاهی، به دلیل نیاز کم به منابع آبی و تحمل بالا در برابر شوری خاک، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و در این ایستگاه به صورت عملیاتی دنبال می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: گز شاهی گرمسار به عنوان یکی از موفق‌ترین گونه‌های گیاهی بیابانی کشور شناخته شده و به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد خود، در طرح‌های تحقیقاتی و توسعه‌ای مورد توجه ویژه قرار گرفته است.
مسئول ایستگاه تحقیقات گرمسار اظهار داشت: در حال حاضر، طرح تعیین تراکم مناسب برای کشت گز شاهی با مشارکت 10 استان کشور در این مرکز در حال اجراست که نتایج آن می‌تواند به بهبود بهره‌وری در مناطق بیابانی کمک کند.
وی بیان کرد: سالانه حدود 20 هزار قلمه گز شاهی از این ایستگاه به نقاط مختلف کشور ارسال می‌شود که این اقدام در راستای گسترش پوشش گیاهی مقاوم و مقابله با بیابان‌زایی صورت می‌گیرد.
عرب معصومی تأکید کرد: هدف اصلی این طرح‌ها، دستیابی به الگوهای پایدار در مدیریت منابع طبیعی و افزایش توان اکولوژیکی مناطق بیابانی است که می‌تواند در بلندمدت به حفظ محیط زیست و توسعه کشاورزی کمک کند.
وی اضافه کرد: ایستگاه تحقیقات گرمسار با بهره‌گیری از ظرفیت‌های علمی و تجربی خود، تلاش دارد تا با اجرای پروژه‌های نوآورانه، نقش مؤثری در مقابله با چالش‌های زیست‌محیطی ایفا کند و الگویی برای سایر مناطق کشور باشد.
از همین رو،فعالیت‌های تحقیقاتی ایستگاه گرمسار در حوزه بیابان‌زدایی، نشان‌دهنده رویکرد علمی و هدفمند در مقابله با چالش‌های زیست‌محیطی است. انتخاب گونه‌های گیاهی مقاوم مانند گز شاهی و سنوبرو، نه‌تنها پاسخی به نیازهای اقلیمی منطقه است، بلکه الگویی برای توسعه پایدار در سایر نقاط کشور محسوب می‌شود. این گونه‌ها با ویژگی‌هایی چون تحمل شوری و نیاز کم به آب، می‌توانند نقش مؤثری در احیای اراضی بیابانی ایفا کنند.
از سوی دیگر، اجرای طرح‌های تحقیقاتی با مشارکت استان‌های مختلف، بیانگر اهمیت ملی این مرکز و ظرفیت‌های علمی آن در تولید دانش کاربردی است. تعیین تراکم مناسب برای کشت گز شاهی، اقدامی استراتژیک در جهت افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌های احیای پوشش گیاهی. این طرح‌ها می‌توانند به عنوان زیرساختی برای سیاست‌گذاری‌های کلان در حوزه منابع طبیعی مورد استفاده قرار گیرند.
توسعه قلمستان‌های مقاوم در برابر شوری و خشکی، به‌ویژه در مناطق بحرانی، می‌تواند به کاهش روند بیابان‌زایی و افزایش امنیت زیست‌محیطی کمک کند. صدور قلمه‌های گز شاهی به مناطق مختلف کشور، نشان‌دهنده موفقیت عملی این ایستگاه در انتقال فناوری و دانش بومی است. این اقدام، زمینه‌ساز ایجاد شبکه‌ای از پوشش گیاهی پایدار در سراسر کشور خواهد بود.
در نهایت، استمرار حمایت از مراکز تحقیقاتی مانند ایستگاه گرمسار، ضرورتی انکارناپذیر در مسیر حفاظت از منابع طبیعی و مقابله با تغییرات اقلیمی است. این ایستگاه با بهره‌گیری از تجربیات گذشته و نگاه آینده‌نگر، می‌تواند به عنوان مرجع علمی در حوزه بیابان‌زدایی شناخته شود و نقش کلیدی در تحقق اهداف توسعه پایدار ایفا کند.
انتهای پیام /363/
