جولانی در خواب و اسرائیل درحال بلعیدن روستاهای سوریه
منابع سوری گزارش دادند که در سایه فقدان یک دولت کارآمد در سوریه، اسرائیل علاوه بر گسترش تجاوزات خود و تلاش برای نابودی بافت ملی سوریه، بی سرو صدا در حال اشغال و بلعیدن روستاهای جنوب این کشور بوده و معاش ساکنان آنها، گروگان این رژیم شده است.
به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، در سایه تحولات پیچیده منطقه و متمرکز شدن توجهات روی اخبار غزه، به ویژه بعد از تصویب نقشه رژیم اشغالگر برای گسترش حملات و سپس اشغال نوار غزه، ارتش صهیونیستی با سوء استفاده از انفعال و سکوت کامل حکومت ابومحمد جولانی در سوریه و همدستی بین المللی، در حال اشغال اراضی بیشتر از سوریه بوده و آنگونه که منابع محلی گزارش میدهند، روستاهای جنوب این کشور را یکی پس از دیگری میبلعد.
اسرائیل در حال بلعیدن روستاهای سوریه در میان خواب عمیق جولانی
منابع محلی در قنیطره به العربی الجدید گزارش دادند که ارتش اسرائیل حضور خود را در روستاهای واقع در دامنه کوه حرمون روبروی ارتفاعات جولان اشغالی سوریه، به شکل قابل توجهی گسترش داده است. این روستاها عبارتند از روستای حضر که از نظر اداری وابسته به قنیطره است و روستاهای عرنه، ریمه، بقعسم و جندل که از نظر اداری وابسته به دمشق هستند.
معاش مردم سوریه گروگان صهیونیستها شده است
این منابع اعلام کردند که روستاهای مذکور اکنون از سایر مناطق سوریه جدا شدهاند و در همه زمینهها از جمله امرار معاش و خدمات پزشکی، به اسرائیل وابستهاند. نیروهای ارتش اسرائیل، آزادانه در این روستا پرسه میزنند؛ از جمله آویخای ادرعی، سخنگوی ارتش این رژیم که چند روز قبل در غیاب کامل دولت سوریه و نهادهای آن در روستای عرنه عکس یادگاری گرفت.
منابع سوری در استان قنیطره تاکید کردند که ارتش اسرائیل تقریباً هر هفته به این روستاها لشکرکشی میکند و اکنون حضور قابل توجهی در روستاهای واقع در دامنه کوه حرمون دارد. این منطقه از نظر جمعیتی متنوع بوده و روستاهای دروزی با روستاهای سنی و مسیحی در هم آمیخته اند. این روستاها در دامنه کوه حرمون قرار دارند، اما از نظر اداری وابسته به دمشق هستند. از زمان سقوط دولت بشار اسد، این روستاها کاملاً تحت اشغال اسرائیل درآمده است.
در ماه مه گذشته، ارتش رژیم صهیونیستی از تاسیس یک مرکز پزشکی سیار صحرایی در روستای حضر در جنوب سوریه خبر داد. این روستای دروزی نشین تقریباً در 75 کیلومتری دمشق واقع شده و در منطقه حائلِ تعریف شده در توافق عدم تنش در سال 1974 است که رژیم صهیونیستی بعد از سقوط دولت بشار اسد این توافقنامه را کاملاً لغو کرد.
بعد از آن تاریخ، رژیم صهیونیستی منطقه حائل میان سوریه و ارتفاعات جولان اشغالی را رسماً تحت اشغال خود درآورد و پایگاههای نظامی برای خودش ایجاد کرد. از آن زمان، ارتش اشغالگر به شکل دائمی خاک سوریه را مورد تجاوز قرار داده و در آن نفوذ میکند و نظامیان صهیونیست، هر کسی را که بخواهند بازداشت میکنند یا مورد هدف قرار میدهند.
سرتیپ عبدالله الاسعد، تحلیلگر نظامی سوری در مورد تحرکات رژیم صهیونیستی در جنوب غربی سوریه گفت: هدف ارتش اشغالگر، سیطره بر مناطق اطراف روستاهای دروزی نشین در حومه دمشق و قنیطره است. اشغالگران میخواهند مسیرهای باز برای ارتش خود بین ارتفاعات جولان اشغالی و روستاهای دروزی نشین در داخل سوریه تضمین کنند. کوه حرمون و دامنههای آن از نظر نظامی به ویژه در سطح نظارتی اهمیت تاکتیکی بالایی دارند.
دادههای میدانی نشان میدهد که اسرائیل قصد دارد برای مدت طولانی در جنوب غربی سوریه بماند و مناطق بیشتری را در عمق آن اشغال کند. ارتش اشغالگر چندین مرکز نظامی در عمق سوریه ایجاد کرده، از جمله یک پست دیدهبانی در بالای کوه حرمون که تقریباً 2800 متر ارتفاع دارد.
علاوه بر آن، آنچه که امروز در روستاهای دروزی نشین دامنه کوه حرمون اتفاق میافتد را نمیتوان از آنچه که در استان سویداء در جنوب سوریه میگذرد، جدا کرد. بعد از حملات وحشیانه عناصر تروریستی وابسته به حکومت ابومحمد جولانی به سویداء و قتل عام مردم آنجا، رژیم اشغالگر با ادعای دروغین حمایت از دروزیها، بهانه بزرگی برای گسترش مداخلات، تجاوزات و اشغالگریهای خود در سوریه پیدا کرده است و آشکارا از فقدان یک دولت کارآمد در سوریه سوء استفاده میکند.
نقش آشکار حکومت جولانی در گسترش تجاوزات و اشغالگریهای اسرائیل در سوریه
حازم نهار، محقق سیاسی سوری که اهل ارتفاعات جولان اشغالی است، تحرکات رژیم صهیونیستی در جنوب غربی سوریه و اشغال روستاها را نقض آشکار حاکمیت این کشور و قوانین بینالمللی دانست و گفت: آنچه که اتفاق میافتد، از چندین جهت برای سوریه خطرناک است. پیش از این 10 درصد کوه حرمون در اشغال اسرائیلیها بود، اما اکنون آنها تقریباً همه کوه حرمون را تحت سیطره خود درآوردهاند و دیگر هیچ نیروی نظامی سوری نمیتواند به آنجا نزدیک شود.
وی تاکید کرد: گسترش اشغالگریهای اسرائیل تهدیدی برای کل منطقه جنوبی سوریه به شمار میرود؛ به ویژه اینکه زمینه لازم را برای مداخله اسرائیل در بافت ملی سوریه و از هم پاشیدن آن فراهم کرده است. دولت کنونی سوریه هم در گسترش این تهدیدات نقش جدی داشته و شرایط لازم را برای مداخلات اسرائیل فراهم کرده است؛ به ویژه اینکه یک راهکار نظامی کوتاه مدت را در استان دروزی نشین سویداء، به راه حلهای سیاسی بلند مدت ترجیح داد.
محمد صبرا، دیگر پژوهشگر و تحلیلگر سیاسی سوری هم به نوبه خود اعلام کرد: از زمان سقوط دولت بشار اسد، اسرائیل تلاش کرده واقعیت ایجاد شده توسط توافق 1974 را تغییر دهد. اشغال بخشهای جدیدی از منطقه حائل و تهاجم به برخی از روستاهای سوریه، در چارچوب سیاستهای متجاوزانه اسرائیل علیه کشور ما قرار دارد که از سال 1948 ادامه داشته است.
وی افزود: ما نباید فراموش کنیم که سابقه جنگ و خونریزی در این منطقه وجود دارد و هزاران سوری در ارتفاعات جولان، منطقه حوران و حومه دمشق در نتیجه تجاوزات مداوم اسرائیل از سال 1948 تاکنون به شهادت رسیدهاند. اکنون هم شاهد گسترش تحرکات اسرائیل برای افزایش اشغالگری و تجاوزات آن در سوریه هستیم و بعد از سقوط دولت بشار اسد، اسرائیل همه داراییهای نظامی سوریه را نابود کرد. ما امروز به یک موضع متحد سوری در رد سیاستهای متجاوزانه اسرائیل که در پی تجزیه سوریه است، نیاز داریم.
گسترش تجاوزات صهیونیستها به مناطق مختلف سوریه بهویژه جنوب این کشور در حالی است که طی روزهای گذشته شاهد صحبتهای فزایندهای در مورد احتمال پیوستن سوریه به توافقهای عادیسازی با رژیم صهیونیستی بودهایم.
جولانی که از ابتدا با مواضع حقیرانه و مشکوک خود به رژیم صهیونیستی برای تداوم تجاوزات علیه سوریه چراغ سبز نشان داده، به این رژیم اجازه داد که بیش از 90 درصد قدرت نظامی سوریه را نابود کند و بعد از هر حمله اسرائیل تاکید میکرد که به هیچ کشوری اجازه استفاده از سوریه جهت انجام تهدید علیه اسرائیل را نخواهد داد و هیچ قصدی برای تقابل با این رژیم ندارد، اکنون با شتاب به سمت قطار عادی سازی با صهیونیستها حرکت میکند.
به همین دلیل است که شهروندان سوری به شدت نگران تکرار فاجعه نکبت فلسطین در سوریه هستند و معتقدند در سایه سکوت کر کننده جامعه بینالمللی و سرپوش گذاشتن بر جنایات اسرائیل علیه سوریها همزمان با خواب عمیق دولت جولانی، غصب اراضی و آوارگی شهروندان سوری توسط رژیم صهیونیستی همچنان گسترش مییابد؛ تا جایی که این کشور تبدیل به فلسطین دوم شود.
انتهای پیام/