سخنی با استاندار مازندران؛ حجاب، حکم خداست نه مشروط به سفره‌ها
در مراسم تجلیل از خبرنگاران، استاندار مازندران با این مضمون گفته است: «تا وقتی مردم گرسنه‌اند، به عفاف و حجاب اعتقادی ندارم.» این جمله، حساسیت فراوانی برانگیخت؛ زیرا حجاب در جامعه اسلامی، نه یک توصیه اجتماعی، بلکه حکمی الهی و قانون کشور است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از ساری، مراسم روز خبرنگار مازندران جدا از حاشیه‌های متعدد در خصوص نحوه انتخاب نفرات برتر حواشی دیگری هم داشت که سر تیتر بسیاری از اخبار در فضای مجازی شده است؛ با طرح این پرسش که آیا می‌توان اجرای یک واجب شرعی را به وضعیت معیشت مردم گره زد؟ تسنیم از استاندار مازندران پرسش‌گری می‌کند.
آقای استاندار، با دلسوزی‌های فراوان برای استان خوب می‌دانند که جنگ فرهنگی چه بر سر ارکان فرهنگ کشور و مازندران می‌آورد، اما باید یادآوری کرد که حجاب در نظام اسلامی، یک اصل الهی و قانونی است که ریشه در شریعت و فرهنگ این سرزمین دارد. هرچند واقعیت‌های اقتصادی جامعه و فشار معیشتی بر مردم بر هیچ‌کس پوشیده نیست، اما مشروط‌کردن یک حکم دینی به سفره‌های مردم، خط باریکی میان نگاه اجتماعی و انکار عملی یک فریضه ایجاد می‌کند.
سخنان اخیر استاندار مازندران در جمع خبرنگاران در نوشهر، بار دیگر بحث دیرینه نسبت میان عدالت اقتصادی و عدالت فرهنگی را به میدان افکار عمومی کشاند اما آیا در وضعیت افسار گسیخته فرهنگی موجود در جامعه، باید سکوت اختیار کرد و یا وقتی زبان به سخن گشوده می‌شود یک حکم شرعی زیر سئوال برود؟
حجاب؛ فراتر از یک انتخاب شخصی
در نظام اسلامی، حجاب یک حکم صریح شرعی است که در قوانین جمهوری اسلامی ایران نیز جایگاه دارد. این الزام، نه تابع شرایط اقتصادی، بلکه بخشی از هویت دینی و اجتماعی کشور است؛ هرچند وضعیت معیشتی مردم نیازمند توجه فوری است، اما اجرای یک واجب الهی نباید به متغیرهای اقتصادی مشروط شود.
فقر و فرهنگ؛ دو میدان مسئولیت دولت
صحبت استاندار به یک نکته واقعی اشاره دارد که فقر و گرسنگی زمینه‌های پذیرش بسیاری از آموزه‌های فرهنگی را تضعیف می‌کند. جامعه‌ای که دغدغه نان دارد، ممکن است به مسائل فرهنگی بی‌توجه‌تر باشد، اما این به معنای توقف کار فرهنگی نیست، بلکه لزوم همزمانی تقویت فرهنگ و حل مشکلات معیشتی را گوشزد می‌کند.
خطر اولویت تک‌بعدی
اگر اولویت‌بندی مسئولان به گونه‌ای باشد که فرهنگ در برابر اقتصاد قربانی شود، جامعه دچار خلأ هویتی می‌گردد. از سوی دیگر، نادیده‌گرفتن نیازهای معیشتی و تمرکز صرف بر مسائل فرهنگی نیز به بی‌اعتمادی منجر خواهد شد. مسیر درست، حرکت متوازن و هم‌زمان است حال باید این پرسش را مطرح کرد که در شرایطی که سخن از انسجام و وفاق همه جانبه می‌شود و در شرایطی که بستر فرهنگی جامعه در موضوع حجاب و عفاف که واجبی دینی است روزه سکوت گرفته و باید گفت بی بند و باری نیز ممکن است با تفاسیری موجه جلوه کند، آیا نباید مسئولانه در این زمینه گفت و گو کرد؟
استاندار مازندران اما خیلی سریع در مقام پاسخ برآمده گفته‌اند از سخنان ایشان سوءبرداشت صورت گرفته است.
پاسخ استاندار مازندران به یک سوءبرداشت
استاندار مازندران در واکنش به برخی برداشت‌ها از سخنانش در مراسم روز خبرنگار، ضمن تأکید بر اهمیت شئونات اسلامی اظهار داشت: تمرکز مسئولان باید بر حل مسائل معیشتی و تورم باشد و اجرای لایه‌های اجرایی لایحه عفاف و حجاب در شرایط فعلی نیازمند تدبیر و زمان‌شناسی است.
مهدی یونسی رستمی در پاسخ به برخی برداشت‌های صورت‌گرفته از سخنانش در مراسم گرامیداشت روز خبرنگار گفت: در مراسم به دلیل محدودیت زمان و سرعت در بیان مطالب، ممکن است برخی واژه‌ها به‌درستی منتقل نشده باشند که این اتفاق در مورد لایحه عفاف و حجاب نیز رخ داد. منظور من این بود که اجرای لایحه عفاف و حجاب، در شرایطی که مردم با مشکلات معیشتی و تورم دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند، باید با ظرافت بیشتری مورد بررسی قرار گیرد.
وی افزود: مگر می‌شود در جامعه اسلامی به شئونات دینی بی‌تفاوت بود؟ واقعیت این است که مسئله اصلی امروز مردم که مطالبه عموم مردم نیز هست و نمود علنی هم دارد مسئله معیشت و تورم است. لذا توقع مردم از مقامات این است که عمده اهتمام و عزم خود را برای مسئله اصلی بگذارند.
به گفته استاندار مازندران، طبیعتاً در کنار مسائل معیشتی نیاز به تامین امنیت جانی، امنیت روانی و امنیت اخلاقی هم بر عهده کارگزاران کشور است و همه خود را ملزم می‌دانند که در این امر نقش آفرینی کنند. بدیهی است حجاب و عفاف هم که به مقوله امنیت اخلاقی و سلامت اجتماعی جامعه مرتبط است از این قاعده مستثنی نیست.
سادات کرمی رئیس بسیج دانشجویی مازندران در سخنی چند با مقام عالی دولت در مازندران هم گفته اخیرا حرفی از سوی یک مقام عالی دولت منتشر شد که ایشان گفتند تا زمانی که در جامعه گرسنگی و فقر هست من اعتقادی به قانون حجاب ندارم؛ خطاب به آن مسئول و سایر افرادی که چنین جملاتی را به زبان بیاورند چند نکته بیان کنم:
نکته اول اینکه در وضعیت فعلی ما ملزم به همکاری و انسجام با دولت هستیم و سعی می‌کنیم نقدها را در لفافه و یا شخصی بیان کنیم، اما اگر مطلبی به طور علنی بیان می شود تبیین باید صورت گیرد.
ایشان به گرسنگی در کشور اشاره و به عدم اعتقاد به قانون حجاب اشاره کردند. البته امیدوارم این مطلب تکذیب شود. در گزاره اول اینکه؛ وقتی ما مردم را گرسنه می‌خوانیم هم توهین به مردم است. ادب واحترام به مردم نیست. درست است که در کشور مشکلات معیشتی وجود دارد. گرسنه خواندن مردم درست نیست.
مردم ما گرسنه نیستند بله از تورم گله مند هستند ولی وضعیت کشور به این سیاهی که گفتند نیست.
اشکال دیگر بر این جملات این است که اگر ما منوط کردیم تحقق مسائل فرهنگی ناظر به مسائل شرعی در جامعه را به رفع کل مشکلات اقتصادی و گرسنگی؛ معنیش این است که، اگر یک گرسنه در کل کشور باشد دولت نتواند آن را حل کند تمام مسایل فرهنگی باید تعطیل شود. این چه زمانی فرا می رسد؟ کجای دنیا سراغ دارید که هیچ گرسنه‌ای نباشد و با مشکلات دست و پنجه نرم نکند؛ این جمله یعنی اینکه ما هیچ اعتقادی به مسائل فرهنگی و تحقق مباحث مسائل شرعی در جامعه نداریم.
نکته بعد اینکه؛ اگر گرسنگی و تورم فزاینده در کشور هست مسئولش کیست؟ این مسائل به کی بر می گردد؟ مجریش خود دولت است به دولت بر می‌گردد و دولت باید تدبیر کند؛ مهم اینکه هر دو مسائل تورم و مشکلات بیکاری و مسائل مسکن و مسائل فرهنگی و حجاب با دولت است. دولت باید تدبیر کند. نوک پیکان این مسئله دولت را می‌توان نشان داد.
حالا سئوال اینجاست که آیا دولت می‌تواند بگوید من به فلان بند قانون و شرع اعتقادی ندارم؟ دولت مجری قانون است و چون مسئله معیشت و مسکن و...مهم است مسائل فرهنگی هم مهم است. مثل این است تا زمانی که در کشور فقر هست من به موشک اعتقادی ندارم؛ این حرف بی معنی است این نکته مهم هم در مورد برخی مسئولین این حرف را می‌زنند امام فرمودند برخی گفتند که فلان مسئول قانون را قبول نداره امام فرمودند قانون تو را قبول ندارد.
چقدر خوب است که به حکمت امام علی علیه السلام پایبند باشیم که عاقل عقلش در پشت زبانش است. فکر می کند بعد حرف می‌زند .خدای ناکرده اگر عقلانیت از بین برود ممکن است حرفی بزنیم بعد مجبور شویم بگوییم اشتباه کردیم یا تکذیب کنیم.
با این تفاسیر اما راهکارها چیست؟
برنامه‌های توأمان: طراحی طرح‌های حمایتی اقتصادی همراه با پویش‌های فرهنگی عفاف و حجاب.
گفتمان‌سازی مردمی: استفاده از ظرفیت رسانه‌ها و فعالان اجتماعی و فرهنگی و فضای مجازی برای پیوند زدن فرهنگ حجاب با سبک زندگی سالم و عزتمند.
تقویت عدالت اجتماعی: کاهش فاصله طبقاتی، ایجاد اشتغال و رفع تبعیض به عنوان پشتوانه فرهنگی.
سخنان استاندار مازندران، اگرچه با نیت توجه به اولویت معیشت مردم بیان شده، اما ناخواسته این پیام را القا می‌کند که یک واجب الهی می‌تواند به شرایط اقتصادی وابسته باشد؛ برداشتی که نه با مبانی شرعی سازگار است و نه با اصول حکمرانی در جمهوری اسلامی.
تجربه تاریخ نشان می‌دهد که عدالت اقتصادی و عدالت فرهنگی باید هم‌زمان و در کنار هم پیش بروند؛ بی‌توجهی به هر یک، دیگری را تضعیف می‌کند. مسئولیت امروز مدیران، ایجاد جامعه‌ای است که در آن هم سفره‌ها پر باشد و هم ارزش‌های دینی و فرهنگی پاس داشته شود و حجاب و عفاف نیز از این مقوله جدا نیست.
انتهای پیام/
