«دروزی‌ها»؛ اقلیتی مذهبی با هویت مرموز هزارساله
از سال ۱۹۵۶ مردان دروزی با تأیید رهبر معنوی خود ملزم به خدمت در ارتش اسرائیل شدند که این اقدام، مسیر را برای ادغام آنها در نهادهای نظامی و امنیتی صهیونیست‌ها هموار ساخت.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، «دروزیان»، انشعابی از اسماعیلیه با تعالیمی سرّی و ساختاری بسته‌اند که بر مبنای اعتقاد به الوهیت «الحاکم بامراللّه»، ششمین خلیفۀ فاطمی شکل گرفت. ریشه این فرقه مرموز و پر رمز و راز به قرن پنجم هجری بازمی‌گردد.
از جمعیت تقریباً یک‌ونیم میلیون نفری دروزیان امروزه حدود 700 هزار نفر در سوریه و عمدتاً در استان سویدا و حومه دمشق ساکن هستند، همچنین 350 هزار نفر دروزی هم در لبنان و 145 هزار نفر هم در ارتفاعات جولان سکونت دارند.
نزد دروزی‌ها، «شیخ عقل» بالاترین مقام معنوی محسوب می‌شود. در هر منطقه یا کشوری که دروزی‌ها درآنجا حضور پررنگی دارند، معمولاً یک یا چند شیخ عقل وظیفه رهبری معنوی جامعه مزبور را به‌عهده دارند. شیوخ عقل نقش مهمی در حفظ هویت مذهبی، اجتماعی و فرهنگی این فرقه ایفا می‌کنند.
پیوند بخش‌هایی از بدنه دروزیان از همان سال‌های نخستین تأسیس رژیم اشغالگر صهیونیستی آغاز شد. حضور جوانان دروزی در ساختار ارتش اسرائیل کنار جوانان یهودی نقشی کلیدی را در برنامه‌های بلندمدت تل‌آویو برای ادغام دروزیان در ساختار سیاسی و اجتماعی رژیم صهیونیستی رقم زد تا جایی که مشارکت دروزیان در نبرد 1948 منجر به تشکیل یک گردان دروزی در ساختار ارتش اسرائیل شد.
علاوه بر این از سال 1956 مردان دروزی با تأیید رهبر معنوی خود ملزم به خدمت در ارتش اسرائیل شدند که این اقدام، مسیر را برای ادغام آنها در نهادهای نظامی و امنیتی صهیونیست‌ها هموار ساخت.
بعد از این تحول مهم بود که سیاست تفکیک هویتی از سوی اسرائیل دنبال شد، بر همین اساس مدارس مستقل، رسانه‌های ویژه، و ساختار آموزشی مجزایی برای دروزیان ایجاد شد، حتی واژه «عرب» از مدارک هویتی آنان حذف و هویت «دروزی اسرائیلی» جایگزین شد. هدف از این اقدام شوم، قطع پیوندهای فرهنگی و سیاسی دروزیان فلسطین اشغالی با جامعه عرب فلسطینی بود.
در سال 1967 و در جریان جنگ شش‌روزه ارتش رژیم صهیونیستی موفق شد ارتفاعات جولان سوریه را به اشغال خود در آورد و در سال 1981 الحاق آن را به سرزمین‌های اشغالی اعلام کرد.
با وجود کنترل صهیونیست‌ها بر این منطقه بسیاری از دروزیان جولان از قبول تابعیت اسرائیلی خودداری و بر حفظ هویت سوری خود تأکید کردند، آن هم در شرایطی که در دیگر مناطق، روند جذب دروزیان در ساختار سیاسی و نظامی اسرائیل شدت یافته بود.
علی‌رغم تعهد نسل‌های قدیمی‌تر دروزیان جولان بر هویت سوری و مشارکت گسترده در راه‌پیمایی‌های مرتبط با روزهای ملی سوریه، اسرائیل تلاش کرد با توسعه زیرساخت‌ها، ارائه خدمات و آموزش زبان عبری در مدارس جولان، نسل جدید دروزیان را جذب خود کند.
نتیجه این سیاست فرهنگی صهیونیست‌ها ظهور نسل جدیدی میان ساکنان دروزی جولان بود، جوانانی که نه به‌طور کامل جذب فرهنگ اسرائیلی شده‌اند و نه با هویت سنتی سوری پیوندی مستحکم دارند. آنان خود را «جولانی» می‌نامند، غالباً به چند زبان مسلط‌اند و در عین حال خواستار استقلال فرهنگی، سیاسی و اجتماعی جولان هستند.
نقشه‌‌های شرورانه تل‌آویو برای ارتفاعات راهبردی و استراتژیک جولان که امروزه یک‌سوم آب آشامیدنی سرزمین‌های اشغالی را تأمین می‌کند با تصویب طرح توسعه این منطقه در کابینه نفتالی بنت، در مارس 2022 با هدف احداث 3300 واحد مسکونی برای شهرک‌نشینان صهیونیست در منطقه «کتصرین» همراه شد.
این طرح آشکارا به‌منظور افزایش جمعیت یهودیان و تلاش برای به حاشیه راندن هویت دروزی از سوی جریان‌های راستگرای اسرائیلی در این منطقه تقویت شد. پروژه مزبور در واقع همزمان با ضعف حاکمیت مرکزی سوریه در طول 12 سال جنگ داخلی در این کشور کلید خورده بود.
سرانجام سقوط نظام بشار اسد در 8 دسامبر 2024 و همزمان به قدرت رسیدن «احمد الشرع» (یا همان ابومحمد الجولانی)، سرکرده سابق تحریرالشام در دمشق، زنگ خطر را برای مقامات کابینه نتانیاهو در مورد احتمال شکل‌گیری یک کانون تهدید جدید امنیتی علیه رژیم صهیونیستی به صدا درآورد.
کابینه نتانیاهو در ظاهر با ادعای مقابله با جریان تکفیری و تندروی تحت هدایت جولانی اما در واقع با هدف تکمیل کمربند امنیتی در مرزهای شمالی سرزمین‌های اشغالی، در پوشش حمایت از دروزیان وارد عمل شد و علاوه بر حمایت تسلیحاتی از رهبران تجزیه‌طلب دروزی همچون «حکمت الهجری» اقدام به بمباران کاخ ریاست‌جمهوری و ساختمان وزارت دفاع سوریه در دمشق کرد تا یک پیام روشن را برای حاکم جدید سوریه ارسال کن، پیامی با این مضمون؛ سوریه جولانی باید علاوه بر عادی‌سازی روابط با تل‌آویو برای همیشه از اراضی راهبردی و باارزش جولان چشم بپوشد.
انتهای پیام/+
