ماجرای بهره‌‌برداری رژیم اسرائیل از رسانه‌ها‌ در تولید روایت

به گزارش خبرگزاری تسنیم، سیدحسن اخلاق، استاد افغانستانی‌تبار دانشگاه جورج واشنگتن با اشاره به حمله جنایتکارانه اسرائیل و آمریکا به خاک کشورمان گفت: تهاجم دولت حاکم بر اسرائیل که توحش و بربریتش برای همه هویداست، به جمهوری اسلامی ایران، هیچ نوع سازگاری با مبانی حقوق بین‌المللی و وجدان اخلاقی مدرن ندارد و جنایت آشکار را به نمایش می‌گذارد. اینکه به بهانه رفع خطر، به مناطق مسکونی، مردم کوی و برزن، زنان، اطفال و انسان‌های بی‌گناه حمله کنیم و به خاک و خون بکشانیمشان، مفهومی جز بربریت و دوری از اخلاق و حتی حقوق نمی‌رساند. 

وی با اشاره به اینکه چنین رفتارهایی بر بدبینی و شکاف فرهنگی می‌افزاید،‌ ادامه داد: ما در جوامع در حال توسعه به طور جدی به توجه به کرامت انسانی نیاز داریم و روی این مقوله کار می‌کنیم تا تکریم حقوق بشر جدی انگاشته شود و بیشتر مورد توجه قرار گیرد؛  ولی وقتی دیده می‌شود که جوامع در حال توسعه از کار غیر اخلاقی و غیر حقوقی یک دولت متوحش استفاده می‌کنند و همین جوامع هم همیشه دم از حقوق بشر می‌زنند، ذهنیت‌ها نسبت به حقوق بشر مغشوش می‌شود. این امر نشان می‌دهد که حقوق بشر استاندارد دوگانه‌ای دارد: چه بشری باشد؟ با کدام سیاست باشد؟ و چگونه باشد؟

نویسنده کتاب «از مولانا تا نیچه» اضافه کرد: این شکاف فرهنگی و بدبینی نسبت به آرمانی که بشر به دنبال آن است، راه مفاهمه بین انسان‌ها را می‌بندد. اگر انسان‌ها بر اساس انسانیت نتوانند در یکجا باشند و هم‌سخن شوند، هیچ چیز دیگری نمی‌تواند آن‌ها را به هم نزدیک کند. حال آنکه بشریت با توجه به طرفداری از یک سیاست و ایدئولوژی و زورگویی یا قدرت مالی و سیاسی تقسیم‌بندی می‌شود؛ این مهم مبنای کرامت و حقوق انسانی را زیر سوال می‌برد، در این صورت باب گفت‌وگو بسته می‌شود و درمقابل باب رادیکال‌سازی، افراط‌گرایی و نهایت‌گرایی در یک جامعه افزوده می‌شود.

این مدرس دین شناسی در دانشگاه جورج واشنگتن آمریکا دیگر مشکلات فرهنگی در زمان حملات نظامی را به این شرح بیان کرد: در شرایط جنگی شور و هیجان و عواطف بر تعقل و سنجش و تفکر غالب می‌شود؛ چیزی که قطعاً به جوامع ضربه می‌زند. این بین امری که جوامع را به یکدیگر نزدیک می‌سازد تعقل، تفکر و تلاش برای فهم یکدیگر و گفت‌وگوست و یافتن راه مفید برای دو طرف، نه قلیان شور و هیجان و عواطف که در زمان جنگ نمایان می‌شود. 

وی ادامه داد: در حل مسائل جنگی راه‌های گوناگونی را مطرح می‌کنند، ولی چیزی که نباید فراموش کرد این است که همواره خون و جنگ زمینه را برای تقویت احساسات و تشدید عواطف فراهم می‌کند. هنگامی که عواطف و احساسات بر افراد غالب است، امکان تعقل و برنامه‌ریزی دقیق‌تر و کاراتر، کمتر امکان‌پذیر می‌شود. بنابراین در عین حال که به عزت و حفظ روحیه و غیرت ملی و انسانی خود توجه نشان می‌دهیم و از آن سخن می‌گوییم، فراموش نکنیم که در چنین فضای تاریک و دردناکی نباید از تعقل دور باشیم.

نویسنده کتاب «آداب درست اندیشی» همچنین به اهمیت رسانه در موقعیت کنونی ایران اشاره کرد و گفت: اکنون اسرائیل از ابزار رسانه به خوبی برای مظلوم‌نمایی استفاده می‌کند و ماسک قربانی بودن را بر چهره می‌زند به همین دلیل توانسته همراهانی برای خود داشته باشد. ما نباید به دام اسرائیل بیفتیم؛ یعنی وقتی این رژیم کودک‌کش تخریباتی را که ایران در دفاع از خود موجب می‌شود، به نمایش می‌گذارد، نباید احساس آنی غیرت و عزت کنیم. چرا که این نمایش رسانه‌ای، بزرگ‌ترین اسلحه‌ای است که به دست اسرائیل داده می‌شود. این رژیم غاصب برای استمرار جنایت خود و برای توجیه ذهنیت عمومی به این نیاز دارد که بگوید: وقتی ایران بدون سلاح هسته‌ای این چنین خانه‌ها و توده‌های مردم را به خرابی می‌کشاند و مردم عادی را می‌کشد، اگر به این سلاح دست یابد دیگر چیزی برای ما نمی‌ماند! از سوی دیگر در نشان دادن توحش اسرائیل نسبت به مردم عادی و زنان، اطفال، مراکز فرهنگی، بیمارستان‌ها و غیره هم نباید کوتاهی کنیم.

وی افزود: نباید از تصویربرداری و مستندسازی چشم‌پوشی کنیم؛ تهیه مستند از جنایات اسرائیل نسبت به زنان، مردان، پیران، ناتوان‌ها و شهروندان عادی لازم است؛ اما اکنون آن‌طور که باید آنها را برجسته نمی‌سازیم. باید از لحاظ فرهنگی ابزار قربانی بودن و قربانی ضربه‌پذیر بودن را از اسرائیل بگیریم و توحش و سبعیت آن‌ها را نشان دهیم. ضروری‌ است نشان دهیم که حملات رژیم صهیونیستی چگونه به شهروندان ایرانی، فارغ از سن، شغل، پیشه یا باور آنها آسیب وارد می‌کند.

این استاد دانشگاه با تاکید بر انسانیت و مظلومیت انسان در شرایط جنگی کنونی اضافه کرد: اگر ما واقعیت‌های دردناکی را که برای انسان امروزی در حال رخ دادن است، فراموش کنیم و به جای آن ایدئولوژی‌ها و اموری که انسان‌ها را از هم متمایز می‌کند برجسته سازیم، یک ابزار مهم فرهنگی را از دست خواهیم داد. از همین رو باید تأکید ویژه‌ای بر بُعد انسانیِ تاریک این فاجعه داشت: بر زندگی‌هایی که از هم پاشید، بر آن‌چه مردم داشتند و بر باد رفت؛ آمال، آرزوها و آینده‌ای که دیگر نیست. در زمانه جنگ خاک، زمین و خانه، جایی که آدم می‌تواند بایستد و امید خود را بپروراند و آینده را منتظر باشد از انسان گرفته می‌شود. در رسانه باید این‌ها را برجسته کرد تا ذهنیت درست‌تری ایجاد شود و افکار عمومی بتواند در جهت متوقف کردن توحش و سبعیت رژیم حاکم بر اسرائیل به مدد بیاید. 

سیدحسن اخلاق در پایان سخنان خود اشاره کرد: امیدوارم که هرچه زودتر این رنج و این درد به پایان برسد و وجدان بیدار انسان امروز به صدا درآید و کمی از توحش و بربریت رژیم حاکم بر اسرائیل و حملات سبعانه آن که مدت‌هاست غزه را به خاک و خون کشانده و کودکان و انسان‌های بی‌گناه را به کام مرگ فرستاده، به پایان برسد. امیدوارم شما ایرانیان در این روزهای سخت و دردناک، امید و توکل از دست ندهید و فردای روشن را ببینید و در نظر داشته باشید که ایران و جامعه اسلامی و تمدن فارسی تنها نیستند؛ سده‌ها حملات و توحشات زیادی را از سر گذرانده‌ و به امروز رسیده‌اند. امیدوارم این هم به زودی به پایان برسد، ولی نباید امید را از دست داد و نباید گذاشت تا گرد و غبار برخاسته از درد و دریغ، نگاه درست را از ما بگیرد.

انتهای پیام/