مفاهیم فرکانس‌های تهران-مسکو در مناقشه فلسطین؛ میدانی برای بازیگری مشترک
به نظر می‌رسد که پوتین، با همسو کردن افکار کشورهای منطقه و به کار بردن دیپلماسی سیاسی در جهت حل منازعات منطقه‌ای از جمله غزه تلاش در بهبود چهره سیاسی روسیه و تقویت نفوذ خود در کشورهای منطقه دارد؛ نفوذ و حضوری که بدون همکاری راهبردی ایران میسر نیست.
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، دیدار ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه و سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور ایران پنج شنبه گذشته در حالی صورت پذیرفت که هر دو طرف از مسیر روابط دوجانبه و گسترش همکاری‌ها در حوزه‌های مختلف رضایت داشته و مسائل مربوط به هماهنگی تلاش‌ها برای مقابله با تحریم‌های اعمال شده غرب علیه هر دو کشور، پرداختن به موضوعات داغ منطقه‌ای به‌ویژه بحران غزه، در خط مقدم رایزنی ها بوده است.
این دیدار در حالیست که مواضع مسکو و تهران در مورد اکثر مسائل منطقه ای همسویی قابل توجهی یافته است. از اهمیت این دیدار می توان به شتاب در انجام این ملاقات پس از سفر یک روزه پوتین به امارات و عربستان اشاره کرد.
از نگاه سیاستمداران روسی، حجم تجارت بین روسیه و ایران 20 درصد افزایش یافته و نتایج مثبتی به همراه داشته و شتاب خوبی را نسبت به سال گذشته داشته است.
همچنین روسیه در حال همکاری گسترده با ایران در بخش های مختلف به ویژه در حوزه انرژی است. تهران- مسکو در پی انجام پروژه های زیربنایی بزرگی همچون ساخت راه آهن شمال- جنوب هستند.
در حالیکه در حدود یکماه گذشته، شایعه ای در شبکه‌های اجتماعی مطرح شد که روسیه به تعهدات خود در اجرای پروژه خط ریلی رشت – آستارا عمل نکرده است، موضوعی که از سوی سفیر ایران در مسکو و برخی مقامات روسیه رد شده است.
ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهوری روسیه در این دیدار به تعهدات این کشور در پروژه‌های مشترک با ایران اشاره کرد که می توان به خط آهن رشت – آستارا با عزم جدی دو کشور در زمان تعیین شده در حوالی سال 2027 میلادی به ثمر خواهد نشست.
رئیس جمهوری روسیه در دیدار با همتای ایرانی خود به پروژه های بزرگ زیر ساختی و همچنین توسعه حمل و نقل و انرژی پرداخته است. وی همچنین بر اهمیت ویژه امضای توافقنامه مشارکت بین تهران و اتحادیه اقتصادی اوراسیا تاکید و پیش بینی کرد که این رویداد تا پایان سال 2023 برگزار شود.
بازیگری مشترک منطقه‌ای
از دیگر محورهای این دیدار، بررسی بحران غزه بود. موضوعی که در حال حاضر از کلیدی ترین موارد در بهبود چهره سیاسی روسیه در نظام بین الملل تلقی می‌شود.
تهران و مسکو پیش از این نیز در پیوند با موضوع فلسطین، اقدامات مشترکی را در مجامع دیپلماتیک و پایتخت‌ها دنبال کرده بودند. از نگاه ایران و روسیه، نقش آمریکا به عنوان بانی و حامی و تجهیز کننده ماشین کشتار در نوار غزه بسیار برجسته است و از این رو، دو کشور تلاش‌هایی را در مجامع دیپلماتیک مانند سازمان ملل متحد و شورای امنیت این سازمان برای توقف خشونت و اقدامات غیرقابل توجیه رژیم صهیونیستی داشته‌اند.
علاوه بر آن، مسکو چندی پیش همزمان میزبان معاون وزیر امور خارجه ایران و نمایندگان مقاومت اسلامی فلسطین حماس بود که گویای تلاش‌های مشترک با تهران در موضوع فلسطین بوده است و این اقدامات نشان از دیپلماسی سیاسی مسکو در قبال بحران غزه است.
دستاوردهای روسیه در افکار عمومی
بزرگترین دستاورد روسیه از بحران غزه در دادگاه افکار جهانی حاصل شده است. برخلاف غربی‌ها، مسکو از تروریستی خواندن حمله 7 اکتبر امتناع کرده و تشدید تنش را به خاطر اشتباهات سیاست غرب می داند. این واکنش و موضع روسیه در قبال بحران غزه روسیه را با احساسات عمومی در بسیاری از مناطق خاورمیانه همسو کرده است.
حمایت از همه غیرنظامیان و ابراز تاسف از کودک‌کشی در غزه، نشانه هایی از مواضع روسیه در قبال فلسطین است. در رسانه‌های روسیه، نمایش درد و رنج فلسطینیان در غزه در کانون توجه قرار گرفته و مقامات روسی نگرانی‌های بشردوستانه را مورد توجه قرار داده‌اند و در عین حال از هرگونه انتقاد مستقیم از حماس اجتناب می‌کنند.
تمایل مسکو به آرمان فلسطین چیز جدیدی نیست، اما کرملین مواضع خود را پس از بحران غزه به شکلی آشکارتر بیان کرده است. پوتین جنگ اسراییل و حماس را شکست دیپلماسی ایالات متحده می داند و پیشنهاد می‌کند که مسکو به لطف روابط دوستانه خود با اسرائیل و فلسطینیان، میانجی باشد.
چنین به نظر می رسد که رئیس جمهور روسیه، با همسو کردن افکار کشورهای منطقه و به کار بردن دیپلماسی سیاسی در جهت حل منازعات منطقه ای از جمله غزه تلاش در بهبود چهره سیاسی روسیه و تقویت نفوذ خود در کشورهای منطقه را دارد. نفوذ و حضوری که بدون همکاری راهبردی با ایران موثر نخواهد شد و با توسعه مناسبات سیاسی، اقتصادی با کشورهای منطقه خلیج فارس و ایران در صدد ایجاد توازن در منطقه است.
نویسنده: معصومه محمدی کارشناس مسائل روسیه
انتهای پیام/
