جشن ملی فرانسه هم فشارهای سیاسی بر ماکرون را کم نکرد

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه "تاگس شاو" در مطلبی نوشت: در 14 ژوئیه، "امانوئل ماکرون"، رئیس جمهور فرانسه در واقع می خواست روزهای سخت تظاهرات بازنشستگی را پشت سر بگذارد. اما پس از چندین شب آشوب، کشور دوباره در بحران است و فشار سیاسی بر وی در حال افزایش است.

ماکرون و دولت او نمی توانستند آرزوی بهتری داشته باشند. آسمان آبی، رژه نظامی روان ومراسمی آبرومندانه در روز جشن ملی فرانسه! پس از رژه نظامی به مناسبت این روز در شانزلیزه، سباستین لکورنو، وزیر دفاع فرانسه وحدت کشور را که به شدت آسیب دیده است را تداعی کرد. لکورنو گفت: امروز در برابر این تصاویر هولناک از فرانسه که کل ملت و بخشی از جهان را شوکه کرده است، ما تصویر واقعی فرانسه را به نمایش گذاشته‌ایم.

وی تاکید کرد: ارتش در جایی است که می تواند بر اختلافات اجتماعی فائق آید. شما فقط باید به سربازان جوانی که امروز اینجا دویدند نگاه کنید تا بفهمید این جوانان از کجا آمده اند. پیشرفت اجتماعی در ارتش شکل می گیرد. در اینجا مسئله شایستگی و قدردانی از تعهد هر فرد در میان است. بنابراین نیروهای مسلح بخشی از راه حل و نه بخشی از مشکل هستند.

در ادامه این گزارش آمده است: اما اینکه چگونه باید تعارض اجتماعی با جوانانی که دیگر احساس تعلقی ندارند و حس می کنند مورد احترام نیستند حل شود همچنان یک مسئله باز است. رئیس جمهور فرانسه در این روز از ایراد سخنرانی خودداری کرد. کلوئه مورن، کارشناس علوم سیاسی، در مصاحبه رادیویی با فرانس اینفو این اقدام ماکرون را قابل درک می‌داند. وی در این باره گفت: یک سخنرانی رئیس جمهور مانند این معمولاً قرار است به یک دوره (آشوب) پایان دهد. اما همه ما می‌دانیم که ممکن است شورش‌های جدیدی رخ دهد. اگر اینطور باشد فردا فقط در مورد ناآرامی ها صحبت می شود و بنابراین سخنرانی ماکرون به حاشیه رانده می شود.

به گفته وی پس در این شرایط بهتر است که صبر کنیم.. ماکرون می خواهد در روزهای آینده اظهار نظر کند. او چه خواهد گفت او به کدام سمت خواهد رفت؟ آیا او بیشتر به سمت راست خواهد رفت تا به فراخوان‌های «قانون و نظم» پاسخ دهد؟ یا رویکرد دیگری را در پیش خواهد گرفت.

مدت ها شایعه شده بود که رئیس جمهور می خواهد تیم دولتی خود و بالاتر از همه، الیزابت بورن، نخست وزیر را تغییر دهد. مورن، دانشمند علوم سیاسی، چنین چیزی را محتمل نمی‌داند. به گفته وی طبق نظرسنجی‌ها، 65 درصد فرانسوی‌ها خواهان رفتن نخست‌وزیر بورن هستند. وی در این باره گفت: من این را به این معنا تفسیر می‌کنم که 65 درصد از ماکرون می‌خواهند سیاست متفاوتی داشته باشد. جایگزینی بورن تنها در صورتی منطقی خواهد بود که ماکرون تغییری سیاسی ایجاد کند.

به گفته وی چنین تغییری به نظر نمی رسد. اما ماکرون باید فکری کند. زیرا صفحات سیاست فرانسه همچنان به سمت راست حرکت می کنند. جمهوری‌خواهان محافظه‌کار با خواسته‌های جدید و حتی سخت‌تر علیه خانواده‌های مهاجر، رئیس‌جمهور را تحت فشار قرار می‌دهند و تقریباً در این روند از حزب راست افراطی Rassemblement National پیشی می‌گیرند.

در بخش دیگری از این مطلب آمده است: حدود 130000 افسر پلیس در آخر هفته برای جلوگیری از ناآرامی های جدید در سالروز جشن ملی فرانسه در حال انجام وظیفه بودند. اما مهم نیست که این شب چگونه گذشت. این مسئله مطرح است که فرانسه پرهای خود را گم کرده است و باید به این سؤال پاسخ دهد که آزادی، برابری و برادری دیگر در این شرایط چه معنایی دارد.

مراسم ویژه جشن‌های روز ملی فرانسه درحالی روز جمعه 14 ژوئیه به صورت رسمی با حضور امانوئل ماکرون برگزار شد که دولت این کشور تدابیر امنیتی ویژه و کم سابقه‌ای را برای جلوگیری از وقوع هرگونه بی‌نظمی و ناآرامی در شهرهای بزرگ به اجرا گذاشته بود.

این مراسم که هر سال به مناسبت سالگرد آغاز انقلاب فرانسه در 14 ژوئیه 1789 جشن گرفته می‌شود، با تبعات نگران‌کننده یکی از جدی‌ترین و کم سابقه‌ترین ناآرامی های این کشور طی بیست سال گذشته همزمان شده است.

ناآرامی‌های اواخر ژوئن که به سرعت سراسر فرانسه را در بر گرفت، پس از تیراندازی مرگبار پلیس به یک نوجوان عر‌ب‌تبار کلید خورد و با اعتراض‌های گسترده نسبت به نابرابری‌های اجتماعی و تبعیض نژادی که از دید معترضان در این کشور ریشه دوانده، تداوم یافت.

همزمان با برپایی مراسم رسمی دولتی در پایتخت، هر سال جشن‌هایی برای ارج نهادن به آرمان‌های انقلاب فرانسه حول شعار آزادی، برابری و برادری در شهرک‌ها و مناطق حومه پاریس و دیگر شهرهای این کشور برگزار می‌‌شود.

با این وجود به نظر می‌رسد که این شعار، برای بسیاری از افراد ساکن در مناطق محروم و پر ازدحام حومه شهرها که اغلب از نسل مهاجران مستعمرات سابق فرانسه هستند و روزانه با نابرابری‌ها و برخوردهای نژادپرستانه مبارزه می‌کنند، پوچ و بی معنا است.

فریاد خشم علیه نابرابری‌ و تبعیض‌ها، ماه گذشته در قالب ناآرامی‌های گسترده پس از کشته شدن نائل 17 ساله به ضرب گلوله پلیس، شهرهای بزرگ این کشور را فرا گرفت.

انتهای پیام/